آقا بیا... بیا که جهان سخت در انتظار توست...
فقط قول می دهی آزادی تا ولیعصر را قدم نزنی؟
شهر پر از قابیل است
آقا دنیا اصلا جای خوبی نیست!
اینجا هوا کمی آلوده است!
آقا ببخش...
اگر گاهی میان این دود و دم فراموشت می کنیم!
اگر هوا آلوده است تقصیر ما هست یا نه؟
آیا ما باید کاری میکردیم که نکردیم؟
شاید...
بیایید باهم کمی تاریخ را مرور کنیم از اول بعثت پیامبر تا الآن و آینده ای که در پیش روست.
حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه وآله) در غار حرا به رسالت مبعوث شدند، یعنی یک بارِ مسئولیت روی دوش ایشان قرار گرفت. نگفت به من چه که مردم چه میکنند و که را می پرستند. از این روز به بعد با دلسوزی به مردم نگریست تا اینکه خدا به او گفت "انذر عشیرتک الاقربین" دعوت علنی شده، قرار است یک امتی اصلاح بشوند . پیامبر هم نگفت خدایا خجالت می کشم، اصلا به من چه! آستین ها را بالا زد و بدون ترس از مشرکین و بدون ترس از آبرویش پیام خدا را ابلاغ کرد و نگفت اگر الآن از دین جدید حرف بزنم آن اعتمادی که مردم به من داشتند از بین می رود و بی آبرو می شوم...
همین جا انسانی که اهل دقت است متوجه یک چیز میشود و آن هم این است که پیام اسلام قبل از توحید و معاد و... چیز دیگری است. چیزی که پیامبر با عملش به مردم فهماند ، او با حس مسئولیت پذیری و دلسوزی نسبت به مردم و دین خدا ثابت کرد به عاقبت مردم بی توجه نیست و برای این هدف حاضر است هر سختی و مصیبتی را تحمل کند. واین یعنی همان دلیل وجوب امر به معروف و نهی از منکر. چرا که این فریضه ی مهم ، تجلی و تجسم حس مسئولیت پذیری است.
کمی گذشت و پیامبر عملا این فریضه را با گفتار و رفتار خویش به مردم گوشزد کردند. تا جایی که امت اسلام اهل امربه معروف و نهی از منکر شدند و مثل نماز و روزه و حج و جهاد عمل به امربه معروف و نهی از منکر را برخود فرض دانستند.
اوضاع به خوبی پیشرفت تا اینکه حجة الوداع فرا رسید و مردم همه به گوش بودند تا مهم ترین سخنان و درواقع وصیت پیامبرشان را گوش بدهند. ایشان دست به چارچوب درب مسجد الحرام گذاشتند و اینگونه فرمودند:زمانى خواهد آمد كه مردم امر به معروف و نهى از منكر نمىكنند. سلمان حاضر بود، فرمود: يا رسولَ اللَّه! آيا چنين چيزى خواهد شد كه مردم ترك امر به معروف و نهى از منكر بكنند؟ فرمود: بله، بالاتر هم مىشود. زمانى خواهد شد كه مردم امر به منكر كنند و نهى از معروف. باز بيشتر تعجب كرد. گفت: يا رسولَ اللَّه! چنين زمانى خواهد آمد كه مردم چنين كارى بكنند؟ فرمود: از اين بالاتر هم خواهد شد. گفت: ديگر از اين بالاتر چيست؟ فرمود: زمانى مىآيد كهمردم منكر را معروف ببينند و معروف را منكر
از همان روز به بعد کم کم جامعه داشت به وعده ی پیامبر یعنی این كهمردم منكر را معروف ببينند و معروف را منكرنزدیک میشد. از همان موقع که پیامبر سرشان را بر زمین گذاشتند اتفاقاتی رخ داد که انگار قرآن پیش بینی کرده بود.أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ... که مصلحتا این موضوع را بیش تر باز نمی کنیم...
باز هم گذشت و مولای متقیان که خطر را برای امت اسلام حس می کرد فرمود: همه كارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منكر چون قطرهاى است در درياى عميق.(1)و فرمود: كسى كه منكَر را با قلب و دست و زبانش انكار نكند، مردهاى است ميان زندگان.(2)
این مردم تا جایی زشتی دیدند و سکوت کردند که دل مولا علی (علیه السلام) را به درد آوردند و ایشان در خطبه ای خطاب به مردم فرمود: یا اشباه الرجال ولا الرجال ... رویتان سیاه و نامتان ننگ آلوده باد! که درآماج تیرهای دشمن نشسته اید و از جای نمی جنبید، غارتتان می کنند و شما دربی غیرتی احساس ننگ نمی کنید، بر شمامی تازند بی آن که شما در مقابل آنان پیکاری داشته باشید، در برابر چشمانتان فرمان خدارا سر می زنند و معصیت می کنند و شما بدان خشنودید. (باسکوتتان رضایت می دهید.(...
