تریبون مستضعفین- همانگونه که مشاهد می‌شود تسریع تحولات منطقه‌ای به سمت قدرت گرفتن جنبش‌های اسلامی و تضعیف قدرت‌های غربی و هم پیمانان آن‌ها، غرب را در هاله‌ای از استیصال و در ماندگی قرار داده است. کشور‌هایی که تا دیروز هیچ نشانی از تغییر و تحول- البته از نگاه غرب- در آن‌ها مشاهده نمی‌شد، ناگهان مانند انباری از باروت، با جرقه‌ای به جهنمی برای حکومت‌های مستبد و دست نشانده منطقه شد.

واضح است که ریشه‌های چنین تحولاتی نمی‌توانسته است در کوتاه مدت شکل گیرد و باید برای واکاوی آن نگاهی دقیق‌تر به اتفاقات سالهای گذشته داشت. در این زمینه استفاده از بیانات رهبری به عنوان مرجعی آگاه از وقایع جهان می‌تواند بسیار راهگشا باشد. در زیر بیانات مقام معظم رهبری درباره ریشه‌های اسلام خواهی مردم منطقه و محور‌های چنین قیام‌هایی آورده شده است:


وجود اختناق و خفقان در برخی کشور‌های عربی
-… گروههاى مسلمانى که براى دفاع از اسلام قیام مى‏کنند، به‏وسیله‏ى سردمداران آن کشور‌ها به راحتى زیر فشار و شکنجه و زندان قرار مى‏گیرند و قدرتهاى جهانى هم از این‌ها – یعنى از دولت‌ها – حمایت مى‏کنند. مصر، امروز این گونه است. (دیدار با جمع کثیرى از جانبازان، خانواده‏هاى معظّم شهدا، اسرا، مفقودان و مسؤولان بنیاد شهیدو… ‏۱۳۶۸/۸/۲۴)

- ملت‌ها تریبون ندارند. ملت‌ها جایى که به آن‌ها اجازه داده بشود سخن خود را بگویند، به دست نمى‏آورند. شما به ملت‌ها فرصت بدهید؛ شما در خیابانهاى مصر و اردن و بقیه‏ى کشورهاى اسلامى، با گاز اشک‏آور و باتوم و سلاح گرم جلوى ملت‌ها را نگیرید، تا معلوم بشود که ملتهاى اسلامى چه مى‏گویند و چه مى‏خواهند. این، حرف همه‏ى ملتهاى اسلامى است. (سخنرانى در دانشگاه افسرى امام على (ع) ۱۳۷۰/۸/۸)

- اگر در یک نقطه‏ى دنیا – مثل همین الجزایر یا سودان یا بعضى از کشورهایى که گرایش اسلامى و نشانه‏هاى اسلامى در آن‏جا پیدا مى‏شود – صدایى از اسلام بلند مى‏شود، ببینید دستگاههاى تبلیغاتى چه مى‏کنند؛ چه تبلیغاتى، چه سیاستبازیهایى، چه فشارهایى از خود بُروز مى‏دهند و چه‏طور از غیظ به خود مى‏پیچند و نمى‏توانند تحمل بکنند! (سخنرانى در دیدار با فضلا، طلاب و اقشار مختلف مردم قم، به مناسبت سالگرد قیام نوزدهم دیماه ۱۳۷۰/۱۰/۱۹‏)

گرایش مردم مسلمان کشور‌های منطقه به شعار‌های جمهوری اسلامی
- در زندانهاى فلسطین، در گوشه‏ى کشورهاى آفریقایى، در تونس و مراکش، تحت اختناق به نام او] امام خمینی (ره) [شعار مى‏دهند... اسم امام، خودش مثل سرازیر شدن آب در یک سرزمین صاف و مستعد رفت... خودش سرازیر مى‏شود و مى‏رود، تا چشنده و نوشنده‏ى خودش را پیدا کند. (دیدار با فرماندهان و جمعى از پاسداران کمیته‏هاى انقلاب اسلامى ۱۳۶۹/۱۰/۱۰)

-... امروز در خلأ احساس و اعتقاد دینى، ملت‌ها به سمت اسلام گرایش قلبى پیدا کرده‏اند. امروز اسلام در چشم‌ها شیرین شده است؛ شما نمونه‏هاى متعدد آن را در آفریقا مشاهده مى‏کنید. یک نمونه‏ى آن، تظاهرات اسلامى ملت سودان و علاقه‏مندى عاشقانه‏شان نسبت به مسؤولان جمهورى اسلامى است که به خاطر اسلام است و یک نمونه‏ى دیگر آن هم حوادث اخیر الجزایر است که ملت مسلمان آن کشور با رأى قاطع خود، اسلام را انتخاب کرده‏اند؛ این یک حادثه‏ى عظیم در دنیاست. (سخنرانى در اجتماع بزرگ مردم بوشهر ۱۳۷۰/۱۰/۱۱)

