روابط آزاد غربی و مشکل ازدواج جوانان ایرانی

فرهنگ اسلامی و ایرانی ملت ایران از دیرباز به عنوان یک فرهنگ اصیل مطرح بوده که حتی گاهی موجب حسرت دیگران میشده، اما در دهه های اخیر شاهد هجمه های فراوان از سوی قدرت های اقتصادی و سیاسی جهانی به این فرهنگ بوده ایم.
چرایی این هجمه ها بارها مورد بحث قرار گرفته که در این بخش قصد پرداخت به آن را نداریم، بلکه موضوعی که مد نظر است، کمرنگ شدن این فرهنگ اصیل در بین نسل های آینده در مقابل فرهنگ های بیگانه می باشد.

وجود انواع ابزارهای رسانه ای از قبیل ماهواره و اینترنت و دسترسی آسان قشر جوان و نوجوان به این رسانه ها و همچنین عدم آگاهی مناسب و کافی نسل های گذشته و خانواده ها با این ابزارها، موجب شده تا فرهنگ موجود در بین نسل های گذشته به نسل های آینده به خوبی انتقال نیابد و نسل های جدید اصطلاحا در آغوش فرهنگ رسانه ها تربیت شوند.
همه اینها موجب شده تا فرهنگ غالب در میان جوانانی که آشنایی کافی با فرهنگ اسلامی و ارتباط مناسبی با نسل گذشته خود ندارند، همان فرهنگ مخربی باشد که از بین نوشته ها، تصاویر و فیلم های موجود در رسانه های بیگانه با فرهنگ خودی، جریان دارد، تا به همه چیز از عینک ساخته شده توسط دشمنان فرهنگی نگاه کنند.

ازدواج و تشکیل خانواده نیز یکی از مسایلی است که در اسلام از اهمیت بالایی برخوردار و همیشه به عنوان نهادی مهم برای تربیت نسل های آینده مطرح بوده و هست؛ و این نهاد مقدس یعنی خانواده نه تنها از تهاجم فرهنگ های بیگانه در امان نبوده، بلکه می توان آن را یکی از اهداف اصلی این تهاجم فرهنگی به شمار آورد.

نشانه های این تهاجم را می توان در ارائه الگوهای ارتباط به سبک غربی در انواع رسانه های بیگانه و تحمیل فرهنگ مبتذل خود در قالب های متنوع و جذاب! به مخاطبان این رسانه ها که غالبا اقشار جوانتر جامعه هستند، مشاهده کرد؛ که نهایتا هدفی جز کمرنگ شدن فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی و نفوذ فرهنگ مبتذل بیگانه تا عمق فرهنگی خانوده های ایرانی ندارد؛ و رفته رفته بر اثر غفلت و ناآگاهی بعضی خانواده ها، فرهنگ غالب در میان فرزندانشان تبدیل به فرهنگی می شود که فرسنگ ها از فرهنگ خودی فاصله دارد و بیشتر به فرهنگ تحمیلی دشمنان فرهنگی نزدیک است.
فرهنگی که اثری از رعایت اخلاق در آن دیده نمی شود و خانواده از نهادی مقدس برای تربیت نسل های آینده در فضای آرامش و حیا تبدیل به مزاحمی برای ارتباطات آزاد و نامشروع شده و حیا و پاکدامنی قربانی شهوات نفسانی می شود؛ فرهنگی که در آن دوست دخترها و دوست پسرها جایگزین همسران وفادار و متعهد می شود؛

نکته قابل تامل و البته تاسف اینجاست که این فرهنگ چنان در بخشی از جامعه ما نفوذ کرده است که برخی از محصولات رسانه ای داخلی نیز آگاهانه و یا از روی غفلت به نوعی این فرهنگ مبتذل را اشاعه می دهند.

نسلی که در معرض این تهاجم فرهنگی قرار گرفته و گاهی در اثر غفلت خانواده ها و اجتماع در دام این فرهنگ غلط افتاده و در آغوش آن رشد یافته است، چنانچه زمینه های آگاهی او فراهم نشود، خواه ناخواه همان گونه می اندیشد و فکر میکند که از طریق رسانه های بیگانه دیده و شنیده و به همان مسائلی باور دارد که از طریق آنها دریافت کرده؛ بنابراین ازدواج و خانواده را نیز از دید فرهنگی بیگانه می بیند نه از نگاه فرهنگ اصیل خودی؛ و شروع خیلی از مشکلات از همین جاست.  

بحث در نتایج و آثار این شبیخون فرهنگی فراوان و در بعضی مواقع آشکار است و می توان گوشه ای از آن را در کشورها غربی که مهد این فرهنگ مخرب هستند و یا کشورهای دیگری که قربانی این فرهنگ می باشند، مشاهده کرد.  
در این بین خانواده به عنوان مهم ترین نهاد اجتماعی، نقشی اساسی بر دوش دارد، چرا که اصلی ترین پایگاه تربیتی نسل آینده است و پدر و مادر اولین الگوهای فرزندانشان می باشند. آگاهی خانواده ها می تواند جلوی بسیاری از آسیب های فرهنگی را گرفته و از اثرات مخرب آن جلوگیری کند.