«جرم»، فيلمي كه نبايد ديد

وقتي به سينما مي‎رويم و يا فيلمي را مي‎بينيم، سعي داريم آن‎چه را که ارزشمند است به اطرافيان خود معرفي کنيم تا ديگران هم از آن بهره ببرند. پس در اغلب موارد به يکديگر پيشنهاد مي‎دهيم که چه فيلم‎هايي را ببينيم، اما اين بار قصد دارم نديدن يک فيلم را به همه توصيه کنم. فيلمي که در بيست و نهمين جشنواره بين‎المللي فيلم فجر حضور پيدا کرد و علي‎رغم شايعات و نظرات مخالف بسياري که با خود داشت، جوايز بسياري را از آن خود کرد.

متأسفانه در جريان برگزاري جشنواره فيلم فجر، فرصت ديدن همه فيلم‎ها را نداشتم، بنابراين براي ديدن برخي از اين فيلم‎ها در طول سال به سينما مي‎روم. به هر حال چند روز پيش رفتم تا فيلم «جرم» ساخته مسعود کيميايي را ببينم و حالا مي‎خواهم به همه توصيه کنم که اين فيلم را نبينيد!
 

جرم فيلمي است که از نظر ساختار، محتوا و صحنه داراي اشکالات اساسي بوده و در فضاي ايران قبل از انقلاب اسلامي، به روايت داستان خود مي‎پردازد. اين فيلم حتي بازيگري خوبي ندارد و از اين حيث نيز داراي ضعفي فاحش است. اگر بخواهيم به بررسي بازيگران سينماي قبل از انقلاب بپردازيم، به گزينه‎هايي چون بهروز وثوقي برمي‎خوريم که کاملا حرفه‎اي به ايفاي نقش مي‎پرداخت ‎و بازيگران دست چندمي چون ناصر ملک مطيعي نيز هستند که نام‎شان در زمره بازيگران غيرحرفه‎اي به چشم مي‎خورد.

بازيگران «جرم» تنها تقليدي ساده و ناشيانه از بازي‎هاي گزينه دوم، يعني ناصر ملک‎مطيعي هستند و تنها به چاقوکشي، پاشنه کفش خواباندن و چنين کارهايي آن هم در شکلي کاملا ناشيانه مي‎پردازند.

«جرم» نه پيام دارد و نه محتواي درستي! به‎نظر مي‎رسد کار اول يک کارگردان جوان و تازه‎کار باشد که در حال تجربه سينماست و تا رسيدن به جايگاه يک سينماگر حرفه‎اي فاصله زيادي دارد. جاي تعجب دارد کارگرداني چون مسعود کيميايي با کارنامه خوبي که در سينماي ايران دارد، چنين فيلمي را ساخته باشد.

از طرف ديگر برخورد هيأت داوران جشنواره، برايم عجيب است، گويي اعضاي هيأت داوران سحر و جادو شده‎ و ازکنار ايرادات اساسي، مشهود و غيرقابل‎انکاراين فيلم با اغماض گذشته ‎و طبعا بسياري از فيلم‎هاي خوب بخش مسابقه را ناديده گرفته‎اند! چنين اتفاقاتي به سينماي کشور، لطماتي اساسي و جبران‎ناپذير خواهد زد.

در کل اين که؛ توجه به چنين فيلم‎هايي که از هر حيث دچار مشکلات فراواني بوده، باعث تأسف است. چطور داوران محترم اين اشکالات را نديدند؟ چطور از کنار ديالوگ‎هايي که بدآموزي دارد، تا اين حد ساده گذشته‎اند! و اين‎که بازي‎هاي کليشه‎اي و غيرحرفه‎اي دهه 30 و 40 که نوعي توهين به سينما و مخاطبان آن است، چرا تا اين حد مورد توجه قرار گرفته است؟!

منيع: نشريه پنجره