چالش های خانه سینما در دولت گذشته را می توان یکی از حواشی مهم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت قبل نام برد. حاشیه ای که تا پایان دولت دهم وجود داشت و با روی کار آمدن دولت یازدهم نیز این حواشی نیز ادامه یافت.
همزمان با روی کار آمدن علی جنتی به عنوان وزیر ارشاد، خیلی زود خانه سینما را که حکم تعطیلی آن صادر شده بود، بازگشایی شد.
چرا خانه سینما در دولت قبل تعطیل شد؟
اما یکی از سوالاتی که در این بین بوجود می آید این است که اساسا مشکل جواد شمقدری با خانه سینما چه بود که سرانجام آن را به تعطیلی کشاند؟ با یک تحلیل ساده از مناقشات سال های 88 تا 92 به خوبی در می یابیم که یک «خانه سینما»یی به یک «خانه سیاسی» تبدیل شده بود و این نقطه آغاز چالش شمقدری با برخی تفکرات حاضر در سینمای ایران بود. خانه که قرار بود صرفا سینمایی و صنفی باشد عملا به یک باشگاه سیاسی تبدیل شده و در سیاست ورزی های باطل حتی در برخی موارد به تقابل با حاکمیت نیز بر می خواست.
علی جنتی روی کار آمد و بدون بررسی علل چالش دولت قبل با خانه سینما خیلی زود حکم به بازگشایی مجدد آن داد؛ و خانه سینما بار دیگر و بدون آنکه مشکلات قبلی حل شود، بازگشایی شد و عملا یک زخم کهنه سرباز کرد.
علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آگاهی دقیق و جامعی از چالش‌های سیاسی در سطوح مختلف خانه سینما نداشت. حتی مطلع نبود که عنوان «جمهوری اسلامی» از بند بند اساسنامه خانه سینما حذف شده است. عدم آگاهی مورد اشاره را می‌توان در اظهارنظر اولیه ایشان جست‌وجو کرد. جنتی از همان ابتدای حضورش با اظهارنظر درباره مسائلی نظیر فعالیت 2 خانه سینما، نشان داد با مناسبات صنفی- سینمایی آنچنان آشنا نیست.
در زمانی که صحبت از بازگشایی خانه سینما و واگذاری آن به صنوف قانونی بود، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره تشکیل 2 خانه سینما صحبت کرد اما پس از این اظهار نظر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهاد توحیدی رئیس هیات مدیره خانه سینما در اظهار نظری گفت: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مسائل مربوط به سینما را به آقای ایوبی واگذار کردند و از نظر ما موضوع کاملا روشن است؛ از نظر حیطه کار صنفی، از خانه سینما یکی بیشتر نمی‌تواند وجود داشته باشد. بعد از این اظهارنظر، ایوبی تاکید کرد: «نظر آقای وزیر هم این است که یک نظام جمهوری اسلامی، یک ایران باعظمت و یک خانه سینما و البته خانه‌ای برای همه سلیقه‌ها، همه ذوق‌ها و همه سینمای ایران داشته باشیم.»
موج تازه تحرکات سیاسی در «خانه سینما»ی جدید!
خانه سینما پس از دستور جنتی بازگشایی شد اما تنها پس از گذشت یک سال و اندی که به قول معروف آب ها از آسیاب افتاد، بار دیگر شاهد تفکرات و فعالیت های سیاسی حاکم بر این خانه صنفی هستیم.
سکانس اول/ عدم واکنش به هتاکی کیارستمی
ادله برای تغییر چهره خانه سینما از یک مجموعه صنفی به یک باشگاه سیاسی زیاد است که سکوت در برابر هتک حرمت دفاع مقدس از سوی طلایه دار جبهه روشنفکری(عباس کیارستمی) را می توان متقن ترین این دلایل یافت. به عبارت دیگر نه تنها خانه سینما هیچ واکنشی به اظهارات هتاکانه کیارستمی نشان نمی دهد بلکه حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی در اظهارنظری منفعلانه می گوید: «حسم این است که کیارستمی به دفاع مقدس عشق می‌ورزد.»