- نگرانى من از این است که مبادا دولتهاى عرب منطقه، فریب امریکا را بخورند. آن‌ها باید به فکر خودشان باشند. دولتهاى عرب منطقه اگر به این نصیحت شیطانى امریکا گوش فرادهند، فاصله خودشان را با ملتهاى خودشان، باز هم زیاد‌تر مى‏کنند. ملت‌ها با ما هستند، ملت‌ها با اسلامند، و به نام جمهورى اسلامى شعار مى‏دهند. شما ببینید در کشور مصر، یک عدّه جوان مسلمان، یک عدّه مردم مسلمان، مى‏ایستند و شعار اسلامى مى‏دهند و هیچ ارتباطى هم برحسب ارتباطات معمولى انسانى، بین آن‌ها و مردم ما نیست. امّا به قدرى شعارهاى آن‌ها به شعارهاى ما نزدیک است، که رئیس جمهورِ بدبختِ روسیاه‌شان مى‏گوید «این‌ها از طرف ایران تحریک شده‏اند!» ما چه ارتباطى با آن‌ها داریم؟ آن‌ها مسلمانند. خود آن‌ها شعار قرآن مى‏دهند. خود آن‌ها هستند که احساس مى‏کنند باید در راه خدا حرف‏بزنند، فریاد بکشند و حرکت کنند؛ مثل‌‌ همان فریادى که ملّت ایران در دوران طاغوت علیه امریکا و علیه استکبار و استبداد جهانى کشید و باز هم مى‏کشد. (دیدار فرماندهان «بسیج» سراسر کشور۱۳۷۱/۸/۲۷)

- خودِ شما مى‏گویید که شعارهاى انقلاب اسلامى، مصر و الجزایر و کجا و کجا و کجا را به هم ریخته است. ما که در این‏کشور‌ها حضور نداریم. این، حرف و فکر ماست که در این سرزمین‌ها رسوخ کرده است. خودِ شما مى‏گویید که تفکّرات اسلامىِ ایران، در دنیا، خطر بزرگى براى سرمایه‏دارى غرب و قدرتهاى غربى به‏حساب مى‏آید. مگر خودِ شما این را نمى‏گویید؟ پس، این فکر و اندیشه ماست که به همه‏جا مى‏رود و دل‌ها را متحوّل مى‏کند. ( دیدار جمعى از اعضاى «نیروى انتظامى»، کارکنان «سازمان تأمین اجتماعى»، «سازمان بهزیستى» و اساتید و دانشجویان دانشگاه‌ها ۱۳۷۳/۹/۲۴)

انحراف حکومت‌های کشور‌های عربی
-... یا انسان با آن [آمریکا] مقابل است و یا با آن مقابل نیست. این، خیلى زود آشکار خواهد شد و چیزى نیست که بشود براى بلند مدت در این مورد دودوزه بازى کرد؛ لذا صدام خودش، خودش را رسوا خواهد کرد. امروز، شاه حسین و على عبداللَّه صالح و زین‏العابدین‏بن‏على – رؤساى کشورهاى اردن و یمن و تونس – هم دم از ضد امریکاییگرى مى‏زنند! مگر نیست؟ آیا چنین چیزى ممکن است؟! (با اعضاى شوراى مرکزى انجمن اسلامى مدرّسین دانشگاهها ۱۳۶۹/۶/۱۸)

- بسیارى از این نهضتهاى آزادیبخش و مبارزات ضدّ استعمارى، به وسیله علما و اهل دین به وجود آمد؛ لیکن اهل دین بعد از آن‏که یک مقدار جلو رفتند، اندکى قبل از پیروزى یا پس از آن، کنار کشیدند…. که ما نمونه‏اش را در الجزایر و بعضى از کشورهاى شمال آفریقا دیدیم، که حتّى حکومت دینى هم در آن‏جا تشکیل شد – مثل کشور تونس – اما بعد از اندک مدتى به‏خاطر اشتباهاتى که مى‏شد، آن حکومتهاى دینى از هم پاشید و یک عدّه از افرادى که خودشان عامل استعمار در‌‌ همان کشور‌ها بودند، بر سرِ کار آمدند. (دیدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى ۱۳۷۹/۱۱/۲۷)

