فتنه سکوت؛ از غدیر تا انقلاب

در فتنه ای که گذشت و فضای سیاسی جامعه را به شدت غبار آلود کرد، عده ای از نخبگان سیاسی که در فضای سیاسی کشور اثرگذار هستند خواسته و یا ناخواسته هیزم به آتش دشمن انداختند، اما نهایتا وحدت مردم حول محور ولایت آتش این فتنه کور را سرد و خاموش نمود.
عده ای از روی غفلت با اعمال و رفتار و حتی سکوت خود، عملا به یار داخلی دشمنان بدل شدند و به جای اینکه حد و مرز مواضع خود را با دشمنان اصلی انقلاب و اسلام به روشنی بیان کنند، یا دو پهلو سخن گفتند و یا سکوت اختیار کردند.
اینان از طرفی خود را صاحب نظر و جریان ساز می پندارند و از طرفی در مواقع حساس، مواضع نامعلوم می گیرند و به بهانه درهم آمیخته شدن حق و باطل و مبهم شدن فضای سیاسی جامعه و به زعم خودشان حرکت نکردن در جهت خواسته دشمن و نیافتادن در مسیر هلاکت، سکوت می کنند.
حال آنکه در فضای غبار آلود و جایی که باطل در لباس حق ظاهر شده است، چشم و ذهن مردم به دنبال خواص و نخبگان سیاسی جامعه است و سکوت این افراد به معنای یاری دادن دشمن در تیره تر کردن فضا و سردرگم شدن مردم می باشد.
سکوت نخبگان سیاسی و البته بی بصیرت، سکوتی است از جنس همان سکوت تلخ بعد از واقعه غدیر. سکوتی که سقیفه را رقم زد.
 مدتی کوتاه بعد از وفات پیامبر گرامی اسلام و ابلاغ فرمان الهی توسط ایشان در روز غدیر مبنی بر نصب امام علی علیه السلام به عنوان حاکم و ولی امر مسلمین پس از ایشان، بعضی خواص جامعه آن روز، خود را به فراموشی زدند و سکوت اختیار کردند و مردم نیز به تاسی از همین خواص بی بصیرت اقدامی نکردند و امت بزرگ اسلام از خیری عظیم محروم ماند.
حضرت زهرا سلام الله علیها به پیروی و حمایت از ولایت اقدام کردند و سعی در بیدار نمودن مردم و افزایش بصیرت آنها نمودند، هر چند مردم هم مسیر خواص مردود گام بر می داشتند و از روی دنیا طلبی نه می شنیدند و نه می دیدند.
اما در فتنه اخیر مردم مسیر خود را از خواص مردود جدا کردند و هنگامی که از این خواص ناامید شدند، به مرکز فرماندهی که همان ولایت است رجوع کردند و دشمنان را ناکام گذاشتند. در این فتنه خواص با سکوت و عدم مرزبندی با دشمنان اصلی اسلام و انقلاب مردود شدند و مردم با بصیرت و پیروی از ولایت فقیه پیروز شدند.