«هیچ توافقی بد‌تر از عدم توافق نیست» شعار امریکایی هاست: توافق یا عدم توافق؛ خواسته امریکایی ها یا مطلوب ما؟

اختصاصی مفیدنیوز:: در ماههای اخیر بحثهای بسیاری در مورد جوانب متفاوت توافق هسته ای بین ایران و 1+5 انجام شده است و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که بسته به مفاد تشکیل دهنده توافقنامه، برنده یا برندگان آن تعیین می گردند. ما با توجه به شرایط و اوضاع جهانی برآنیم تا فارغ از معادلات و محتویات توافقنامه مفروض، به فواید و مضرات و هزینه های توافق و عدم توافق از نگاه و منظر امریکا و از بعد تبلیغاتی و پروپاگاندیسم بپردازیم. این مطلب از آن منظر مهم می نماید که امریکایی ها با نگاه استراتژیک خود و اهمیتی که به ناخودآگاه افکار عمومی جهانی می دهند برای استحکام هژمونی شکل گرفته در اذهان عمومی و عدم خدشه به آن قطعا از هر وسیله ای استفاده خواهند نمود.

1.      با توجه به شرایط بحرانی امریکایی ها در عراق و سوریه و همچنین پیروزیهای چشمگیر در محور مقاومت، آن نکته ای که حائز اهمیت به نظر می رسد این است که امریکایی ها با صلاحدید و موقعیت شناسی که دارند سعی بر آن دارند تا با توافق به هر قیمتی به افکار عمومی تلقین نمایند که بزرگترین قدرت منطقه ای خاورمیانه و رهبر و لیدر جریان مقاومت که همان جمهوری اسلامی ایران است را به زانو در آورده است.

 این نکته را می توان از همان روزهای اول روی کار آمدن دولت جدید و با به گوش رسیدن زمزمه های مذاکره یادآوری نمود. تا جایی که سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله نیز به واکنش به این موضوع پرداخت و موضوع مذاکرات را که در تبلیغات غربی ها عقب نشینی ایران در راستای تقویت مقاومت تفسیر می شد را نا آگاهانه و غلط خواند و مواضع ایران در حمایت از لبنان و سوریه را تشکیک ناپذیر بیان نمود.

2.      از سوی دیگر از جهت تحریمها نیز عدم توافق و توافق برای طرفین دارای خصوصیاتی می باشد. کلید واژه توافق توسط سیاستمداران دولت یازدهم و غربی ها به عنوان شاه کلید لغو تحریمها  به کار می رود. در صورتی که از نگاه دیگر با وابستگی و در هم تنیده فرض کردن توافق و تحریمها ما به صورت ناخودآگاه به نظام ظالمانه حاکم بر مناسبات بین المللی مشروعیت بخشیده ایم در حالی که بسیاری از کارشناسان بر این باورند که با عدم توافق و طولانی شدن پروسه استفاده ابزاری از تحریمها، کارآیی آن نیز رو به افول گذاشته است و عدم توافق و تعامل بین المللی باعث سست شدن و لوث شدن نظام زورگویی و محروم کردن کشورهای دیگر از مناسبات مشروع بین المللی و کارشکنی های اقلیت بر اکثریت کشورها خواهد شد و در نهایت به نفع ما و به ضرر امریکایی ها خواهد انجامید و توافق آن هم به صورتی که در معاهده لوزان ذکر شده بود به چیزی جز تقویت تحریمها و محکم تر شدن بنیه ی غربی ها و مقابله با ایران نمی انجامد.

3.      از موضعگیری غربی ها برای موارد مختلف و ابراز نگرانی های آنها می توان در مواقع مختلف به خواست قلبی آنها پی برد. نشریه کامنتری آمریکا در گزارشی از دولت کنونی آمریکا خواست به رژیم تحریم ها علیه ایران خاتمه دهد و این اقدام را به نفع منافع ملی آمریکا دانست.این مجله در ابتدای گزارش خود به موضوع جنگ عراق که اکنون بحث روز در جریان تبلیغات انتخاباتی آمریکا است، پرداخت و با ارتباط دادن این موضوع، به مذاکرات هسته ای ایران، اینگونه نتیجه گیری کرد که دیپلماسی با ایران باید ادامه یابد. در این گزارش آمده است: "برخی بر این عقیده اند که تصمیم جورج دبلیو بوش رئیس جمهور وقت آمریکا برای حمله به عراق و سرنگونی رژیم صدام حسین، براساس جنگی بر اساس نفت آغاز شده بود. البته بسیاری هم با این نظر مخالفند.

