پیروزی جمهوری خواهان یا شکست اصلاحات رفاهی اوباما ؟

اقتصادپرس- احمدصالح صفار : " اوباما و حزب متبوعش ، کرسی های تاثیرگذار را از دست دادند ." این جمله ، سرتیتر اخبار غول های رسانه ای آمریکا در چند روز گذشته بود که نشان از شکست معنادار دموکرات ها در انتخابات میان دوره ای مجلس سنای این کشور داشت .

چندی قبل اوباما در نطق سالیانه اش در کنگره از لزوم بازنگری اساسی در سیاست های رفاهی واشنگتن خبرداده بود که نقطه اتکای آن بر پشتوانه محکم سیاسی در مجلسین کنگره و سنا استوار بود . او حتی به عنوان رییس جمهور با حضور جدی در بعضی از مهمترین میتینگ های سیاسی دموکرات ها در ایالت های تاثیرگذار از هم حزبی هایش دفاع جانانه ای کرده بود اما نتیجه آن چیزی نبود که کاخ سفید انتظار داشت .

گرچه قریب به اتفاق پیش بینی های سیاسی حکایت از این داشت که به احتمال زیاد الاغ ها مغلوب فیل ها شوند . اوباما اما در حالی با تمام توان از سناتورهای دموکرات طرفداری   می کرد که هنوز تکلیف تعدادی از مهمترین برنامه های راهبردی وی در حوزه سیاست های رفاهی همچون لایحه خدمات درمانی ، اصلاح قانون مهاجرت و افزایش حداقل دستمزدها مشخص و روشن نیست .

جمهوری خواهان تندروی مخالف اوباما در این مدت تلاشی زیادی نمودند تا در ابر رسانه های تحت اختیارشان همچون فاکس نیوز ، اوباما را یک سوسیالیست واقعی جلوه داده و خطر سقوط آمریکا در دام سوسیالیزم جدید را گوش زد کنند . همه این اقدامات به نوعی نتیجه داد و نشان داد که اوباما نتوانسته به خوبی افکار عمومی را در پیشبرد اصلاحات رفاهی دولتش همراه کند .

در این بین البته بودند تحلیلگران برجسته ای که شکست اوباما در انتخابات سنا را کم اهمیت جلوه دادند . بطورمثال گاردین اخیرا در گزارشی نوشت : شکست دموکرات ها در انتخابات میان دوره ای آمریکا چندان هم جدی نبود . چراکه هنوز هم طبق نظرسنجی های فراگیر ملی در این کشور ، بخش های وسیعی از جامعه آمریکایی به تحقق رویای اصلاحات رفاهی اوباما در این کشور باور و تمایل جدی دارند . از سویی دیگر نتایج اخیر سنا نشان می دهد که اوباما کماکان پایگاه اجتماعی و عقبه رای خود را در ایالت های مهمی همچون نیوهمپشایر ، ایلینویز ، کلرادو ، نیومکزیکو و نیویورک در اختیار دارد .

هرچند دمکرات ها ناگزیر اند فکری جدی به حال ایالت های تاثیرگذار دیگر همچون کارولینا ، آرکانزاس ، آلاسکا و تگزاس در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری این کشور کنند . همه این ها اما نمی تواند سرپوشی بر موج تمایل عمومی جامعه آمریکایی به سیاست های ضد اوبامایی و کاهش اعتبار سکاندار فعلی واشنگتن باشد اما نمی تواند نشانی هم از اقبال عمومی به جمهوریخواهان تندرو حاشیه نشین و رسانه های پر سروصدای آن ها باشد .

بهرحال نتایج اخیر انتخابات میان دوره ای آمریکا که در آن جمهوریخواهان 52 کرسی و دموکرات ها 45 کرسی بدست آوردند و در مجلس نمایندگان هم هریک به ترتیب 226 و 139 کرسی را در اختیار خود دارند ، نشان داد که دو سال پایانی ریاست جمهوری اوباما ، سال های سختی برای او خواهد بود که بی شک تاثیر زیادی در به نتیجه رساندن سیاست های اساسی او در سال های باقیمانده دارد .

چالش پیش روی اوباما از یک سو متوجه کاهش محبوبیت وی در میان اقلیت هاست و از سویی دیگر به سنگ اندازی های احتمالی لابی جمهوریخواهان بر سر راه تصویب و ادامه سیاست های رفاهی وی مربوط می شود که مخالفین از ابتدا بر رد آن اصرار و تاکید داشتند . اوباما برای پیشبرد اهداف رفاهی خود که در صورت انجام می تواند به افزایش محبوبیت اجتماعی و سیاسی دمکرات ها در سطح آمریکا بیانجامد که نتیجه آن قطعا در انتخابات بعدی موثر است ، باید از یک سو مردم را همراه خود کند و از سویی دیگر جمهوریخواهان منتقذ را به نحوی مجاب کند که مانعی بر سر راه تحقق اهدافش نباشند . چیزی که مخالفین نشان دادند در عدم پذیرش آن اصرار دارند .

جمهوریخواهان در جریان ماجرای تعطیلی دو هفته ای دولت آمریکا نشان دادند که به هرقیمتی نخواهند گذاشت که لایحه خدمات درمانی اوباما به فرجام مطلوب خود برسد . در این بین اوباما هم تلاش دارد تا باتوجه به اینکه هم اکنون مجلس سنا در اختیار دمکرات های پیرو واشنگتن است ، لوایخ مذکور را با سرعت هرچه تمام به نتیجه برساند . یعنی زمانی بین نوامبر تا اوایل ژانویه ۲۰۱۵ که معروف به دوره اردک لنگ (Lame-duck session)است .

اگر اوباما بتواند در مدت باقیمانده تا شروع دوره جدید سنا ، لوایحی همچون مهاجرت را به نتیجه برساند ، می تواند امید داشته باشد که جمهوریخواهان نتوانند مانعی جدی در ادامه سیاست های او و دولتش ایجاد کنند .

جمهوریخواهان نیز هماهنگونه که از مصاحبه های اخیرشان هویداست بر این باورند که دولت آمریکا ، برنامه های زیادی در دست انجام دارد که می توان در فرصت باقیمانده تا انتخابات ریاست جمهوری جدید با آن مقابله جدی به عمل آورد تا شاید بر افکار عمومی این کشور علیه دمکرات ها تاثیر بگذارد . حال باید دید آیا اوباما می تواند در هفته های آینده گامی جدی در مقابله با اقدامات آتی سناتورهای منتقذ جدید برداشته و اصلاحات رفاهی خویش را به سر منزل مقصود برساند یا نه ؟ بی شک برنده نزاع فیل ها و الاغ ها در آینده نزدیک می تواند به افول قدرت و توان آمریکا در تعیین معادلات جهانی این کشور و در موضوعات مورد مناقشه داخلی آن ها همچون لایحه خدمات درمانی و اصلاح نظام دستمزدها و مهاجرت بیانجامد .