یعنی آقای ضرغامی ساعت چند می خوابد؟!

بچه تر که بودیم لطیفه ای رایج بود بدین مضمون که بنده خدایی نیمه های شب با صدا و سیما تماس می گیرد و بعد از اینکه مطمئن می شود مسئولین رده بالای کشور و صدا و سیما خواب هستند از تلویزیون می خواهد تا فلان فیلم غیر اخلاقی را پخش کند. نگاهی به حال و روز امروز رسانه ملی باعث می شود تا فکر کنیم لطیفه دیروز تبدیل به خاطره فردای ما خواهد شد.

لطیفه فوق الذکر در دل خود حاوی این نکته بود که تا وقتی مسئولین بیدار هستند می توان به رسانه ملی مطمئن بود و با خیال راحت به تماشای آن نشست، امری که امروز در آن تزلزل ایجاد شده است مگر اینکه آقایان مسئول سر شب سر بر بالین گذاشته باشند.

اگر نخواهیم یادی از جمله معروف امام خمینی(ره) کنیم که فرمود صدا و سیما دانشگاه ملی است، حتی به اعتراف اهالی روشنفکر مآب سینما هم تاثیر گذاری تلویزیون بسیار بیشتر از سینماست که اولی برای برخی برنامه هایش می تواند خیابان ها را خالی کند و دومی (اگر از اخراجی ها بگذریم) غالبا توان پر کردن سالنهایش را هم ندارد.

همین نفوذ تلویزیون در خانه های مردم وقتی با تضمین برگشت سرمایه همراه می شود پای بسیاری از اهالی سینما را به تلویزیون می کشاند تا هم بیننده های بیشتری داشته و هم اینکه دیگر نگران میزان فروش فیلم و بازگشت هزینه ها نباشند.

جالب آنکه بازگشت هزینه های انجام شده برای تولید فیلم و سریالهای تلویزیونی حتی برای مسئولان رسانه ملی هم از اهمیت فراوانی برخوردار است تا حدی که علی رغم ابراز مخالفت های فراوان و منطقی با یک اثر تلویزیونی به هیچ وجه از پخش آن کوتاه نیامده و آن را نیمه کاره رها نمی کنند. نمونه منحصر بفرد این امر را می شد در هنگام پخش سریال "شمس العماره" دید که در یک اتفاق نادر و تعجب برانگیز مسئولین تلویزیون با اوج گیری مخالفت ها به ساخت برنامه ای برای تحلیل روان شناختی این سریال و تلاش برای پاک کردن دامن آن از اتهامات اقدام نمودند. حال آنکه کارگردان آن سریال سابقه ای روشن در ضدیت با ارزشهای انقلاب داشته و به عنوان نمونه فیلم پخش نشده "صد سال به این سالها" را در سینما ساخته است.

این مورد و موارد دیگری از این دست نشان می دهد که تلویزیون نه تنها از مشارکت کاگردانان مخالف با مبانی انقلاب اسلامی در برنامه سازی های خود ممانعت نمی کند که حتی آنها را مورد استقبال قرار داده و برایشان حاضر به هزینه کردن از آبروی خود نیز هست مگر آنکه طرف در ضد انقلابی گری برای خودش مخملبافی باشد که در این صورت خود آن فرد هم حاضر نیست دامن خود را به ننگ همکاری با تلویزیون رژیم بیالاید! گیرم که البته خودش سر سفره همین رژیم بزرگ شده و با دستگیری های مخصوص بزرگان فرهنگی همین نظام تاتی تاتی هنری کرده باشد!

اما آنان که بیشتر از فیلم سازان مدیون صدا و سیما هستند بازیگرانند. افرادی که اگر نبود پخش هفتگی و شبانه تصویرشان از تلویزیون ممکن بود حتی خانواده شان هم صدایشان را از پشت تلفن نشناسند چه رسد به اینکه در دورترین شهرهای کشور نیز تکه کلام هایشان را تکرار کنند.

قدرت تلوزیون در ایجاد شهرت برای بازیگران به حدی است که تقریبا تمام بازیگران بدشان نمی آید برای یکبار هم شده نقشی در یک سریال تلویزیونی به عهده گیرند و در تمام ایران شناخته شوند. برای اثبات این توان هم کافی است تا گشتی در شهرهای مختلف زده و از افراد گوناگون بپرسید که چند فیلمی را که فلان بازیگر مطرح در آن ها ایفای نقش کرده نام ببرند تا معلوم شود که مردم آن بازیگر را به آثار تلویزیونی اش می شناسند یا به فیلمهای سینمایی او(لازمه این امر آن است که ایران را گسترده تر از حد فاصل میدان انقلاب به بالا بدانید که حتی محدوده زوج و فرد هم بیشتر از آن است!).