چه توافق با ایران بدست بیاید و چه بدست نیاید، فقط یک چیز مشخص است: در ژانویه 2017 رئیس جمهور جدیدی در کاخ سفید خواهد بود. چه روابط با ایران بهبود بیابد و چه نیابد، بسیاری از کارمندان دولت اوباما که در قضیه مذاکره با ایران فعال بوده اند از جمله کارمندان دفتر جان کری وزیر امور خارجه و تیم مذاکره کننده و همچنین کارکنان تیم هیلاری کلینتون، البته اگر در انتخابات پیروز نشود، باید به دنبال شغل جدیدی باشند و بسیاری وارد بخش خصوصی خواهند شد. شاید چنین رابطه ای از نظر آمریکا قانونی نباشد، اما شاید وقت آن است که طرفداران دیپلماسی با ایران و معماران فروپاشی در رژیم تحریم ها، به عموم مردم اطمینان دهند که انگیزه آنها برای این کار چیزی فراتر از تماس با مقامات ارشد ایرانی است. اگر آنها به مطبوعات در مورد این واقعیت، دروغ بگویند، خود آنها از این دروغگویی رنج خواهند برد. پس اکنون زمان اطمینان دادن به مردم است منافع امنیت ملی آمریکا تنها محرک کنونی دیپلماسی کنونی با ایران است."

جمعبندی::

در مجموع و با توجه به مواضع و بحثهای مطروحه توسط غربیها می توان توافق را به طور عمومی خواسته مطلوب آنها دانست زیرا با استفاده از جنگ روانی و ابزارهای رسانه ای خود به هدف بزرگ و نهایی خود که همان مغلوب کردن رهبر جریان مقاومت که جمهوری اسلامی ایران می باشد دست یافته اند و این مهم باعث دلگرمی متحدان غربی ها و بحرانی جلوه دادن شرایط برای دوستان و هم پیمانان ما در محور مقاومت خواهد بود که اگر اینگونه نبود، رهبر حزب الله در ماههای پیش مجبور به واکنش برای ترمیم روحیه نیروهای مقاومت و حمله و ایجاد جنگ روانی برای دشمنان نمی شد.

برای در هم شکستن تحریمها و رسیدن به ثبات مطلوب مد نظر اقتصادی راهکار اول و آخر توجه به نظام اقتصاد داخلی و ظرفیتهای آن و نظامسازی اقتصاد مقاومتی می باشد و در این راستا هم اینگونه به نظر می رسد که عدم توافق به صورت مکتوبات لوزان با هدف ما که آسیب پذیر نبودن سیستم اقتصادی توسط عوامل بیرونی می باشد مطابقت بیشتری دارد. از سوی دیگر خواسته های صهیونیستها به عنوان گروه نامشروعی که بین فواید ما و ضرر آنها رابطه معناداری وجود دارد بر توافق با پیشفرض عمومی قرار دارد و این نکته نشانگر منفی بودن عمومی منفعت و هزینه توافق برای ایران می باشد.

ما سعی بر آن داشتیم مجزا از محتویات توافقنامه به بررسی عمومی محاسن و معایب آن برای کشورمان بپردازیم این در حالی است که اینگونه به نظر می رسد شرایط و خط قرمزهای دیپلماتیک برای ما توافق را از خصوصیات عمومی فوق خارج نموده و با توجه به از بین رفتن مزایای مطروحه حتی از جهت تبلیغاتی برای غربیها کاملا شرایطی مطلوب و بهینه برای ما به وجود می آورد که از لحاظ پیش بینی های معمول استراتژیک این توافق ایده آل که نامحتمل می انگارد  مورد ارزیابی قرار نداده ایم.

مفیدنیوز - علیرضا دهقان طرزجانی/ دانشجوی دکتری اقتصاد بین الملل