انزجار ملت‌های منطقه از آمریکا
- شما الان مى‏بینید که در آفریقا و در شرق آسیا و حتّى در اروپا، ملت‌ها و عمدتاً مسلمانان – که غیرمسلمانان در این جهت خیلى در اقلیتند – در شهر‌ها و کشورهاى خودشان ایستاده‏اند و علیه امریکا شعار مى‏دهند. مگر امریکا، در الجزایر یا سودان و یا در بقیه‏ى جا‌ها حضور دارد؟ نه، مسأله این است که انقلاب اسلامى، به مسلمانان در درجه‏ى اول تفهیم کرد که در هر شرایطى، باید با ظلم و پرچم ظلم و قطب ظلم و ستم در عالم مقابله کرد؛ ولو فعلاً از او شلاق نخورند. اگر با چشم دقیق و ریزبین نگاه کنیم، همین حالا هم‌‌ همان ملت‌ها، شلاق امریکا را مى‏خورند. البته توده‏هاى مردم، معمولاً این تحلیل را ندارند؛ اما درعین‏حال مى‏ایستند و شعار مى‏دهند. (دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و رؤساى دفا‌تر نمایندگى ولىّ فقیه در این نهاد ۱۳۶۹/۹/۲۶)

اقرار کشور‌های غربی به گرایش ملت‌ها به داشتن حکومت اسلامی
- شما ببینید امریکایى‌ها در قضایاى مختلف، حرف معروفى را مکرر گفته‌اند و آن، این است که ما اگر امروز در این کشورهاى اسلامى و بخصوص کشورهاى عربى انتخاباتى راه بیندازیم، حتماً اسلام‌گرا‌ها برنده‌اند؛ راست هم است؛ این، درست است. امروز در عراق، مصر، عربستان سعودى و الجزایر و در مغرب و جاهاى دیگر این‌طورى است که اگر در هرجا یک انتخابات آزادى الان راه بیفتد و به متفکران و نخبگان اسلامى میدان داده شود که به صحنه بیایند، آن‌ها برنده‌اند. ما این پدیده را بیست سال پیش نداشتیم. این پدیده، به برکت انقلاب اسلامى به‌وجود آمده و به برکت ایستادگى ما… (دیدار مسوولان وزارت امورخارجه و روسای نمایندگی‌های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور ۱۳۸۳/۵/۲۵)

موضع گیری و برخورد آمریکا با دولت‌ها و ملت‌های منطقه
- در سرتاسر دنیاى اسلام، میلیون‌ها جوان و انسان آزاده، لبریز از کینه و نفرتِ ستمگران و اشغالگران امریکایى هستند. شما نمى‏توانید این‌ها را تروریست بدانید. نمى‏توانید اسم میلیون‌ها انسان را در عراق و مصر و عربستان و شمال آفریقا و پاکستان و افغانستان تروریست بگذارید. امروز میلیون‌ها انسان هستند که ظلم نیروهاى امریکایى را مى‏بینند… (سالگرد رحلت بنیانگذار جمهورى اسلامى ایران حضرت امام خمینى (ره) ۱۳۸۲/۳/۱۳۸۲)

- کدام دولت مستکبر با ملتهاى مسلمان این‏طور متکبرانه برخورد کرده، که امریکا امروز برخورد مى‏کند؟… آن‌ها سلطه بر همه‏ى دنیاى اسلام را مى‏خواهند؛ سلطه بر همه‏ى خاورمیانه را مى‏خواهند؛ قبضه کردن همه‏ى کشورهاى اسلامى را در دستهاى مجرم و گنهکار خود مى‏طلبند. آن‌ها اگر مى‏توانستند به هدفهاى خودشان برسند، دولت‌ها یکى پس از دیگرى در تهدید آن‌ها قرار مى‏گرفتند. سوریه و مصر و عربستان و سودان و کشورهاى آفریقا و کشورهاى خاورمیانه و کشورهاى اسلامىِ شرق آسیا، در صورت کوتاهى مسلمان‌ها و ملت‌ها، هیچکدام از تعرض این جهانخواران مصون نخواهند بود؛ این هشدار به دنیاى اسلام است. (دیدار کارگزاران نظام و سفراى کشورهاى اسلامى ۱۳۸۴/۲/۶)

-… حتّى حکومت‏هاى سلطنتى‏یى که امروز در خاورمیانه وجود دارد، آمریکا این‌ها را دوست نمى‏دارد؛ چون مى‏داند این‌ها براى او مایه‏ى دردسر است. دولت‏هاى اسلامى و عربى باید به این نکته توجه کنند. امریکا براى مصر هم برنامه دارد؛ براى سعودى هم برنامه دارد؛ براى اردن هم برنامه دارد؛ براى کشورهاى خلیج فارس هم برنامه دارد. برنامه‏ى او فقط براى لبنان و سوریه و عراق نیست که دیگر کشورهاى عربى بنشینند تماشا کنند که امریکا به خیال خود حساب سوریه و لبنان را برسد؛ بعد نوبت آنهاست. (دیدار کارگزاران نظام ۱۳۸۴/۸/۸)