و علی (علیه السلام) با نارضایتی از این مردم از دنیا رفت و به شهادت رسید. امام حسن مجتبی(علیه السلام) به امامت رسید و با مردمی که دیگر ایمانی برایشان نمانده بود به جنگ با معاویه رفت ، مردم هم که حوصله ی این طور کارهارا نداشتند! نهایتا امام با گذاشتن شرط با او صلح کرد. امام حسن هم با قلبی دردناک و جگری سوخته از میانشان رفت. حالا امام حسین(علیه السلام) آمد دید یزید دارد خلیفه میشود و کسی هم شرط امام حسن را برای صلح ،یادش نیست. اوضاع خیلی خراب شده بود. اسلام داشت کلا از بین می رفت. دیگر امر به معروف و نهی از منکر کارساز نبود و قضیه بیخ پیدا کرده بود و اصلاح امور فقط با فعالیت جهادگونه محقق میشد. امام قیام کرد و فرمود: همانا قیام من برای اصلاح امّت جدم بود و هدف مهم من امر به معروف و نهی از منکر است.و خود را و همه فرزندان و یاران خودرا فدا کرد تا امر اصلاح بشود.
سپس ائمه معصومین یکی پس از دیگری مردم را به امر به معروف و نهی از منکر توصیه کردند، امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند: التارک الامر بالمعروف والنهی عن المنکر کنابذ کتاب الله وراء ظهره؛ترک کننده امر به معروف و نهی از منکر، مانند کسی است که قرآن را پشت سرش می اندازد.(3)
امام باقر علیهالسلام می فرمایند:امر به معروف و نهى از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است و واجب بزرگى است که واجبات دیگر با آن بر پا مىشوند، راهها امن مىگردد و درآمدها حلال مىشود و حقوق پایمال شده، به صاحبانش برمىگردد، زمین آباد مىشود و (بدون ظلم) حق از دشمنان گرفته مىشود و کارها سامان مىپذیرد.(4)
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کُونُو دُعاةً للنّاسِ بِغَیر اَلسِنَتِکُم لِیَرُوا منکُم الوَرَع و الاِجتهادَ و الصَّلاة و الخیر فَانَّ ذلکَ داعیةٌ؛
مردم را با غیر زبانتان بخوانید تا از شما پارسایی و کوشش و نماز و خوبی را ببینند زیرا این امور آنان را به سوی حق فرا می خواند. (5)
امام کاظم علیه السلام فرموده اند: ملعون من لم ینصح اخاه. کسی که برادرش را نصیحت ننماید، ملعون است.(6)
و...
زمان گذشت و در ایران انقلاب اسلامی صورت گرفت. انقلابی که پیش بینی می شود زمینه ی ظهور امام زمان(عج) را فراهم کند. در همان سال های اول ، انقلاب روی مردم اثرش را گذاشت و دین معیار معاشرات مردم گردید. اگر گناهی صورت می گرفت مردم خودشان وارد عمل میشدند و با امر به معروف و نهی از منکر جلوی بیخ پیدا کردن گناه را می گرفتند. ولی کم کم پس از دفاع مقدس و این که امام جام زهر را سرکشید مردم به رفاه و عافیت طلبی روی آوردند. یک سری حرف ها داشت بی ارزش می شد. البته عامل اصلی اش هم یک سری مسئولین رفاه طلب بودند که تقریبا از همان اول خسته بودند ، خیلی حوصله ی جهاد نداشتند. معتقد بودند باید مردم راحت زندگی کنند و هدف این حکومت آسایش دنیوی است. درصورتی که انقلاب برای اسلام بود، برای رسیدن به اسلام ناب ،و اصلا هدف حکومت اسلامی فراهم کردن امکانات برای رساندن مردم به آرامش و آسایش اخروی است.
