به گزارش «سراج24»، تفرقه و تکفیر به یکی از اصلی‌ترین مشکلات جهان اسلام تبدیل شده است. مسأله‌ای که چنان فضای تنفسی برای رژیم صهیونیستی ایجاد کرده که بتواند به راحتی جولان داده و غزه را به خاک و خون بکشد.
بحث مهمی که در اینجا لازم به ذکر است این است که جریان‌های تفرقه‌افکن و تکفیری فقط در بین جامعه اهل سنت یا وهابیت وجود ندارد، بلکه متاسفانه جریان متحجری نیز در تشیع وجود دارد، که علی‌رغم مشاهده ظلم‌ها و جنایاتی که علیه شیعیان روا داشته می‌شود، آن هم به واسطه بعضی از تبلیغات سوء، باز هم بر طبل اختلاف می‌کوبند و زمینه را بیشتر از قبل برای تکفیر شیعیان به وجود می‌آورند.
از مهم‌ترین جریانات شیعی که در حرفه تفرقه‌افکنی ید طولایی دارند، جریان شیرازی‌ها است.
مرحوم آیت‌الله خاتم یزدی، از شاگردان برجسته امام و نزدیکان ایشان در خاطرات خود درباره چگونگی اعلام مرجعیت و فعالیتهای مرحوم آیت‌الله سیدمحمد شیرازی می‌نویسد:
«آقای سیدمحمد شیرازی چند سال بعد از رحلت پدرش و تقریباً در عنفوان جوانی، ادعای مرجعیت کرد و جمعی از روحانیون نیز که وزنه علمی بالایی نداشتند و چندان مشهور و سرشناس نبودند، با انتشار اعلامیه‌ای به اعلمیت و جایزالتقلید بودن ایشان گواهی دادند و این اعلامیه به سرعت در سراسر عراق و همچنین کویت پخش گردید».
همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد با رحلت [آیت‌الله العظمی] آقای حکیم و به عرصه آمدن مراجع جدید، حملاتی علیه آقای شیرازی تدارک دیده شد. [آیت‌الله العظمی] آقای خویی و [آیت‌الله العظمی] آقای شاهرودی هر یک به طور جداگانه اعلامیه‌ای علیه ایشان صادر کردند. آقای شاهرودی در اعلامیه‌اش متذکر شده بود که آقای شیرازی مجتهد نیست و شاهد بر این مدعا، نیز استاد وی آقای شیخ یوسف حائری است که در نوشته‌ای تصریح کرده، آقای شیرازی به حد اجتهاد نرسیده است. در مرحله بعد حملات، شدت بیشتری پیدا کرد و مرحوم آقای خویی در سئوالی که از ایشان شده بود طوری جواب داده بود که حیثیت ایشان خدشه دار شد … مرحوم آقای خویی در جواب مرقوم کرده بود که کار این سید، شبه‌ناک است و دادن وجوهات به وی جایز نیست (ص 177).
وی در جایی دیگر در خصوص مواضع سیاسی آیت الله سیدمحمد شیرازی نوشت:
«در زمینه مسائل سیاسی نیز بعضی از دوستان و هواداران حضرت امام مثل آقای محتشمی و آقای فردوسی‌پور که برای سخنرانی و امور دیگر به کویت می‌رفتند، نقل می‌کردند که بیت و بیرونی آقای شیرازی، پاتوق مأموران ساواک ایران است و خود ایشان هم به ما توصیه می‌کند که دست از مبارزه علیه شاه برداریم و سخنی ضد رژیم نگوییم».
با تمام کش و قوس‌های ایام حیات سیدمحد شیرازی وی در سال 1380 از دنیا رفت. مسأله فوت و مراسم کفن و دفن وی نیز داستان جداگانه‌ای دارد که در این مختصر نمی‌گنجد.
سید صادق برادر کوچک‌تر سید محمد است که بعد از فوت وی در سال ۱۳۸۰ در شهر قم، عملاً تبدیل به بزرگ خاندان شیرازی‌ها شد.
عناد و دشمنی این جریان با انقلاب اسلامی ایران و شخص حضرت امام خمینی و نیز حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، امری است که ایشان هیچ واهمه‌ای از ابراز علنی آن حتی در داخل جمهوری اسلامی ایران نداشته‌اند.
برادر دیگر سید صادق، سید مجتبی است که اکنون در انگلیس حضور دارد.
فیلم توهین علنی وی به مقام معظم رهبری نیز در فضای مجازی وجود دارد که شاید بتوان گفت که تاکنون هیچ کدام از جریان‌های ضدانقلاب و حتی دشمنان خارجی جمهوری اسلامی این چنین بی‌پروا به مقام شامخ ولایت توهین نکرده‌اند.
تفرقه‌افکنی و توهین به مقدسات اهل سنت از جمله کارهای رایج خاندان شیرازی هاست که برای این کار چندین شبکه ماهواره‌ای راه انداخته‌اند. شبکه جهانی امام حسین ۱و۲و۳، مرجعیت، فدک، سلام، رقیه، ابوالفضل العباس، الانوار، خدیجه، الزهرا، المهدی از جمله مهم‌ترین این شبکه‌ها هستند که به منبعی برای اختلاف بین شیعه و سنی تبدیل شده است. همین چند وقت پیش بود که در هفته‌ای که به نام وحدت نامگذاری شده، یکی از همین شبکه‌های ماهواره‌ای با آرم هفته برائت، برنامه‌های خود را به روی آنتن برد که مورد اعتراض بسیاری از فعالین دلسوز مذهبی و سیاسی قرار گرفت.
