سناریو های مقامات آمریکا برای اشغال لیبی

با اوج گیری انقلاب لیبی و کشتار بی رحمانه مردم و انقلابیون به دست رژیم قزافی که با سکوت مقامات آمریکا و اروپا همراه است نشان از توافقات پشت پرده میان این دیکتاتور و قدرت ها ی جهانی دارد.

با تشکیل شورای انقلاب در بنغازی ابتدا مقامات غربی در چند روز نخست سکوت اختیار کردند تا به بررسی اوضاع بپردازند و بعد تصمیم نهایی را بگیرند و اولین گام را بریتانیا و فرانسه برداشتند و سخن از گفتگو با انقلابیون سر دادند سپس آمریکایی ها هم مانند همیشه که در دقیقه 90 دخالت میکنند وارد میدان شدند با موضعگیری ها دو پهلو حرکت خود را با چراغ خاموش آغاز کردند تا اگر حکومت لیبی توانست بر انقلابیون پیروز شود دوباره به سیاست حمایت از این رژیم ادامه دهد و در صورت شکست قزافی و پیروزی انقلابیون  باز درکنار آنها بایستد.
ولی در کل آمریکا برای لیبی برنامه های بسیاری دارد که بخشی ازاین برنامه در سند امنیت ملی این کشور منتشر شد که می توان به اقدام یکی از فرزندان قزافی برای کودتا بر ضد پدرش با هماهنگی آمریکایی ها اشاره کرد که به شکست انجامید و فرزند قزافی به مصر گریخت که بعد از طرف قزافی بخشیده شد و به لیبی باز گشت.

لیبی مهمترین تامیین کننده نفت ایتالیا هفتمین قدرت صنعتی جهان است و بیشترین زیان را تا امروز از انقلاب مردم لیبی متحمل شد است و خواهان حفظ منافع خود در لیبی می باشد و در جلسه ناتو و اتحادیه اروپای که برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی بود سعی کرد تا جلوی این اقدام را بگیرد تا فرصتی به رژیم لیبی بدهد و کار انقلابیون را یک سره کند و درمدت چند روز اخیر که بر اثر وقوع زلزله ژاپن تمام نگاه ها به جنوب شرق آسیا دوخته شده است در این فرصت نیروهای لیبی با کشتار بی سابقه مردم غیر نظامی و انقلابیون و با استفاده از سلاح های جدید که دوستان دیکتاتور لیبی برای سرکوب مردم مظلوم این کشور ارسال می کنند توانسته چند شهر مهم را از انقلابیون باز پس بگیرد .

در این زمان اتحادیه عرب که اکثریت آنها خودشان از دیکتاتورترین نظام های جهان هستند تحت تاثیر این حوادث و ترس از سرنگونی خود با تصویب منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی موافقت کرده اند  و به آمریکا چراغ سبز برای دخالت در لیبی و هر کشور که در حال حرکت به سمت انقلاب است نشان می دهند .

اوباما رئیس جمهور دموکرات آمریکا با موضعگیری خاص اعلائم می کند ،باید بررسی شود که هزینه های این عملیات به شود حاصل می ارزد یا نه و این همان سیاست آمریکا در مورد اشغال کویت توسط صدام در اوایل دهه 90 است که کشورهای عربی هزینه های این عملیات را بر عهده بگیرد و بدون شک اوباما در صورت حمله به لیبی هزینه این اقدامات را میان متحدان ثروتمند عرب خود تقسیم می نماید تا بیشترین سود نصیب این کشور شود و درآخر هم منجی مردم لیبی باشد و هم کمترین هزینه را کرده و منابع عظیم نفت لیبی را در کنترل خواهد گرفت و سعی می کند با انقلابیون کنار بیاید و قدرت را تقسیم نماید و مانند افعانستان و عراق تا مدتها لیبی را ترک نخواهد کرد و پایگاه های جدید در اختیار بگیرد و با این کار تا حدی ناکامی  خود را از شکست در جلوگیری بیداری اسلامی در تونس ومصر جبران می کند.

سناریو دوم آمریکا به قزافی فشار می آورد تا لیبی را ترک کند بعد از تشکیل دولت جدید و انتقالی اگر این رژیم جدید درمسیر منافع آمریکا بود و توسط  دوستان غرب گرا و لیبرال اداره شد دیگر نیاز به اقدام مستقیم نیست  ولی اگر این صحنه روی نداد آمریکا  ابتدا سعی در اجرای کودتا  در لیبی خواهد کرد تا مسیر انقلاب را همان گونه که در الجزایر بعد از استقلال از فرانسه به همین روش تغییر دادند باز این اقدام را در لیبی تکرار نمایند اگر این طرح هم به نتیجه نرسید باز از بحران های مرزی که از نقشه های قدیمی استعمار گران است استفاده خواهندکرد و میان همسایگان لیبی یعنی مصر یا لیبی یک جنگ را به هر دو کشور تحمیل میکنند با این اقدام هم این کشورها را ضعیف می نمایند و هم در این میان با فروش تجهیزات و تسلیحات نظامی به هر دو طرف درگیری می توانند هم سود سرشاریی به دست خواهند آورد و هم اقتصاد بحران زده خود را نجات خواهند داد.  

 مرتضی پارسی مود کارشناس مسائل سیاسی دانشجوی ارشد علوم سیاسی