دهه هشتاد، دهه باز طلوع گفتمان انقلاب اسلامی

سال و نیز دهه نود شمسی در حالی آغاز می شود که دهه پیش از آن جلوه گاه پیروزی های چشمگیر گفتمان انقلاب اسلامی و در حقیقت آرمانهای حضرت امام خمینی در میادین گوناگون داخلی و بین المللی بوده است.

دهه هشتاد شمسی بی گمان ده سال سرنوشت ساز برای آینده گفتمان تمدن پرشکوه اسلامی بود ، دهه پر حادثه ای که بارقه حوادث شیرین آن در دومین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهرو روستا و پس از آن انتخابات هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی در سال 1382 زده شد؛ انتخاباتی که نتیجه شیرین اش بی شک بیش و پیش از هرکس مدیون درایت و ایستادگی حضرت امام خامنه ای است که بررسی ابعاد مختلف آن مجال گسترده دیگری را می طلبد.
پس از پیروزی سید محمد خاتمی در انتخابات دوم خرداد 1376 و در پی آن پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات 29 بهمن 1378 و کسب اکثر کرسی های نمایندگی این شورا که به حاکمیت هشت و چهار ساله آنان بر قوای اجرایی و تقنینی کشور انجامید؛ سال 82 اولین صحنه بازگشت اصولگرایی به متن مدیریت قوه تقنینی کشور و پس از آن سایر ارکان انتخابی کشور بود.


پس از این انتخابات پر ماجرا بود که در سال 1384 بزرگترین رویداد این دهه که پیشاهنگ اصلی سایر پیروزی های مهم گفتمان انقلاب اسلامی شد، رخ داد و دکتر محمود احمدی نژاد در میان بهت همگان تمام رقبای خود را که از طیف های مختلف و سلیقه های گوناگون بودند پشت سر گذاشت و با رای ملت و تنفید قائد عظیم الشان رییس جمهوری اسلامی ایران شد.
پس از این پیروزی شیرین و معجزگون اصولگرایان توانستند تمام انتخاباتها را به سود خود فتح کنند و مجلس هشتم را نیز در اختیار بگیرند.
احیای اندیشه های حضرت امام در نفی سلطه، تلاش برای مشارکت در مدیریت جهانی و سپس فتح آن، عدالت محوری در مدیریت منابع و امکانات و مستضعف نوازی و اعتماد به نفس اسلامی و ملی، که در پرتو هماهنگی قوای اصولگرای کشور و هدایت های داهیانه رهبر انقلاب صورت پذیرفت طاقت مستکبرین و امتداد حقیر داخلی آنان را طاق کرد و به معارضه ای بی سابقه با نظام اسلامی کشاند.
ادعای سراسر توهم بلکه دروغ تقلب در انتخابات دهم که به پیروزی 25 میلیونی فرزند خدوم و کار آمد ملت انجامیده بود و فته هشت ماهه پس از آن که موجب هتک حیثیت نظام در پیش چشم ملت ها شد؛ بزرگترین فتنه ای بود که ایادی استکبار و دنباله روان قدرت طلب و بی بصیرت آنان برای سد کردن مسیر پیروزی های بزرگ و پیاپی نظام اسلامی پدید آوردند؛ فتنه ای که در 9دی و 22 بهمن همان سال بدنه مردمی خود را از دست داد و تفاله عناصر منافق و سلطنت طلب آن نیز در بهمن و اسفند سال 89 نتوانستند جلوی مرگش را بگیرند و نمایشی از حضور مردمی برای آن بیافرینند.


در ادامه پیروزی های انقلاب اسلامی و در بعد بین المللی آن می توان به نابودی طالبان و صدام و روی کار آمدن دولت های دوست در این کشورها اشاره کرد که با ضعف تحلیل آمریکاییها و در پرتو امدادهای غیبی الهی رخ داد.
روی کار آمدن اسلامگرایان در ترکیه که آتاتورک می پنداشت با برقراری نظام لاییسیته برای همیشه حذفشان کرده است و نیز پیروزی خیره کننده فرزندان حضرت روح الله در جنگ 33 روزه لبنان و پس از آن در جنگ 22 روزه غزه که پوزه صهیونیست ها را به خاک مالید از دیگر پیروزی های گفتمان امام و رهبری در خاور میانه و غرب آسیا بود.
پس از این پیروزی های چشمگیر این بیداری اسلامی مردم کشورهای اسلامی بود که حکام ظالم و دست نشانده را یکی پس از دیگری سرنگون کرد و بن علی و مبارک را از اریکه قدرت نا مشروع خود به زیر کشید؛و مردم مسلمان منطقه هم اینک با قذافی و عبدالله صالح و عبدالله سعودی و آل خلیفه دست به گریبانند.


این بیداری اسلامی که تاکنون شهدای بسیاری تقدیم راه نورانی پیامبراعظم کرده است به حول و قوه الهی و با اتحاد مسلمین خواهد توانست بساط حکام کافرپرورده را از منطقه اسلامی جمع کند و در آینده ای نه چندان دور فلسطین بزرگ را با تمامیت ارضیش آزاد کند و کشور واحد اسلامی را در تمامی ممالک اسلامی بر پا کند.
با مرور این حوادث غرور آفرین و معجزه آسا که نزدیکی سقوط نظام سلطه و در راس آن صهیونیسم بین الملل و آمریکا را نوید می دهد و دست عنایت حضرت بقیة الله الاعظم از ورای آن به نیکی پیداست جای هیچ تردیدی باقی نمی ماند که وعده های الهی و آرمانهای حضرت امام خمینی تا تحقق کامل راه چندانی در پیش ندارند و دهه 80 شمسی را می توان دهه باز طلوع آنها دانست.


در پایان بخشهایی از فرمایشات حضرت امام خمینی را در همین رابطه مرور می کنیم:

...ان شاء اللَّه ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد، و با برپایى جشن پیروزى حق بر جنود کفر و نفاق و آزادى کعبه از دست نااهلان و نامحرمان به مسجدالحرام وارد خواهیم شد ...

...اگربندبند استخوانهایمان راجدا سازند، اگرسرمان رابالای دار برند،اگر زنده زنده درشعله های آتشمان بسوزانند، اگر زن وفرزندان و هستیمان رادرجلوی دیدگانمان به اسارت وغارت برند،هرگز اماننامه کفر وشرک را امضا نمی کنیم...

...ما بر سر شهر و مملکت باکسی دعوا نداریم. ما تصمیم داریم پرچم لااله الا اللّه را بر قلل رفیع کرامت و بزرگواری به اهتزاز در آوریم...

   
محمد امیر قدوسی