نقدی بر عدم کاهش ساعت کاری کارمندان در ماه رمضان

1-با حلول ماه مبارک رمضان برنامه خاصی بر زندگی مسلمین حاکم می‌شود و ایرانیان نیز از این قاعده استثنا نیستند. قریب هفده ساعت غذا نخوردن در ماه تابستان و افطاری و مهمانی و بیدار شدن برای سحر یعنی خارج شدن از حالت عادی زندگی و لذا همه برای ماه مبارک رمضان برنامه خاصی دارند پزشکان تغذیه برنامه خاصی تجویز می‌کنند و برنامه‌های تلویزیون و مراسمات مذهبی و سخنرانی و برنامه‌های تفریحی در سطح شهر .....همه و همه تغییر می‌یابد. این تغییرات گسترده یعنی همه برای یک ماه زندگی خاص برنامه ریزی خاصی  می‌نمایند.

2-کارمندان نیز عضو خانواده بزرگ ایران هستند و به طور معمول این تغییر و تحولات شامل حال ایشان نیز می‌شود و دوست دارند در برنامه‌ها و مراسمات مذهبی و تفریحی ماه مبارک رمضان در سطح شهر شرکت نمایند و این حضور مجالی متفاوت و برنامه‌ریزی خاص می‌طلبد. بیدار شدن برای سحر و راز و نیاز در این ماه مبارک قطعاً نیازمند زمانی خاص است و البته این امر برای کارمندان زن تکلفی بیشتر است زیرا ایشان باید برای آماده کردن سحری زودتر نیز بیدار شوند.

3-کارمندان به نوعی کارگران دولت‌اند و ساعت کاری و دست مزد را دولت مشخص می‌کند کارفرمایان همه سعی و تلاش خود را در هرچه بیشتر شدن بازدهی کارمندان خود به کار می‌گیرند و صرفاً حضور کارمند سرکار نمی‌تواند مفید فایده باشد. کارمندان اگر در مراسمات مذهبی شرکت نمایند -که قطعاً می‌نمایند- روزهای شادابی را به علت کم خوابی و روزه در محل کار نخواهند داشت بازدهی و کار مفید کارمندان مساله ای است که با حضور ایشان بر سرکار میسر نمی‌شود و کار مفید صرفاً مساوی با حضور در محل کار نیست دولت می‌تواند برای همراهی با کارمندان خود و تشویق ایشان برای شرکت در مراسمات و ایجاد تغیرات در برنامه یک ماه رمضان فرصت را برای حضور ایشان در برنامه‌های ماه مبارک رمضان فراهم نماید.

4-ایران کشوری اسلامی است و دولت تابع قوانین شرع مقدس و کارمندان در کشوری اسلامی زندگی می‌کنند و دولت مردان خود از مردم‌اند و در کنار مردم در برنامه‌های مذهبی حضور دارند دولت مردان باید مشوق کارمندان خود برای شرکت در برنامه‌های مذهبی باشند و شرایط را برای حضور گسترده کارمندان در برنامه‌های مذهبی را فراهم نمایند و نه این که با اعمال قوانین سخت‌گیرانه مانع از حضور کارمندان در برنامه‌های مذهبی باشند.

5-عدم حضور پدر خانواده در برنامه‌ها مانعی برای حضور سایر اعضا خانواده نیز می‌باشد. حضور در برنامه ای مذهبی سطح شهر آن هم در شبهای ماه مبارک رمضان صرفاً با حضور پدر خانواده میسر است و منتفی شدن حضور ایشان صرفاً به خاطر یک ساعت حضور زودتر سرکار مانعی بزرگ برای عدم استفاده از برنامه‌های مذهبی اعضاء خانواده می‌باشد.

6-استفاده از مرخصی ساعتی که تدبیر دولت مردان برای کارمندان است بیشتر شبیه شوخی است تا تدبیری جدی و کارآمد زیرا کارمندان برای حضور در برنامه ای مذهبی و بیدار شدن برای سحری و راز ونیاز در طول یک ماه به استفاده از ساعات بیشتری از مرخصی ساعتی نیازمند هستند و این امری نیست که بر دولت مردان پوشیده باشد ولی چرا این مساله را به عنوان تدبیر اعلام می‌نمایند جای سؤال دارد.

7-در هر حال ماه مبارک رمضان یک ماه است و در طول سال تکراری شدنی نیست و کارمندان عزیز دولت نیز همانند دیکر مسلمین نیازمند تهذیب و راز و نیاز و غباروبی و برچیدن زنگار از دل‌اند و دولت می‌تواند با کم کردن ساعات کاری در طول ماه مبارک رمضان فرصت بیشتری را در اختیار کارمندان خود قرار دهند که با حضور در مراسمات مذهبی بر معنویت خویش افزوده و به فکر خودسازی باشند. بعلاوه آنکه با توجه به فصل گرما و روزه افراد معلوم نیست راندمان کارشان چقدر باشد.

منبع: بصیرت