من ترانه 15 سال دارم

به دنبال اعدام قاتلي كه زني را با وحشي گري تمام به قتل رسانده بود، نشريات و رسانه هاي سياسي زرد، به دفاع از قاتل پرداختند. اين رسانه ها تلاش كردند از شهلا جاهد تصوير انساني عاشق و دلسوخته و مظلوم بسازند.
در اين ميان روزنامه شرق- به همراه برخي نشريات زنجيره اي مشابه- تلاش كرد به مظلوم نمايي براي قاتل بپردازد و از جمله مقاله اي با اين عنوان منتشر كرد «خداحافظ شهلا»! سايت ضدانقلابي مردمك هم مقاله اي از بازيگر فيلم «من ترانه 15 سال دارم» منتشر كرد با اين عنوان «اعدام عاشقي»!! كه در آن كوشش شده ضمن كتمان هوسراني و وحشي گري قاتل در گرفتن جان قرباني، تصوير يك عاشق از قاتل ساخته شود. بازيگر ياد شده مي نويسد: عشق بادي است كه به بادبان هر كس گير كند نفرش را به مقصد ديگري مي برد. بعضي آدم ها هدف عشق هاي ماندني اند و بعضي رفتني... بر فرض كه او قاتل بود]!![
مضحك تر از همه مصاحبه مصطفايي وكيل «سكينه-م» است كه از سياه نمايي عليه جمهوري اسلامي به بهانه اين پرونده نردباني براي پناهندگي ساخت. او ادعا كرده «قصاص شهلا جاهد كه به اصرار اولياي دم و پس از 8 سال رسيدگي طولاني مدت انجام گرفته، «سياسي» بوده است. من بعيد مي دانم رويه عادي در دستگاه قضايي طي شده باشد.» اين ادعا در حالي است كه طولاني شدن زمان رسيدگي به اين قتل باعث اعتراض اولياي دم لاله سحرخيزان (قرباني قتل) شده بود.
گفتني است در پرونده جنايت ميدان كاج نيز رسانه هاي سياسي زرد تلاش كردند جانب قاتل را بگيرند و در عين حال انتقاد را صرفا متوجه ماموري كنند كه سر صحنه جنايت حاضر بوده و به مسئوليت خود عمل نكرده است. اين در حالي است كه در جنايت هاي مختلف از اين دست، فرهنگ و اخلاق اباحي ترويج شده از سوي همان رسانه ها منشا اصلي اين گونه جنايت ها محسوب مي شود و در واقع طيف رسانه هاي ياد شده هم تشويق به جرم و جنايت و خيانت مي كنند و هم پس از وقوع جرم وكيل مدافع قاتل و مقتول مي شوند!