بوسه؛ ابزار جدید ترور موساد

رونن برگمن کارشناس نزدیک به تشکیلات امنیتی اسرائیل در مقاله ای در روزنامه بدیعوت آحارونوت در گزارش مفصلی تحت عنوان "نمایش خاموش" نوشت در حالی که دخالت در ترور محمود ‌‌المبحوح را در ماه ژانویه 2010 تکذیب کرد، در نوامبر 2009 تلاش نموده بود تا او را از طریق مسموم‌‌کردن به قتل برساند.

به گزارش ایران دیپلماتیک، گزارش دکتر برگمن اطلاعات پلیس دبی را تایید می‌‌کند که 9 نفر در فاصله ششم تا هشتم نوامبر 2009 وارد دبی شده بودند و با تعقیب کردن محمود المبحوح سعی نمودند تا از طریق آلوده کردن وی به  سمّ کشنده وی را به قتل برسانند.

بر اساس این نقشه سم وارد بدن وی می شد و ظرف چند ساعت بعد و هنگامی که تیم ترور دبی را ترک می کردند، المبحوح را از پای در می‌‌آورد. این نقشه به مرحله اجرا درآمد ولی عمل نکرد. آثار بیماری در بدن المبحوح خیلی شدید ظاهر شد و او مجبور شد به سوریه مراجعت کند. او هشیاری‌‌اش را به شدت از دست داد.

پزشک به وی اطلاع داد که نشانه‌‌هایی از بیماری موسوم به «مرض بوسه» در او مشاهده می‌شود. مرض بوسه نوعی بیماری عفونی است که از طریق ویروس در بدن ایجاد شده و سلول‌های ایمنی بدن را هدف قرار می‌دهد. آثار این بیماری در بزرگسالان با شدت‌ زیاد و به صورت فراگیر‌شدن دانه‌های قرمز بر روی پوست ‌بدن، احساس ‌درد، خونریزی، خستگی، مشکلات تنفسی و ... ظاهر می‌‌گردد. ابتلا به این بیماری از طریق بزاق‌ ‌دهان در نتیجه بوسیدن فرد دیگر و یا وارد شدن ویروس در خون  صورت می‌‌گیرد.


 اما این امر برای المبحوح و دکترش به منزله هشداری تلقی نشد که ممکن است او را مسموم کرده باشند. پس از شکست این تلاش، موساد تلاش کرد تا بار دیگر المبحوح را بی سر و صدا ترور کند. همه چیز مهیا بود تا آنها برای اجرای نقشه مجدد خود در کشتن هدف مورد نظرشان اقدام کنند اما موساد اذعان کرد که من در محاسبه و ارزیابی توانائی پلیس دبی دچار اشتباه شدم. من فکر می‌‌کردم توانائی پلیس دبی در استاندارد کشورهای خاورمیانه است و توانائی مقابله و حفاظت از مسائل و حوادث غیر مترقبه ندارد.

 برگمن می‌نویسد آدمکش‌های موساد سه اشتباه مرتکب شده بودند: اول این که دوربین‌‌های مراقبتی پراکنده و گسترده در سطح هتل‌‌ها، مراکز تجاری وخیابان‌‌های دبی را به حساب نیاورده بودند. از کارت‌‌های اعتباری بین‌المللی مخصوص و کمیابی از نوع بدهی- کارت (Dept card) که توسط اسرائیل صادر می‌‌شود و بنام یووال طال (Yuval tal ) معروف است، استفاده می‌‌کردند. این کارت‌ها اجازه می‌‌دهند تا مکان افراد و گردش مالی آنها به سرعت ردیابی شود. سوم این که امارات عربی متحده را یک کشور معمولی تلقی می‌‌کردند که  به رغم مواضع ضد‌‌اسرائیلی این کشور می توانند
اقدامات خود را در این کشور مانند رفتن به پیک نیک به مرحله اجرا در آورند.

 در چنین مواردی راههای فرار بسیار کم بوده و ریسک آنها بسیار بالاست و از همین رو آنها دچار اشتباه دیگری نیز شدند. برخی بخش‌‌های اطلاعاتی موساد از انتخاب دبی به عنوان محل اجرای این ترور انتقاد می‌کنند و معتقدند بهتر بود آنها منتظر می‌‌ماندند تا سر ‌‌فرصت این اقدام را در جای دیگری انجام می‌‌دانند. این گزارش در پایان از تغییر چهره عناصر اجرا کننده ترور به عنوان اتباع کشورهای خارجی، بدون در نظر گرفتن دوربین‌‌هایی که آنها را حتی در داخل حمام هتل‌‌ها تحت ‌‌نظر داشتند، انتقاد می‌کند زیرا به عنوان ‌‌مثال وقتی که این افراد دوش می‌‌گرفتند و مجبور بودند کلاه گیس‌‌های خود را بردارند،  شناسایی شده بودند و همین ‌امر به پلیس دبی کمک کرد که آنها بتوانند جنایت را رمزگشایی کرده و هویت عوامل درگیر در ترور را شناسایی نمایند.