هفت به کجا می رود؟

رسانه ملی به عنوان تاثیرگذارترین و موثر ترین  رسانه در جامعه ما شناخته می شود . معمولا برنامه های پخش شده از شبکه های مختلف صدا و سیما به حدی تاثیرگذار است که گاهی اوقات باعث به راه افتادن جریانی فرهنگی، سیاسی و حتی اجتماعی می شود و به همین دلیل توجه به بحث نظارت روی برنامه های پخش شده در این رسانه از اهمیت بالایی برخوردار است .تقریبا یک سالی می شود که شبکه سوم سیما به عنوان شبکه جوانان برنامه ای با محوریت سینما و به تهیه کنندگی فریدون جیرانی که از کارگردانان مشهور سینما به حساب می آید راه اندازی کرده است . برنامه ای که از ابتدا قصد داشت به عنوان یک نود سینمایی مطرح شود به همین دلیل از نام خود تا همه ارکانش را بر پایه برنامه پربیننده نود تنظیم کرد اما در طی این یک سال به حدی ضعیف ظاهر شد که صدای بسیاری از اهالی سینما را نیز درآورد .

اما به هرحال این برنامه به خاطر پرداختن به مسئله مهم و جالب توجهی به نام سینما بینندگان خاص خودش را جذب کرد که حتی در بدترین ساعت پخش تلویزیون یعنی ساعات پایانی جمعه شب پای تلویزیون می نشستند تا اخبار حوزه مورد علاقه خود را دنبال کنند . در این میان فریدون جیرانی اگرچه با اجرای بسیار ضعیف خود بارها سعی می کرد خواست مدیران صدا و سیما و همچنین مردم را برای پیگیری مشکلات سینما و رسیدن به سینمای مورد انتظار جامعه ما دنبال کند اما ظاهرا گرفتار باند بازی های عظیم سینما که فقط به دنبال کپی های بی حد و حصر از سینمای غرب و رسیدن به سینمای مبتذل و مسئله دار هستند شد. دعوت از افراد مسئله داری مانند علی معلم و . . . و فراموشی معرفی  آثار ارزشی سینما در این برنامه نشان میدهد، هفت به بیراهه کشیده شده است .

اوج این کار شب گذشته در دومین برنامه تلویزیونی هفت در سال جدید خودنمایی کرد . آن جایی که در ابتدای برنامه و به دنبال بحث نیمه تمام برنامه قبل افراد مسئله داری همچون علی معلم مشاور مهدی کروبی در انتخابات گذشته ریاست جمهوری و از مروجان سینمای فاسد هالیوود و همچنین محمد رضا شریفی نیا عنصر مساله دار سینمای ایران به بحث در خصوص دستمزد بازیگران سینما پرداختند . علی معلم که با همه ادعا هایش در عرصه تهیه کنندگی و فیلم سازی چند فیلم سطحی و سخیف مانند ازدواج به سبک ایرانی را در کارنامه هنری خود دارد و سال هاست با مجله دنیای تصویر به تبلیغ سینمای مبتذل غرب پرداخته در این برنامه بارها با تبلیغ بازیگران غربی و فیلم های هالیوودی از افرادی مانند آنجلیا جولی و جانی دپ تعریف کرد و در حالی که موضوع برنامه تنها به بررسی دستمزد بازیگران ایرانی اختصاص داشت اما ظاهرا این فرد علاقه داشت این آنتن را در جهت موضوع مورد علاقه اش یعنی تعریف و تمجید از سینمای غرب و کوبیدن سینمای ایران به کار گیرد . از طرف دیگر هم محمد رضا شریفی نیا که متاسفانه حاشیه هایش در سینما زبانزد است هم برای اولین بار به تلویزیون دعوت شده و در برنامه هفت به دفاع از دستمزد بالای بازیگران و تیپ سازی آن ها می پردازد و آرزو می کند که دستمزدشان به دستمزد بازیگران هالیوودی برسد.

