از جشن خیابانی ۳۱ خرداد ۷۷ تا شادی خیابانی ۳۱ خرداد ۹۴

به گزارش وب سایت رسمی برنامه نود، آذر ماه سال ۱۳۷۵ بود که تیم ملی فوتبال ایران به رهبری محمد مایلی‌کهن با جمعی از ستاره‌های فوتبال ایران راهی جام ملت‌های آسیا در امارات شد؛ تیمی که هواداران فوتبال در ایران منتظر بودند تا شاید به ناکامی‌های پیاپی فوتبال ما در چند دوره جام ملت‌های آسیا پایان دهد. تیمی که با کمترین تدارک و امید راهی جام ملت‌های ۱۹۹۶ شد.

شکست در بازی اول برابر عراق فشار را روی مایلی‌کهن و تیمش به اوج رساند اما از بازی دوم بود که رفته‌رفته ابرهای تیره تیم ملی کنار رفت و ملی‌پوشان ایران با دو برد پرگل برابر تایلند و عربستان، حریف کره‌جنوبی در مرحله یک‌چهارم نهایی شدند. دیدار برابر کره‌جنوبی را شاید بتوان رنسانس فوتبال ایران دانست.

اگر قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ را کنار بگذاریم، فوتبال ایران در رده ملی مدت‌ها به هیچ توفیقی دست نیافته بود. برد پرگل و به‌یادماندنی برابر کره‌جنوبی آن هم با نتیجه ۶ بر۲ به نوعی آشتی ملی با تیم ملی ایران بود. مردم علاقه‌مند به فوتبال بغض فروخورده را بیرون ریختند و به صورت خودجوش به خیابان‌ها ریختند.

قطعا شادی اجتماعی بعد از برد تاریخی برابر کره‌جنوبی را می‌توان اولین جشن از این نوع بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دانست. آن تیم رفته‌رفته تبدیل شد به محبوب‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین تیم تاریخ فوتبال ایران. داستان افزایش محبوبیت آن نسل از صعود به‌یادماندنی به جام جهانی ۱۹۹۸ که با تساوی برابر استرالیا در ملبورن اتفاق افتاد، شروع شد. رفته‌رفته فوتبال تبدیل شد به جزئی از سبد خانوار مردم ایران. روز به روز به تعداد روزنامه‌ها، هفته‌نامه‌ها و مجلات ورزشی که اکثر مطالب خود را به تیم ملی ایران و ستاره‌هایش اختصاص می‌دادند اضافه می‌شد. همه‌جا صحبت از ستاره‌های فوتبال ایران بود. تیم ملی هم خود را آماده حضور در جام جهانی می‌کرد. اما اتفاق اصلی و اوج این محبوبیت زمانی رخ داد که تیم ملی ایران در قرعه‌کشی جام جهانی ۹۸ با آمریکا همگروه شد.

  آخرین جشن خیابانی آن نسل به‌یادماندنی

۳۱ خرداد سال ۱۳۷۷ از ذهن علاقه‌مندان به ورزش و فوتبال به این آسانی‌ها بیرون نخواهد رفت. تیم ملی ایران بعد از ۲۰ سال طعم صعود را چشیده بود و باید در دومین دیدار رودرروی آمریکا می‌ایستاد. دل توی دل هیچ ایرانی‌ای نبود و رسانه‌های سراسر دنیا با پرداختن به این بازی حساسیت را دوچندان کرده بودند.

همه امید مردم ایران به ساق‌های ۱۱ سرباز بود. ضربه سر تاریخی حمید استیلی و شلیک مهدوی‌کیا کافی بود تا بعد از سوت پایان بازی، این مردم ایران‌زمین باشند که یک‌بار دیگر جشن پیروزی برپا کنند. ۳۱ خرداد ۱۳۷۷ بعد از پیروزی به‌یادماندنی برابر آمریکا بود که ایران تا صبح نخوابید و در سراسر خیابان‌های تهران و بسیاری از شهر‌های دیگر مردم به شادمانی پرداختند.

اما بعد از ۱۷ سال این اتفاق توسط یک تیم ملی دیگر تکرار شد و مردم ایران دوباره بهانه‌ای برای جشن‌های خیابانی پیدا کردند. آن تیم، تیم ملی والیبال ایران است که دارد خود را تبدیل به یکی از محبوب‌ترین تیم‌های ملی تاریخ ایران می‌کند.

آغاز جشن پیروزی از جهنم ۱۲ هزار نفری

از همان زمانی که با قرعه‌کشی لیگ جهانی والیبال، تیم ملی آمریکا به‌عنوان یکی از حریفان ایران در سال ۲۰۱۵ انتخاب شد بسیاری از علاقه‌مندان به این رشته برای حضور در سالن ۱۲ هزار نفری لحظه‌شماری می‌کردند. اما باید افسوس خورد که سالن ۱۲ هزار نفری جوابگوی خیل عظیم این همه علاقه‌مند به ملی‌پوشان والیبال ایران نبود. ملی‌پوشان والیبال ایران طی یکی، دو سال اخیر با درخشش در رقابت‌های بین‌المللی به چنان محبوبیتی در جامعه ایران دست پیدا کرده‌اند که شاید بتوان آن را با محبوبیت همان نسل معروف اواسط دهه ۷۰ تا اواخر دهه ۸۰ مقایسه کرد. البته این مقایسه را باید در سطح و اندازه تفاوت محبوبیت دو رشته فوتبال و والیبال مقایسه کرد.

قطعا سطح محبوبیت فوتبال با هیچ رشته دیگری قابل مقایسه نیست اما رسیدن محبوبیت تیم ملی والیبال ایران به این اندازه، موضوعی است که نمی‌توان به این سادگی از کنار آن گذشت. دو پیروزی پیاپی برابر آمریکا در اولین هفته دور برگشت لیگ جهانی ۲۰۱۵ کافی بود تا این محبوبیت به اوج برسد.

بازی اول برابر آمریکا در ۲۹ خرداد استارت رسیدن به اوج را زد و پیروزی دوم برابر بهترین تیم والیبال حال حاضر دنیا آن را افزایش داد. حالا دیگر والیبال هم تبدیل به یک رشته پرطرفدار شده است. بذری که محمدرضا یزدانی‌خرم در اوایل دهه ۷۰ کاشته بود در دوران مدیریت موفق محمدرضا داورزنی در حال برداشت است. وقتی در آخرین دقایق ۳۱ خرداد ۹۴ و ۱۷ سال بعد از آن شب تاریخی در بسیاری از نقاط ایران، مردم بعد از دومین پیروزی بر آمریکا این‌گونه به خیابان‌ها ریختند می‌شد ماحصل تلاش ۲۰ ساله برای رسیدن به این جایگاه برای والیبال ایران را دید. این محبوبیت فقط مختص داخل ایران نیست؛ حدود یک ماه پیش و در لس‌آنجلس، در جریان دیدار رفت دو تیم ملی والیبال ایران و آمریکا، با حضور هزاران ایرانی در سالن مسابقه ثابت شد این تیم در قلب همه ایرانیان دنیا جا دارد و حالا دیگر نفس محبوبیت والیبال به پشت گوش فوتبال رسیده است.