شاید یکی از خاطره‌های تلخ تفرقه‌افکنی این جریان توهین یاسرالحبیب، داماد مجتبی شیرازی به عایشه بود. سب و فحاشی او به عایشه و انتشار فیلم آن در فضای مجازی دنیای اسلام را به انبار باروت در معرض انفجار تبدیل کرد.
وی مدیر شبکه ماهواره‌ای فدک منتسب به سیدصادق شیرازی است، با اینکه بعلت تندروی توسط دولت کویت بازداشت شده بود، اما با حمایت مجام بین‌المللی! به زودی آزاد شد و با سکونت رد لندن بر وسعت فعالیت‌هایش افزوده شد.
رمضان المبارک ۱۴۳۱ قمری شیخ مقیم در انگلیس در هفدهم ماه مبارک و در سالروز وفات عایشه همسر پیامبر اکرم (ص) مجلسی در حسینیه خود در لندن تشکیل داد و از فراز منبر جملات رکیک و نسبت‌های وقیحانه‌ای متوجه او کرد.
او در سخنرانی خود اظهار داشت: «جشن گرفتن به مناسبت هلاک عایشه، ضرورتی دینی است؛ چه اینکه روز هلاکت عایشه، پیروزی اسلامی عظیمی به شمار می رود.» سایت وی نیز با افتخار تمام در این‌باره گزارش می‌دهد: «لازم به ذکر است که شبکه ماهواره‌ای فدک این جشن مبارک و وقایع آن را پوشش داده و پخش نمود. ضمن اینکه در بالای صفحه این شبکه نیز «شعار الله اکبر … عایشه فی النّار» برای اولین بار در تاریخ شبکه‌های تلویزیونی قرار داده شد! و در فواصل مختلف برنامه، سرودهایی به مناسبت و شادی از هلاکت رأس الکفر عایشه و شکر نعمت برائت از او، پخش گردید.
التهاب در جهان اسلام چنان بالا گرفت، که شیعیان کشورهای عربی تحت فشار شدید قرار گرفتند. این فشارها منجر به این شد که جمعی از علماء و فرهیختگان شیعه منطقه احصاء عربستان را بر آن داشت تا استفتائی را خدمت مقام معظم رهبری ارسال کنند. پاسخ معظم له آبی بود بر آتش:«اهانت به نمادهای برادران اهل سنّت از جمله اتّهام زنی به همسر پیامبر اسلام حرام است. این موضوع، شامل زنان همه پیامبران و به ویژه سیّدالانبیاء پیامبر اعظم -حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله– می شود.» فتوایی که از شبکه ماهواره‌ای الجزیره گرفته تا روزنامه الانباء کویت، سایت پرمخاطب محیط، روزنامه‌های السّفیر لبنان و الحیات چاپ لندن و سایت رادیو تلویزیون مصر و … به انعکاس درآمد و مورد تحلیل قرار گرفت.
حتّی احمد الطّیب، شیخ الازهر در بیانیه‌ای رسمی، این‌چنین به فتوای رهبر حکیم انقلاب، واکنش نشان داد: «با تمجید و خرسندی، فتوای مبارک حضرت امام علی خامنه ای را در خصوص تحریم اهانت به صحابه رضوان اللهعلیهم یا تعرّض به همسران حضرت رسول(ص) دریافت کردم. این فتوایی است که با دانش صحیح و درک عمیق از خطرناکی آنچه که اهل فتنه انجام می دهند، صادر شده و بیانگر علاقه و اشتیاق به وحدت مسلمانان است. آنچه که باعث می شود بر اهمیت این فتوا افزوده شود، آن است که عالمی از علمای بزرگ مسلمان و از بزرگترین مراجع شیعه و به عنوان رهبر عالی جمهوری اسلامی ایران، چنین فتوایی را صادر کرده است.
این در حالی است که در این بحبوحه آیت‌الله سیدصادق شیرازی در بیانیه‌ای اجازه نامه مفصلی برای یاسرالحبیب نوشت، و او را در سی سالگی صاحب "الفضیلة العلامة الحاج الشیخ یاسر الحبیب دام تأییده" خطاب کرد.
اما اقدامات تخریبی جریان شیرازی‌ها به همینجا ختم نمی‌شود. معکوس جلوه دادن نهضت حسینی و انتشار تصاویر مشمئز‌کننده از عزاداری امام حسین(ع)، باعث شده تا نه تنها افراد خارج از تشیع را به نفرت از مذهب شیعه بکشاند، بلکه موجب آزار و اذیت خود شیعیان نیز شده است.
قمه‌زنی‌های وسیع و برگزاری مراسمی به اسم مراسم عزای راه رفتن بر روی خار از همین دست است. این جریان با تبلیغ این موضوع که دختران و خانواده امام حسین(ع) در هنگام اسیری پای برهنه در بیابان قدم گذاشتند، عزادارن را به راه رفتن بر روی خار ترغیب می‌کنند که تصاویر آن موجب وهن تشیع است.
به هر حال تفرقه‌افکنی‌های جریان مشکوک شیرازی‌ها بخشی از قصه پر غصه اقداماتی است که انعکاس آن موجب ریخته شدن خون شیعیان در پاکستان و عراق و سوریه و اقصی نقاط جهان می‌شود. اقداماتی که هوشیاری بیش از پیش شیعیان ولایی را می‌طلبد که با رصد حرکات اختلافی درون شیعه، مانع از ترویج این نوع اقدامات شوند، که در صورت غفلت و ترویج آن، نه تنها حیثیت تشع در جهان خدشه‌دار می‌شود، بلکه مروجان این تفکر انحرافی بیش از پیش در قتل شیعیان شریک می‌شوند.