اما مهم ترین بخش برنامه دیشب به حضور تهمینه میلانی کارگردان به اصطلاح فمنیسم سینمای ایران که در فیلم های سطحی خود به شدت مشغول سیاه نمایی علیه زندگی زنان در جامعه اسلامی ایران است اختصاص داشت . میلانی که در هفته های اخیر در مصاحبه هایی به شدت علیه برنامه هفت مصاحبه کرده و اعلام کرده بود در این برنامه تلویزیونی حضور نمی یابد  و به دلیل حضور مسعود ده نمکی در برنامه قبلی خواستار استعفای جیرانی از این برنامه شده بود در کمال تعجب شب گذشته در این برنامه حاضر شد و از ابتدا تلاش کرد عقده گشایی های شخصی خود را که سال هاست در عرصه سینما به مخاطبان تحمیل کرده است از این طریق هم پیگیری کند . دیشب میلانی،  رسانه ملی را به عنوان محلی مناسب برای لجن پراکنی های خود علیه جامعه انتخاب کرد و در ابتدا با عقده ای خواندن مردم ایران از شرایط به وجود آمده در جامعه در خصوص رابطه دختران و پسران و از نبود آزادی در این خصوص گلایه کرد و به تعریف از جامعه غرب پرداخت و سپس با بیان اینکه زنان در جامعه ما بسیار محدود هستند و مردان در کشور ما برتری دارند و زنان نمی توانند در عرصه های اجتماعی حضور داشته باشند سیاه نمایی های خود را از رسانه ملی نیز ادامه داد . میلانی که همواره در فیلم هایش زنان ایرانی را طعمه هایی جنسی برای مردان نشان داده و به خصوص در فیلم های اخیرش یعنی سوپر استار و یا تسویه حساب همواره همه مردان ایرانی را افرادی هوسباز و زن باره نشان داده است در حالی که در فیلم اخیرش نیز بازیگر نقش اول مرد فیلمش را فردی زن باره نشان داده است در برنامه هفت با دفاع از عملکردش در این فیلم مردان ایرانی را افرادی معرفی کرد که تنها نگاه جنسی به زن دارند و به خاطر شرایط جامعه ( بخوانید شرایط مذهبی جامعه) عقده ای بار آمده اند و تنها نگاه جنسی به جنس مخالف دارند . این کارگردان که در کل فیلم سازی اش نمی توان یک اثر قابل تامل دید در حالی با سفسطه و الفاظ نامربوط به دفاع از این ساخته بی ارزش خود در مقابل انتقاد های به جای مسعود فراستی منتقد ارزشی سینما می پرداخت که  فیلمش چه در جشنواره فیلم فجر و چه در اکران سینماها از اقبال عمومی مردم برخوردار نشد چرا که دروغ های بزرگش در این فیلم ها دیگر بر همه مردم عیان شده است .

این کارگردان فمنیست سینما در حالی تلاش می کند جامعه مذهبی ایران را عقده ای و وضع زنان را در آن اسف بار نشان دهد که اوضاع واقعی کاملا متفاوت است . خانم میلانی اگر چشم های خود فروبسته شان را باز کنند می بینند که در ایران امروز بیش از نیمی از دانشجویان کشور را بانوان تشکیل می دهند و زنان تا جایگاه های مهم و حساس کشور همچون وزارت و معاونت رئیس جمهور نیز راه یافته اند . امروزه زنان کاملا در عرصه های اجتماعی از حقی مساوی مردان برخوردارند و در رشته های مهمی همچون مهندسی و صنعت و . . . مشغول به کار هستند . نگاه تمام جنسی این خانم به مردان در حالی است که شاید تعداد افراد به این شکل در جامعه ای که رنگ و بوی مذهبی آن برجسته تر است به تعداد انگتان دست هم نرسد ولی ظاهرا گویا این خانم به مدد پول همسرشان که تنها مرد خوب جامعه از نظر ایشان هستند تلاش دارند واقعیات جامعه را معکوس جلوه داده و همواره سیاه نمایی کنند .

به هر حال واقعا باید تاسف خورد که پس از مماشات مسئولین سینمایی این بار رسانه ملی نیز به راحتی به جولانگاه این افراد تبدیل شده است و آقای ضرغامی ظاهرا تذکرات رهبری عزیز را در تمدید حکم مسئولیت شان فراموش کرده اند که به راحتی اجازه می دهند واقعیات نظام اینگونه در یک برنامه تلویزیونی زیر سوال برود . نمی دانم شورای نظارت صدا و سیما و نهاد های نظارتی در خواب غفلت فرو رفته اند یا کارهای مهم تری دارند که اینچنین رسانه ملی را به حال خود گذاشته اند تا به بیراهه ها برود و عرصه حضور چنین افرادی شود؟