افسردگی ضد انقلاب با مرگ تدریجی فتنه

مرور مرگ تدريجي فتنه از روز قدس تا عاشورا و 22 بهمن سال 88 و از 22بهمن تا امروز موجب افسردگي و آزار روحي بقاياي گروهك ها شده است.
به گزارش کیهان، يكي از اين عناصر گروهكي در وبلاگ خود (موسوم به آزادي خواه) يادآور شده است: طرفداران رژيم 9 دي تجمع كردند و عليه ما شعار دادند. بعد هم كه در 22 بهمن مقابل حكومت شكست خورديم و رو به انزوا رفتيم. بعد از 22بهمن نوبت چهارشنبه سوري بود. اعتراضات ]!؟[ آن قدر پراكنده بود كه نمي شد اصلاً بهش اعتراض خياباني گفت: 3 ماه تبليغ كرديم تا سالگرد انتخابات رسيد. گفته بوديم اعتراض خياباني از ميدان امام حسين تا آزادي. اما فايده اي نداشت. ريزش ها باعث شده بود تا كسي نيايد. موسوي هم موضع دو پهلو گرفت. بعد از اين تاريخ ديگر تبليغات فايده اي نداشت و كسي براي روز قدس و 16آذر و عاشوراي 89 نيامد. از يك طرف جان ما در خطر بود و از طرف كساني تئوري غلط اسب تروا را مطرح مي كردند. طوري شد كه نهايتاً حكومت روز 22بهمن 88 را روز دفن فتنه نام گذاشتند. حالا ديگر لزوماً در 22 بهمن به خيابان آمد. بهترين كار از نظر من اينه كه امسال راهپيمايي 22 بهمن رو كلاً تحريم كنيم]!![.
يكي ديگر از اين وبلاگ نويسان(مهرنوش-ف) با طرح اين سوال كه با توجه به حوادث يك سال اخير آيا جنبش سبز وجود خارجي هم دارد مي نويسد: طي چندماه اخير بر آن بوديم تا به رسم اعتصاب زندانيان، روحي در كالبد جنبش سبز بدميم تا شايد ماجراهاي تراژيك عاشوراي 88 مجدداً شكل بگيرد. حتي موفق شده بوديم اين جمله را از يكي از بازداشتي ها بگيريم كه «جنازه ام را بر سر جمهوري اسلامي مي كوبم». طبيعتاً با يك ماجراي تراژيك و آمدن عده اي به خيابان و سر دادن شعارهاي ساختارشكنانه، درگيري با پليس هم پيش مي آمد. رسانه هاي هوادار تلاش كردند از نمد اعتصاب غذا، كلاهي درست كنند و تا مدت ها هم روي اين موضوع مانور دادند غافل از اينكه حتي اگر عده اي هم به خيابان مي آمدند فقط يك كلاه كاغذي درست مي شد و نه روشي نتيجه بخش. حتي رسانه ها پيام هاي خاتمي و موسوي در اين باره را تاكتيكي و نه اساسي فرض كردند. با اوضاع فعلي، اين سوال به ذهن مي آيد كه آيا اصلاً جنبشي وجود دارد كه عده اي به خاطر آن به زندان بروند و اعتصاب غذا كنند يا عده اي ديگر چاره را در رفتن به خارج ببينند و بعضي هم تئوري پردازي كرده و بيانيه صادر نمايند؟ آيا اين موج سازي ها اثري هم دارد و منجر به آمدن به خيابان مي شود. جواب منفي است اما نبايد فراموش كرد كه گاه ناچاريم تا مدتي تغيير روش و تاكتيك بدهيم. شايد ما در وضعيت افسردگي بعد از زايمان به سر مي بريم(!)