به گزارش
صابرنیوز، دکتر باقری لنکرانی پس از انصراف از کاندیداتوری ریاست جمهوری، همان شب به شیراز سفر کرد و فردای آن روز با حضور در بیمارستان نمازی شیراز، به معاینه بیماران پرداخت.
لنکرانی همان شبی که انصراف داد حدودا ساعت یک نیمه شب به شیراز محل زندگی خود بازگشت و صبح اول وقت به بیمارستان نمازی محل کار خود رفت و به معاینه و مداوای بیماران خود پرداخت. این مدل کار نشان از این دارد که حرکت لنکرانی و به عرصه آمدن وی کاملا گفتمانی و بدون هر گونه جاه طلبی بوده است و این نشان از تکلیف مدار بودن اوست.
مشی این انسان انقلابی که بنا بر شهادت صریح و مؤکد علامه مصباح یزدی، گزینه اصلح این دوره انتخابات ریاست جمهوری بود، پهلو به سیره شهدا می زند. احساس تکلیف این فرد مهذب، علی الخصوص بعد از انصراف از کاندیداتوری، نمود عینی و شهودی برای دیگران یافت. وی بنا بر وظیفه و برای جلوگیری از ایجاد کوچکترین هزینه ای برای نظام اسلامی، از کاندیداتوری انصراف داد و این در حالی بود که بدنه ای عظیم از امت حزب الله که حامی جبهه پایداری بودند، تمام قد و با تمام شدن حجت از سوی علامه مصباح، به حمایت از او کمر همت بسته بودند و اما این انصراف برگ زرینی شد بر کارنامه درخشان لنکرانی…
اینکه یک فرد با اسقاط یک تکلیف، آن هم تکلیفی مانند حضور در بالاترین عرصه اجرایی کشور، بلافاصله و بدون فوت وقت به سر کار خود برمی گردد و به طبابت می پردازد، خود شاهدی است بر مدعای علامه مصباح و تمام کسانی که وی را اصلح می دانستند. این در حالی است که شاید اگر کسی دیگر به جای لنکرانی بود فی الفور به سهم خواهی سیاسی روی می آورد و …
اما نکته ای که از آقای لنکرانی انتظار داریم، در پیش گرفتن همان مشی گفتمانی سابق و حضور فعال و پر رنگ در عرصه سیاست در کنار عرصه طبابت است. چرا که ایشان با این انصراف، در قلب ها بیشتر جای گرفته و به سایر ویژگی هایی که از وی “اصلح” ساخته است، محبوبیت انقلابی نیز اضافه شده است. لنکرانی یقیناً ذخیره ای برای فردای انقلاب است که از او باید به نحو احسن استفاده کرد.
امیدواریم خداوند متعال دکتر لنکرانی را در پیروی از ولایت و ثبات قدم در این راه تا آخرین قطره خون پایدار بدارد.
