الحمدلله امام مرد

بازی های وبلاگی این آسیب را دارند که ایده های ما را به بازی تقلیل دهند. یعنی بنویسیم چون همه دارند می نویسند چون این یک بازی است بازی نوشتن از امام. در یک بازی وبلاگی دیگر به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب نوشته بودم که انقلاب یک خاطره نیست و نباید و نمی توان آن را به یک خاطره ای در گذشته فروکاست. این تقلیل یافتگی در بازی وبلاگی هنگامی که مفاهیمی چون انقلاب و خط امام را مبدل به یک خاطره می کند دوچندان می شود. خاطره ها چیزی از جنس گذشته اند که در بهترین حالت در امروز خطور می کنند. آیا می توان امام و آرمان های امام را یک اتفاق و خاطره تمام شده دانست که امروز گهگاهی تنها بر یاد عده ای خطور می کنند؟

این خواست ضد انقلاب و استحاله شدگان است که ما اینگونه بیاندیشیم که ای آقا خدا امام را بیامرزد امام خیلی مرد بزرگی بود!!! امام را نمی توان با فعل ماضی ((بود)) توصیف کرد. پدیده امام خمینی پدیده ای است که هنوز و همواره در درخشش است. اگر امام و انقلاب را به زمان ماضی حواله دهیم می رسیم به همان جایی که یزیدبن معاویه با چوب خیزران بر لب و دندان سر بریده می زد و می خواند : (( لعبت هاشم بالملک فلا خبر جا و لا وحی نزل )) (( بنی هاشم با سلطنت بازی کرد و الا هیچ خبری نیست و هیچ وحیی نازل نشده )) یزید با این اشعار در واقع می خواهد اتفاق بزرگ انقلاب عاشورا را به یک دعوای قبیلگی کوچک سیاسی تقلیل دهد اما پیام عاشورا که منشا پیام انقلاب اسلامی است پیامی نیست که در پستوهای گرد و خاک گرفته تاریخ فراموش شود. هنوز که هنوز است آدمیان چنان در یاد حسین مویه می کنند که گویی همین امروز و همین لحظه به شهادت رسیده است. کل یوم انقلاب و کل ارض ایران. خمینی زنده است چون حسین زنده است.

در جنگ احد کافران شایعه پراکنی کردند که : ((الا قد قتل محمد )) هان ای مردم محمد کشته شد. این خبر موجب تقویت روحیه دشمن و تضعیف روحیه تازه مسلمانان گشت. انس بن نضر که عقب نشینی مسلمان ( بخوانید کم آوردن و بریدن) را دید فریاد بر آورد که اگر پیامبر(ص) کشته شد خدای محمد که زنده است برخیزید در آن راهی که او کشته شده شما نیز کشته شوید و این آیه نازل شد که : «محمد (ص) فقط فرستاده خدا بود و پیش از او فرستادگان دیگری نیز بودند، آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود شما به عقب بر میگردید؟ (و با مرگ او اسلام را رها کرده به دوران کفر و بت پرستی بازگشت خواهید کرد) و هر کس به عقب بازگردد هرگز ضرری به خدا نمیزند و به زودی خداوند شاکران (واستقامت کنندگان) را پاداش خواهد داد.» (144 آل عمران).

میرن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه؟ نه انسانهای بزرگ تنها خاطره بر جای نمی گذارند. آنچه می رود جسم خاکی آنهاست و آنچه می ماند افکار و اندیشه های آنان است که می جوشد و هماورد می طلبد. رهبر انقلاب بارها تذکر داده اند که برای زنده نگاه داشتن عاشورا نباید سراغ چشم و ابرو و بازوی ابالفضل رفت بلکه باید مرام عباس را نشان داد. اما امروز مدعیان ولایت همه جا می نویسند که جمال چهره تو حجت موجه ماست. جمال و چهره را می خواهی چه کار؟ جمال و چهره امام و رهبری مهم است یا خط امام و رهبری؟ مفهوم (( خط امام)) باید از خود امام مهمتر باشد خود امام هم پیرو خط امام است. مگر امام به دانشجویان پیرو خط امام گفته بود که بروید و سفارت شیطان بزرگ را تصرف کنید؟ دانشجویان خط امام منتظر دستور مستقیم شخص امام نبودند آنها از خط امام دستور می گرفتند و امام هم تاییدشان می کرد.

خاطره ای طنز از زمان رحلت امام وجود دارد که موسوی اردبیلی در نماز جمعه گفته بود : دشمنان تبلیغ می کردند که اگر امام بمیرد کار انقلاب تمام می شود الحمدلله امام مرد و هیچ بلایی سر انقلاب نیامد. البته منظور موسوی اردبیلی این بود که امام از دنیا رفت و الحمدلله انقلاب همچنان به راه خود ادامه می دهد. البته با نگاه اشارت بین این گاف کلامی موسوی اربیلی پر بیراه نیست الحمدلله که امام از این دنیای پست رفت. این دنیا برای افرادی چون امام خیلی پست و حقیر است و مدادالعلما افضل من دما الشهدا. امروز هم از گوشه و کنار زیاد در میان حامیان انقلاب شنیده می شود که اگر رهبری از دنیا برود چه ها می شود. اگر با انقلاب اسلامی مواجهه ای ایده محور داشته باشیم ونه فرد محور و ایده ها را مهمتر از نامها و اشخاص تلقی کنیم با رفتن و آمدن افراد ایده ها سر جای خود باقی خواهند ماند.

http://vajgoon.blogfa.com/