اعتراض خانواده گروگان‌های غربی قربانی داعش به سیاست دوگانه لندن و واشنگتن
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، سیاست خودداری انگلیس از پرداخت باج و اصرار بر سکوت رسانه‌ها در مواجهه با گروگان‌گیری، از سوی خانواده گروگان‌های کشته شده مورد پرسش قرار گرفته است.
روزنامه «گاردین» در گزارش خود به آزادی «دیوید بلام» گروگان گروه‌های تندرو در لیبی اشاره می‌کند. اینگونه که برمی‌آید آقای بلام، در پی پرداخت باج به گروگان‌گیرها آزاد شده و این امر موضع دولت انگلستان در مواجهه با گروگان‌گیری را به وضعی گیج‌کننده و سردرگم بدل ساخته است.
در پی تهدید داعش به کشتن پنجمین گروگان غربی اسیر دست این گروه تروریستی، دو اصل اصلی در استراتژی مذاکره با گروگان‌گیرها در دولت لندن یعنی خودداری از پرداخت باج و سکوت رسانه‌ای، به صورت فزاینده‌ای موشکافی می‌شوند.
«جیمز فولی» عکاس خبرنگار آمریکایی که در 22 نوامبر 2012 در شمال غرب سوریه ربوده شده بود، نخستین گروگانی بود که در ماه اوت توسط گروه تروریستی داعش در پیامی ویدیویی سر بریده شد. «دایان فولی» مادر جیمز ، پیش از این در مصاحبه با شبکه «سی ان ان» ضمن ابراز تاسف از نوع برخورد دولت آمریکا با پرونده پسرش با اشاره به اینکه از سوی مقامات دولتی مجبور به سکوتی 21 ماهه شدند، اعلام کرده بود که مقامات دولت آمریکا به آنها گفته بودند که رسانه‌ای نشوند و آشکار ساخت که دولت کاخ سفید تبادل زندانی نکرده و اقدام نظامی برای نجات پسرش صورت نداده است. خانم فولی همچنین گفته بود «سه بار پیام داعش را دریافت کردیم و هر بار با تهدید دولت خود مواجه شدیم.» در حالی که واشنگتن بیانات خانم فولی را رد کرده است.
از سوی دیگر در انگلیس هم برادر «آلن هنینگ» می‌گوید خانواده‌اش تا کوتاه زمانی پیش از کشته شدن آلن، از سوی دولت «برای نزدیک به نه ماه وادار به سکوت شده‌اند.» دفتر نخست‌وزیری انگلیس پیش از این گفته بود که دولت درخواست «معظم بیگ» واسطه انگلیسی پاکستانی برای مذاکره در خصوص آزادی آلن هنینگ را در بهمن ماه سال گذشته رد کرده است.
خانواده آقای هنینگ که حدود یک هفته پیش، توسط داعش سر بریده شد، با انتقاد از عملکرد دولت کامرون تاکید کردند که لندن اقدامات لازم برای آزادی فرزندشان را انجام نداده است.
پدر و مادر جیمز فولی عکاس خبرنگار آمریکایی، بر این باورند که دولت‌های ایالات متحده و انگلستان، با خودداری از پرداخت باج به گروگان‌گیرها، شهروندان خود را «به مرگ محکوم می‌کنند.»
اوایل ماه سپتامبر، «دیوید کامرون»، نخست‌وزیر انگلیس، علیه کشورهایی که برای نجات شهروندان خود، به داعش غرامت پرداخت می‌کنند، موضع سختی اتخاذ کرد و گفت که پرداخت غرامت به گروه‌های افراطی چون داعش، شکست خوردن با دستان خود است.
در حالی که لندن بارها بر خودداری از پرداخت باج به گروگان‌گیرها تاکید کرده، موارد بسیاری را می‌توان یافت که دولت انگلیس به پرداخت باج تن داده است.
چهار سال پیش وقتی 450 هزار دلار برای آزادی «پاول» و «راشل چندلر» که 13 ماه اسیر «دزدان دریایی سومالی» بودند به این گروه پرداخت شد، گزارش‌ها از سهم 300 هزار دلاری دولت موگادیشو در پرداخت به گروگان‌گیرها، پس از دریافت کمک 5.8 میلیون پوندی از لندن حکایت داشت. وزارت توسعه بین‌الملل هرگونه ارتباط بین این دو را رد کرد.
اگر بخواهیم به نمونه دیگری از این دست اشاره کنیم، می‌توان آزادی «مایک هاروی» معلم انگلیسی در یمن را به یاد آورد. گزارش‌هایی از پرداخت 140 هزار پوندی به گروگان‌گیرها وجود دارد ولی مشخص نیست چه کسی این مبلغ را پرداخت کرده است.
در مورد اخیر یعنی آزادی دیوید بلام 63 ساله از دست گروهی که خود را «ارتش اسلام» میخواندند و بلام را 4 ماه در اسارت داشتند هم گزارش‌هایی از پرداخت باج در ازای آزادی به چشم می‌خورد.
در آمریکا نیز وضع بر همین منوال است. درحالیکه دولت امریکا هیچ نرمشی در برابر خواست پول در برابر آزادی فولی از خود نشان نداد و به طور مرتب «مجرمانه» بودن پرداخت به گروگان‌گیرها را به خانواده وی یادآور می‌شد، نمونه‌های بسیاری از پرداخت در ازای آزادی به گروه‌های گروگان‌گیر به چشم می‌خورد. در ماه می، «باو برگال»، پیاده نظام ایالات متحده که توسط طالبان افغانستان برای تقریبا پنج سال اسیر شده بود، در ازای آزادی پنج افغان از زندان گوانتانامو، آزاد شد.
گذشته از سیاست پرداخت یا خودداری از پرداخت باج به گروگان‌گیرها، اجبار خانواده‌ها به سکوت آنها را در وضعیت روحی بسیار بدی قرار داده است. شایان یادآوری است زمانی که داعش ویدیوی گروگان‌ها را پخش می‌کند و در انتهای فیلم، نفر بعدی در فهرست انتظار را نشان داده و او را به نام می‌خواند، مشخصات فرد در چند ثانیه در سراسر شبکه‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود. حال این سیاست وادار نمودن خانواده‌ها به سکوت به بهانه در معرض خطر قرار گرفتن گروگان‌ها کاملا بی‌ربط به نظر می‌رسد.
|
