71 سال، رسايي صدا

45 سال از ارسال اولين ‌خبر راديويي‌ توسط گوگليلمو ماركوني ايتاليايي به‌ وسيله‌ بي‌سيم‌ در يك ‌فاصله‌ 3 كيلومتري‌ مي گذشت (1895) كه راديو وارد ايران شد(1940)، سالي كه اروپا در شعله هاي آتش جنگ جهاني دوم مي سوخت.
اما پيش از ورود راديو به ايران، وزارت جنگ در سال 1303 تصميم گرفت تا براي برخورداري از اين رسانه آشنا، مقدمات استفاده از بي سيم را در ايران فراهم نمايد و در 200 هزار متر مربع زمينهاي قصر قاجار مقدمات راه اندازي
آغازشد. نخستين فرستنده موج بلند تهران، با قدرت 20 كيلو وات و طول دكل 120 متر در ساعت، شروع به كار كرد.
در ششم ارديبهشت 1305 كار بيسيم با ارسال تلگرافي با مضمون دعوت عمومي براي همكاري به كشورهاي مختلف جهان افتتاح گرديد.در سال 1307 نصب دو دستگاه موج كوتاه اغاز و در سال 1309 از انها بهره برداري و مركز گيرنده به نجف آباد تهران و مركز مخابرات به ميدان توپخانه منتقل شد.
و در بدو تاسيس، راديو تهران، داراي دو فرستنده شد كه يكي براي موج متوسط و ديگري براي موج كوتاه بود و براي پخش برنامه هاي خود از يك استوديو در محل اداره بي سيم استفاده مي كرد.
در دوم مهرماه 1313 استفاده از راديو در دولت وقت نيز تصويب شد و مقرراتي براي نصب آنتن و استفاده از راديو با اجازه وزارت پست و تلگراف، وضع كرد.
پس از ايجاد مركز راديو به وسيله وزارت پست و تلگراف، و بدنبال تاسيس سازمان پرورش افكار، در سال 1317 و تامين بودجه لازم از سوي اين سازمان به مبلغ 80 هزار تومان در چهارم ارديبهشت ماه سال 1319 زنگ راديو به صدا درآمد و مردم ايران براي نخستين بار صدا را از راديو سراسري دريافت كردند و از آن روز راديو همراهي هميشگي و صداي گوياي مردم شد .
مكان راديو ابتدا از دو طبقه در ساختمان اصلي بي سيم قصر،تشكيل مي شد، كه طبقه اول شامل يك اتاق انتظار و دستگاههاي فرستنده و تقويت كننده و طبقه دوم ازيك اتاق كه با نصب پرده درسقف و دوبل كردن در ورودي و خروجي و سيمان كاري ديوارهاي داخلي به صورت استوديو درآمده بود. از نظر ساختاري در سال 1342 كل تشكيلات راديو به وزارت اطلاعات منتقل شد و اين وضع تا سال 1350 كه سازمان راديو تلويزيون ملي ايران شكل گرفت ادامه داشت .اداره و تشكيلات راديو به نام هاي زير نيز خوانده مي شد :انتشارات و تبليغات، راديو و خبرگزاري، انتشارات و راديو، انتشارات و اطلاعات و اداره كل انتشارات و راديو.
از نظر محتوايي ابتدا راديو تهران در 24 ساعت، تنها هشت ساعت برنامه اجرا مي كرد. كه شامل اخبار، موسيقي ايراني و گفتار مذهبي، فرهنگي، جغرافيايي و تاريخي بود . در سال 1322 راديو تهران قسمت ديگري به بخشهاي قبلي خود افزود و صبح ها نيز برنامه آن سه ساعت افزايش يافت . در سال 1324 براي روزهاي تعطيل نيز برنامه هايي مدون پخش مي شد .
در سال 1327 يك استوديوي كوچك در ميدان ارگ، براي پخش اخبار ساخته شد و يك فرستنده در اختيار راديو قرار گرفت و چند سال بعد نام راديو تهران به راديو ايران تبديل شد و مي توان گفت كه با راه اندازي اين سيستم ارتباطي جديد ، تحولي بنيادين در عرصه ارتباطي در كشور ما صورت گرفت.
از ميان فرهنگيان ،هنرمندان و روزنامه نگاران نامي آن زمان كه در آغاز كار راديو به اين رسانه جذب شدند مي توان از ، استاد محمد حجازي ملقب به مطيع الدوله(نويسنده و داستان نويس)، حسينقلي مستعان(داستان نويس)، ابوالقاسم پاينده(نويسنده)، محمد علي فروغي، دكتر قائم غني، دكتر محمود افشار و دكتر علينقي وزيري بخش، نام برد.
بعد از انقلاب‌، سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران‌ جايگزين سازمان راديو تلويزيون ملي ايران شد و به مرور زمان، شبكه هاي راديويي توسعه يافت كه از جمله شبكه هاي راديويي مي توان به راديو سراسري‌، راديو جوان‌، راديو تهران‌، راديو ورزش‌، راديو معارف‌، راديو پيام راديو قرآن و راديو فرهنگ اشاره كرد .
رسانه راديو به عنوان يك وسيله ارتباط جمعي فعال و كاربردي در انتقال سريع پيام، امروز با ايجاد شبكه هاي تخصصي و تقويت و گسترش شبكه هاي استاني با جديت تمام تلاش دارد نقش مهم و كليدي خود را در حيطه وظايف تعيين شده دراطلاع رساني سريع ، آموزش ، حفظ اتحاد ملي و ايجاد آرامش ايفا كند.
امروز، روزي است كه اين صداي آشنا، پس از گذشت 71 سال ، همچنان با زمزمه هميشگي خود با دل هاي بيدار مردم ايران همراه مي شود.