توجیه هتاکی کیارستمی به سینمای دفاع مقدس در حالی است که نه آقای مدعی روشنفکری در عرصه سینما از اظهاراتش پشیمان شد و نه بابت این هتاکی ها از ملت ایران عذرخواهی کرد.
سکانس دوم/ برگزاری همایش «تعدد مراکز تصمیم‌گیری در اکران فیلم‌ها»
سکانس دوم از سیاسی بازی خانه سینما به ماجرای اکران فیلم‌هایی چون «عصبانی نیستم» و «قصه‌ها» باز می گردد. از یک سو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی از دغدغه های خود برای اکران فیلم های حاشیه دار سخن می گوید و از سوی دیگر هماشی با عنوان «تعدد مراکز تصمیم‌گیری در اکران فیلم‌ها» از سوی برخی چهره های شاخص خانه سینما برگزار گردید که هدفش تنها مواجهه مستقیم با کمیسیون فرهنگی مجلس است. این کمیسیون بارها اعلام کرده است مخالف نمایش دو فیلم قصه‌ها و عصبانی نیستم با موضوع حمایت از فتنه 88 است. طبق آنچه اخیرا در رسانه‌ها منتشر شده این کمیسیون بارها با حجت‌الله ایوبی به صورت مکتوب نامه‌نگاری کرده و او را از اکران این دو فیلم بازداشته است اما پرده‌نشینان سیاسی یادشده، عدم نمایش دو فیلم یادشده را یک موضوع حیثیتی مطرح کرده‌اند و قصد دارند از این اختلاف‌نظر بهره‌برداری
سیاسی کنند.
سکانس سوم/ نگارش نامه کنایه آمیز به کمیسیون فرهنگی مجلس
سیاسی بازی اهالی خانه سینما با انتشار نامه کانون کارگردانان وارد فاز تازه ای شد. در این نامه که توسط سازمان سینمایی منتشر شد آمده است: متاسفانه مدتی است شاهد فشارهای روزافزون بر شما و سازمان سینمایی درباره اکران چند فیلم سینمایی هستیم. فشارهایی که عمدتا توسط جریان‌های حاضر و غیرمسؤول و خارج از روال طبیعی اعمال میشود. باور ما این است که حفظ شأن و جایگاه مدیران سینمایی وابسته به پایداری آنها بر قوانین و تصمیمات اصولی است که اتخاذ کرده‌اند. عدم نمایش فیلم‌هایی که دارای پروانه نمایش از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌باشند به دلیل سلایق عده‌ای معدود صرفا باعث تزلزل جایگاه مدیریتی شما و ایجاد جو ناامنی در فضای سینمایی کشور میشود. ما مصرانه از شما می‌خواهیم با اجرای صریح قانون و پایداری بر تصمیمات‌تان و عدم تمکین در برابر خواسته‌های فراقانونی، فضایی امن و آرام را برای سینماگران این مرز و بوم فراهم کنید که در این مسیر کانون کارگردانان سینمای ایران در کنار شما خواهد بود.
به نظر می رسد انتشار این نامه از سوی سازمان سینمایی با این هدف صورت گرفته که عملا مجلس تحت فشار قرار گرفته و از مواضع محکم خود نسبت به جریان حامی فتنه در سینما کوتاه بیاید.
چند سوال از «خانه سینما»یی‌ها...
اینها تنها چند مورد از سیاهه سیاسی بازی در خانه سینمای دولت یازدهم بود اما این سوال مطرح می شود که براستی خانه سینما طی یک سال گذشته به عنوان یک تشکل صنفی کدام فعالیت صنفی را برای اعضای خود انجام داده است. جز یک بیمه که با دریافت مبالغی از اعضا آنها را بیمه کرده است کدامیک از وظایف صنفی خود را به‌درستی انجام داده است؟ صنوف سینمایی برای بقا باید در ارتباط با مسؤولان فرهنگی کشور نیازهای خود را شفاف بیان کنند. در این یک سال چگونه این فرصت برای رؤسای هیات مدیره به‌درستی فراهم شده و آیا مشکلات صنفی تا حدودی برطرف شده است؟
سوالاتی که شاید خیلی ها منتظر پاسخ آنها از سوی مسئولان سازمان سینمایی و اهالی خانه سینما باشند.
منبع: تهران پرس