واضح است که مشهور شدن افراد غالبا با الگو شدن آنها همراه است و همین امر جایگاه خطیر رسانه ملی را متذکر می شود. حال جالب است که مسئولان صدا و سیما بدون توجه (یا با کم توجهی) به این مسئله اجازه می دهند افرادی که سابقه روشنی در ضدیت با ارزشهای نظام و فرهنگ اسلامی دارند از امکانات صدا و سیما برای مشهور شدن و افزودن بر دامنه تاثیر افکار و موضع گیری های خود در آینده بیفزایند. افرادی که گاهی با سخنان خود و گاهی با حضور در آثار غیر اخلاقی و غیر اسلامی و یا حضور نامناسب در مجامع هنری به ارزش های مردم ایران دهن کجی کرده اند.

برای این مورد هم می توان مثالهای فراوانی ذکر کرد؛ از بازیگر زن سریال "گمشده" بگیر که با آن پوشش زننده در مجامع غربی حاضر شده بود و اینجا نقش یک مادر فداکار و زن پر تلاش چادری را به عهده گرفت تا بیشتر به ریش مردم ایران بخندد و تا بازیگر مجموعه "زیر تیغ" که ممنوع التصویر شد اما این سریال در نیمه های شب مجددا پخش شد تا میزان تاثیر بیدار بودن مسئولین صدا و سیما در اجرای دستورات آنها بیش از پیش مشخص شود.

جالب آنکه در مورد اول همان بازیگر به همان دلیل پوشش زننده از حضور در برنامه سینمایی هفت منع شد و این در حالی بود که سریال گمشده روی آنتن بود!

جدیدا هم فیلمی غیر قانونی و ضد اخلاقی و ضد ملی در بساط دستفروش ها پیدا می شد که یکی از بازیگران تلویزیون(که سریالش به تازگی تمام شده است) در آن بازی نموده است. این فیلم که با سرمایه گذاری یک شرکت استرالیایی ساخته شده است با ارایه تصویری سیاه از ایران به یک اثر ضد ملی تبدیل شده و البته با نمایش تصاویر غیر اخلاقی به آثار مستهجن شباهت پیدا می کند.

بعد از بازیگران می توان به مجری های سیما هم اشاره ای داشت؛ کسانی که به برکت همین رسانه ملی معروف شده بودند یا امروز در حال سخنرانی علیه نظام هستند و یا در برنامه ویژه سال تحویل جولان می دهند خاصه که سال تحویل هم نیمه های شب است!

تکرار این گونه اشتباهات و پخش مکرر تصاویر آنها باعث می شود تا با توجه به جایگاه صدا و سیما نزد خانواده ها و اطمینانی که به این رسانه دارند، از افکار، سخنان و رفتار غیر اخلاقی و ضد انقلابی این افراد قبح زدایی شود، امری که در دراز مدت آثار سوء فراوانی به جا خواهد گذاشت که دیگر با هیچ برنامه تحلیلی قابل جبران نخواهد بود. علاوه بر این به مرور زمان جایگاه ارزشهای اسلامی متزلل شده و آنها تا حد برخی قوانین داخلی کشور تقلیل خواهند یافت. به عنوان مثال استفاده از بازیگران زن که بدون تقید به این ارزش مذهبی و ملی در مجامع و آثار خارجی حاضر می شوند باعث می شود تا این شبهه ایجاد شود که گویا حجاب نه یک ارزش ملی و باید اسلامی که تنها یک قانون داخلی است که افراد ملزم به اجرای آن در داخل ایران هستند.

واضح و بدیهی است که نباید تمام مشکلات موجود در صدا و سیما را به گردن مسئولین رده بالای آن انداخت و نقش تولید کنندگان انقلابی عرصه هنر در بعضی زمینه ها پررنگ تر است اما این انتظار زیادی نیست که چنین انحرافات واضح و روشنی که از آرمانهای نظام و انقلاب به چشم می آید با برخورد و تصمیمات قاطع مدیران مواجه شود. این درست که مدیران رسانه ملی نمی توانند خود دور بین بدست شده و فیلم و سریال ارزشی بسازند اما حداقل می توانند که از وقوع یا ادامه چنین خطاهایی جلوگیری کنند.

در آخر پیشنهاد می شود یا حضرات مدیران صدا و سیما ساعت خواب خود را مقداری عقب ببرند و یا اینکه به جای خود کسای را مسئول تماشای برنامه های شبانگاهی تلوزیون نمایند!
 

http://nishkhand.blogfa.com