معضل سیاسی کاری در دانشگاه

یکی از مهمترین الزامات در ارتباط با دانشگاه، مراقبت از تبدیل شدن دانشگاه‌ها به جولانگاه جریانات سیاسی و باشگاه سیاسی شدن آنها است. در واقع، این امر یکی از مهمترین بایسته‌های لازم برای کارآمدی دانشگاه‌ها در انجام مأموریت‌های محوله آنها است، که همانا تربیت و تأمین نیروی انسانی متخصص مورد نیاز کشور و همچنین ارائه راه حل برای مسائل مختلف کشور می‌باشد. این امر همچنین لازمه حفظ آرامش در فضای دانشگاهی کشور، پرهیز از حاشیه‌روی و تمرکز و توجه به مسائل اصلی و مورد نیاز در دانشگاه است. از این رو، مقام معظم رهبری در مناسبت‌های مختلف همواره ضرورت این مسأله را گوشزد کرده اند. معظم له در دیدار جمعی از اساتید دانشگاه در این خصوص فرمودند: «مسئولان ذیربط و مدیران دانشگاه‌ها باید با جدیت از تبدیل مراکز علمی به محل جولان و فعالیت‌های جریان‌های سیاسی جلوگیری کنند». ایشان تبدیل دانشگاه‌ها به باشگاه‌های سیاسی را سهم مهلک حرکت علمی کشور خواندند و خاطرنشان کردند: «متأسفانه در دوره‌ای شاهد این پدیده زیان‌بار بودیم.» ایشان با تأیید و دفاع از نگرش، فهم و مشرب سیاسی در میان دانشجویان تأکید کردند: «این مسئله با تبدیل مراکز علمی به جولانگاه جریان‌های سیاسی تفاوت دارد.» معظم له همچنین خاطر نشان کردند: «آرامش دانشگاه‌ها، زمینه‌ساز و شتاب بخش حرکت علمی کشور است و اگر خدای نکرده این آرامش ضربه بخورد، حرکت علمی متوقف می‌شود و ایران به عقب باز می‌گردد.»

 به نظر می‌رسد آنچه که سبب توجه و تمرکز مقام معظم رهبری به این موضوع شده، تحرکات افراطی برخی جریانات سیاسی در گذشته و حال برای تبدیل دانشگاه به پایه‌ای برای پیشبرد مقاصد خود بوده است. البته این به معنای مخالفت با هرگونه فعالیت سیاسی در دانشگاه یا دید و نگرش سیاسی پیدا کردن دانشگاهیان نیست. دانشجو و دانشگاهی باید سیاسی باشد یعنی باید نسبت به مسائل جامعه و نظام اسلامی دغدغه و حساسیت داشته باشد و با دیدی نافذ پیگیر مسائل جامعه باشد اما نکته مهم اینجاست که فعالیت سیاسی در دانشگاه بایستی بدور از حب و بغض های گروهی و جناحی باشد، زیرا این موضوع باعث می‌شود که منافع حزبی و جناحی بر منافع کلان ملی و جامعه اولویت و ارجحیت پیدا کند و دانشگاه تبدیل به ابزاری برای پیشبرد مقاصد گروه ها و جناح‌های سیاسی شود. در این صورت، دانشگاه دیگر نمی‌تواند عنصری پیشرو، پیشرونده و پیشبرنده باشد، نسبت به مسائل اصلی جامعه توجه و دقت داشته باشد و برای مسائل موجود در جامعه راه حل ارائه دهد. در این حالت، ماحصل کار دانشگاه کاربرد چندانی برای رویارویی با چالش‌های پیش روی جامعه نخواهد داشت و این یعنی اتلاف گسترده سرمایه‌های مادی، معنوی و انسانی نهفته در دانشگاه! از این جهت است که مقام معظم رهبری، تبدیل دانشگاه ها به باشگاه های سیاسی را به مثابه سم مهلک دانستند و جامعه دانشگاهی و مسئولین امر را از این موضوع برحذر داشتند.

تذکرات رهبری در حالی صورت می‌گیرد که تغییر و تحولات در مدیریت دانشگاه‌های کشور آنقدر رنگ و بوی سیاسی گرفته است که کار به استیضاح وزیر محترم کشیده شده است! اتخاذ چنین رویه‌ای درحوزه مدیریت دانشگاه نه تنها با شعارهای دولت اعتدال قابل توجیه نیست، بلکه در عمل نیز جز ناکارآمدسازی دانشگاه‌های کشورحاصلی نخواهد داشت. محیط علمی باید عاری از سیاسی‌کاری و جناحی بازی باقی بماند تا بسترساز تولید علم گردد و این لب توصیه‌ها ورهنمودهای رهبری به دانشگاه و مسئولین آن است.

نباید فراموش کرد که پیشرفت و تعالی کشور به میزان بالایی به خروجی های دانشگاه بستگی دارد. بنابراین دانشگاه اگر قرار است جزئی پیش‌برنده در کشور باشد، بایستی آلوده نگاه‌های جناحی، حزبی و گروهی نشود و خود را از این حواشی عاری سازد.

منبع: بصیرت