پاسخي به توهمات آقاي زيباکلام

شبهات رایج در افواه ش (تهران): آقای زیبا کلام در باره‌ی «جنگ نرم» گفته است: «اين اصطلاح در ايران توليد شده و زاده همان تفكر توهم توطئه‌ای است كه در ايران و برخی از سران وجود دارد»؟!

«ایکس – شبهه»:این مبحث از افاضات سیاسی ایشان نیز در قالب دو مقوله‌ی متفاوت است که باید جداگانه مورد بحث و بررسی قرار گیرد:

الف:واژه‌ یا اصطلاح «جنگ نرم» در ایران تولید شده و به قول خودشان هر چه در گوگل یا ویکپدیا سرچ کرده‌اند اصطلاحی مانند «Soft war» در مقابل «Hard war» نیافته‌اند! آنها می‌گویند: آن چه «جوزف نای» یا ژوزف نای، نظریه‌پرداز معروف غربی بیان داشته است «قدرت نرم» است و نه جنگ نرم ... .

پاسخ بسیار آشکار و روشن این است: چه کسی گفته حتی اصطلاحات ما باید در آن طرف تولید و این طرف ترجمه و مصرف شود؟! این چه «نوکری ذهن» و «گدایی علم» است که گمان نماییم اگر یک واژه یا اصطلاح (به ویژه در علوم سیاسی) از هاروارد یا سورن و حلقوم و دهان یک خارجی بیرون نیامده باشد، دیگر معنا و مفهوم و کاربردی ندارد؟! ادبیات و به ویژه ادبیات سیاسی که لباس و قابلمه‌ی‌ تفلون و لوازم صوتی و تصویری نیست که به دنبال مارک و مبدأ ساختش (made in …) بگردند و مانند عوام جاهل اگر دیدند که خارجی است، چشم بسته بگویند «لابد خوب است» و به داشتن آن فرحناک شده و پز بدهند و اگر دیدند که تولید داخل است بگویند به درد نمی‌خورد!

زبان شیرین فارسی در ادبیات و به ویژه ادبیات سیاسی خود خیلی اصطلاحات دارد که ساخت داخل است. مثل «بوقلمون صفتی» - «نان به نرخ روز خوردن» - «با پنبه سر بریدن»، «ماست مالی کردن» و یا ... که هیچ کدام با سرچ در گوگل قابل معادل یابی به زبان انگلیسی نیست.

خوب حالا چه باید بکنیم که قبلاً یک اروپایی یا آمریکایی این اصطلاحات را نساخته است تا آقایان مدعی روشنفکری مفهومش را درک و واقعیتش را باور کنند؟ مثلاً اگر دیدیم که یک شخصیتی بوقلمون صفت است و نان را به نرخ روز می‌خورد، دیگر این اصطلاح را به کار نبریم؟! یا اگر دیدیم یک عده «مجرم یقه سفید» و احیاناً با چشم ابروی روشن، با لبخند و قیافه‌های دیپلماتیک، هست و نیست و دار و ندار‌مان را به غارت می‌برند، نگوییم «با پنبه سر می‌برند» و خود را به نفهمی بزنیم؟! یا اگر دیدیم یک عده وسط افتاده‌اند و می‌خواهند با هوچی‌گری و بحث‌های انحرافی، توطئه‌ی براندازی و خیانت‌های دست‌اندرکاران را «ماست مالی» کنند، این اصطلاح را نگوییم، چون در خارج تولید نشده است؟! انصافاً کدام اصطلاحی بهتر و بیشتر از «ماست مالی کردن» هدف و سمت و سوی تلاش‌های مذبوحانه‌ی سربازان بی‌جیر و مواجب در جبهه‌های جنگ نرم برای پوشش دادن به این جنایات را تعریف می‌کند؟

ب:جنگ نرم زاده همان تفكر توهم توطئه‌ای است كه در ايران و برخي از سران وجود دارد:

بدیهی است کسانی که [به ویژه مدعیان اندیشمندی و حتی نخبگی و آن هم در عرصه‌ی سیاست (؟!)] نمی‌فهمند مفهوم «جنگ نرم» چیست؟ و نیز پس از گذشت مدتی طولانی از آشکار شدن و شکست توطئه، فرار توطئه‌گران، اقرارهای بازداشت شدگان، مصاحبه‌ها و اعلامیه‌های سران دست دوم و سوم توطئه در داخل و ... از یک سو و دست‌پاچگی و ذوق زدگی و هروله‌های اوبامای آمریکایی، نتانیاهوی انگلیسی، کوردن انگلیسی، سارکوزی فرانسوی، مرکل آلمانی، مریم رجوی منافق و سایر رقاصه‌ها و‌ مفسدین، گمان می‌کنند واقعیت «توطئه» یک توهم است، اگر وابسته نباشند، به طور قطع خود یکی از کشته‌‌های این توطئه و جنگ نرم هستند و این خطای ماست اگر متوقع باشیم که سخنی به گوش مردگان برسانیم!

«إِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى‏ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرينَ» (النمل -80)

ترجمه:تو نمى‏توانى سخنت را به گوش مردگان برسانى و نمى‏توانى كران را هنگامى كه روى بر مى‏گردانند و پشت مى‏كنند صدا كنى‏.

لذا، سعی در تفهیم به آقای زیبا کلام و امثال ایشان نداریم. اما به اذهان عمومی می‌گوییم که چنان چه مشاهده کرده و می‌کنید «جنگ نرم» واقعیت و وجود دارد. تاکتیکش ایجاد شکاف و چند دستگی در درون با تغییر فرهنگ‌ها و باورها و سلاحش «کلام» در قالب دروغ، شایعه، شبهه، ضد تبلیغ، تهمت، مظلوم‌نمایی و عوامفریبی و هدفش همان کشتن تعقل، تفکر، تأمل، بصیرت و در نهایت هویت و شخصیت مستقل خواص و عوام و به یغما بردن همه‌ی هستی یک ملت است.

امثال آقای زیبا‌کلام انتظار دارند (یا می‌دانند ولی می‌خواهند به ما چنین القا کنند) که تا دولت‌های فراماسون و صهیونیست به صورت مستقیم اعلام نکنند که ما وارد «جنگ نرم» با جمهوری اسلامی ایران شده‌ایم و انواع توطئه‌ها را برای ساقط نمودن این نظام به کار می‌بریم، چنین چیزی وجود خارجی ندارد! در حالی که [چون دیگر کشته‌ی این جنگ نرم هستند] نمی‌توانند دقت کنند که آنها حتی وقت لشکر کشی و اشغال نظامی نیز نمی‌گویند که ما تهاجم نظامی کرده و وارد جنگ سخت شده‌ایم، بلکه می‌گویند: ما با جنگ پیش‌گیرانه امنیت داخلی خودمان و جهان را ثبات می‌بخشیم، ما با اشغال نظامی کشورها، با تروریسم مبارزه می‌کنیم، ما با کشتار ملت‌ها، دمکراسی را برای آنان به ارمغان می‌بریم و ...! اینها همه اصطلاحات سیاسی تولید غرب است که لابد آقایان بلد هستند و اگر همین‌قدر هم نمی‌دانند، دیگر کاملاً کار از کار حیات آنها گذشته است‌ و از تنفس مصنوعی یا شوک الکتریکی یا تزریق آدرنالین سیاسی هم کاری بر نمی‌‌آید.

http://www.x-shobhe.com