گويانيوز: مذاكرات ژنو نمايش تمام بدبختي هاي آمريكا بود

حضور قدرتمندانه ايران در مذاكرات ژنو، سرخوردگي و نااميدي محافل ضدانقلاب نسبت به توانايي دولت هاي غربي را تشديد كرده است.
به گزارش کیهان، «گويانيوز» در تحليلي به قلم يكي از عناصر فراري مقيم فرانسه، موضع ايران مبني بر پيروزي در مذاكرات ژنو را تأييد كرد و نوشت: ژنو تصويري كسل كننده از تحركات ديپلماتيك است، حتي كسل كننده تر از سرماي اروپا. تهران مدعي پيروزي است. پر بيراه هم نمي گويد، با گارد كاملا بسته وارد مذاكرات شد، ميز مذاكرات را مزين به تصوير دانشمند هسته اي ترور شده و تبديل به يك دادگاه براي محاكمه غرب كرد. اين تازه شروعش بود، مسائل مهمتري هم مطرح بوده است. مسائلي كه چند و چون فضاي مذاكرات به سود تهران را نشان مي دهد. جمهوري اسلامي فضا را تا بدانجا براي ديپلماسي كهنه اما تا بحال موثر خود فراخ يافته بود كه رسماً پذيرش غني سازي در خاك ايران را به صورت ضمني به طرف مقابل تحميل كرد. كار بدانجا رسيد كه سخن از تجويز نسخه هاي جديدي از تحريم هم به گوش مي ر سد. اين مشخصاً به معناي بي تاثير بودن تحريمهاي كنوني است.
نويسنده اين پايگاه اينترنتي ضد انقلاب كه به اعتبار همسويي با سازمان جاسوسي آمريكا تا مدت ها آگهي استخدام در سيا را منتشر مي كرد، اضافه مي كند: واكنش غرب چيست؟ مسلماً هيچ. ترديد دارم ديپلمات هاي 6 كشور اساساً خودشان هم تصور مشخصي از نحوه مذاكرات و خروجي آن داشته باشند. پس از اظهارات اشتون، ايران مدعيست فايل صوتي و تصويري جلسات هم موجود است و علناً طرف مقابل را به دروغگويي براي حفظ آبرو متهم مي كند. مضحك است نه؟ داستان زماني صورت مضحكي به خود مي گيرد كه اشتون در پايان از توافق براي ادامه مذاكرات جهت يافتن زمينه هاي همكاري خبر داد و در بخشي ديگر از قرائت بيانيه پاياني از علاقمندي دو طرف به جستجوي فصول مشترك در زمينه هاي ديگر هم سخن به ميان مي آورد، ابراز علاقمندي كه پس از شكست اين دور از مذاكرات و تداوم روزافزون پيشرفت هاي هسته اي تهران صورت مي پذيرد!!! اين يعني فاجعه ديپلماتيك براي غرب در مواجهه با پرونده هسته اي جمهوري اسلامي. به نظر مي رسد سياست هسته اي جمهوري اسلامي طي سال هاي اخير بر پايه شناخت و درك واقعي از ناتواني غرب و در راس آن ايالات متحده به رهبري اوباما ناموفق عمل نكرده است.
گويانيوز همچنين نوشت: اينها همه نمايش پرده هاي آخر يك تراژدي سياسي براي ديپلماسي غرب به ويژه تيم اوباماست. تهران از پس انتخاب اوباما، قدم به قدم بازي خودش را در ميداني خلوت انجام داده و مهره ها را يك به يك جلو برده است. آمريكا نشان داده ناتوان تر از آن است كه تصميم قاطع در چنين مواردي بگيرد، اروپا و ناتو هم؛ همچنين. تحريم ها حتي شديدترين آنها به دلايل زيادي موثر عمل نكرده اند.
گويانيوز در پايان تصريح كرد: مي توان بزرگترين ضعف ديپلماسي غرب عليه تهران را نداشتن اراده قوي و پيگير سياسي عنوان كرد، مي توان اساساً منكر وجود سياستي مشخص و تعريف شده براي ديپلماسي كه غرب انتظار نتيجه بخش بودنش را داشت شد، اما بزرگ ترين ضعف سياست هاي غربي عليه تلاش هسته اي تهران، دولت باراك اوباماست. دولتي كه با گذر از يك دهه از تنش جامعه بين المللي با رفتار نامتعارف هسته اي تهران، نماينده ويژه اش در بحراني ترين شرايط نيم ساعت پشت درب اتاق نماينده تهران انتظار مي كشد تا جليلي رخصتي دهد، كه البته نمي دهد. بديهي است از نگاه يك ناظر بيروني اگر تيتر فردا صبح روزنامه هاي آمريكايي چيزي از اين دست «اوباما، كارت برنده ايران هسته اي» باشد چندان تعجب آور نخواهد بود. ضرب المثلي دانماركي مي گويد از اول هم آخرش معلوم بود.