همان موقع عده ای از مسئولین اقدام به تغییر سبک زندگی مردم نمودند. مثلا با ایجاد مدارس غیر انتفاعی مردم را به سمت رفاه سوق دادند. آقای ع.ن.ن که مسبب اصلی ایجاد غیرانتفاعی ها بود وقتی در جلسه ای راجع به این موضوع بحث میشد گفت: یعنی شما میگویید فرزندان من بروند کنار یک سری حرام زاده درس بخوانند؟!(یعنی بروند مدرسه دولتی؟!) و این طور شد که مدرسه ی غیر دولتی که عامل تبعیض بین اقشار مختلف مردم است شکل گرفت. یا مثلا شعار هایی که غیر اسلامی و بعضا ضداسلامی بود از دهان برخی مسئولین خارج میشد. مثل "فرزند کمتر، زندگی بهتر" که توسط یکی از مسئولین نظام منتشر گردید . رهبر انقلاب حضرت امام خامنه ای فرمودند:" من حدس می‌زنم كه این یك نقشه خارجی باشد و با این امر موافق نیستم. و در ملاقاتی كه با جناب حجّة‌الإسلام و المسلمین آقای رفسنجانی داشتم ایشان را راجع به خطر این امر گوشزد كردم. "
همین طور مبارزه ی فرهنگی ادامه یافت تا این که مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در همان سال های ابتدای رهبری شان برای مردم چراغ هایی را روشن نمودند و آن ها را به امر به معروف و نهی از منکر امر فرمودند: "امروزبايد جلوه های درخشان تحول بزرگ كشور و مردم ما به وضوح در هر گوشه نظام اداری مشهود و عيان گردد و با بكار بستن امر به معروف و نهی از منكر شيوه ها و رفتارهای درخور تحسين و تشويق رواج يابد و ضمنا با خطاكاران، سهل انگاران و اقدام كنندگان عليه منافع نظام جمهوری اسلامی و حقوق مردم صريح و قاطع برخورد شود. حساسيت و سنگينی مسؤوليت هيأت های رسيدگی به تخلفات اداری نيز در تشخيص درست همين موازين و اجرای دقيق آنها نهفته است."۱۳۶۸/۰۳/۰۸
پس از مدتی با کوتاهی برخی از مسئولین آن وقت ، اتفاقات ناراحت کننده ای رخ داد و آن چیزی که حضرت آقا می خواستند محقق نشد. تا اینکه پس از سخنرانی های پی در پی در باب امربه معروف و نهی از منکر نهایتا ایشان در جمع مردم فرمودند: " مبادا در گوشه و كنار، يا در دستگاه انتظامى يا قضائی، كسانى باشند كه راه را جلو آمر به معروف و ناهى از منكر سد كنند! مبادا كسانى باشند كه اگر كسى امر به معروف و نهى از منكر كرد، از او حمايت نكنند، بلكه از مجرم حمايت كنند! البته خبرهايى از گوشه و كنار كشور، در بعضى از موارد به گوش من مىرسد. هرجا كه بدانم و احساس كنم و خبر اطمينانبخشى پيدا كنم كه آمر به معروف و ناهى از منكر، خداى نكرده مورد جفاى مأمور و مسئولى قرار گرفته، خودم وارد قضيه خواهم شد. " ۱۳۷۱/۰۷/۲۹
ایشان مشکل را از همان اول شناسایی کردند و مداوما به مردم گوشزد کردند . برای اینکه نمی خواستند بدان جامعه بر ما مسلط گردند. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند: إذا لَم يَأمُروا بِمَعروفٍ وَلَم يَنهَوا عَن مُنكَرٍ وَلَم يَتَّبِعوا الأخيارَ مِن أهلِ بَيتى ، سَلَّطَ اللّهُ عَلَيهِم شِرارَهُم ، فَيَدعوا عِندَ ذلِكَ خِيارُهُم فَلا تُستَجابُ لَهُم؛
هرگاه (مردم) امر به معروف و نهى از منكر نكنند، و از نيكان خاندان من پيروى ننمايند، خداوند بدانشان را بر آنان مسلّط گرداند و نيكانشان دعا كنند امّا دعايشان مستجاب نشود .(7)
اگر الآن در جامعه ، آن که فاسق است کارش زودتر راه می افتد یعنی همین، یعنی بدان جامعه بر ما مسلط شدند که این تقصیر خودمان است. چراکه امر به معروف و نهی از منکر را فراموش کردیم.
امام حسینمان اگر شهید شد برای این بود که حداقل هرکسی امر به معروف ونهی از منکر را ترک نکند. مقام معظم رهبری فرمودند: " امام حسين را فقط به جنگِ روز عاشورا نبايد شناخت؛ آن يك بخش از جهاد امام حسين است. به تبيين او، امر به معروف او، نهى از منكر او، توضيح مسائل گوناگون در همان منى و عرفات، خطاب به علما، خطاب به نخبگان- حضرت بيانات عجيبى دارد كه تو كتابها ثبت و ضبط است- بعد هم در راه به سمت كربلا، هم در خود عرصهى كربلا و ميدان كربلا، بايد شناخت. در خود عرصهى كربلا حضرت اهل تبيين بودند، مىرفتند، صحبت مىكردند. حالا ميدان جنگ است، منتظرند خون هم را بريزند، اما از هر فرصتى اين بزرگوار استفاده مىكردند كه بروند با آنها صحبت بكنند، بلكه بتوانند آنها را بيدار كنند. البته بعضى خواب بودند، بيدار شدند؛ بعضى خودشان را به خواب زده بودند و آخر هم بيدار نشدند. آنهائى كه خودشان را به خواب مىزنند، بيدار كردن آنها مشكل است، گاهى اوقات غير ممكن است.۱۳۸۸/۰۵/۰۵بیانات در دیدار اعضای دفتر رهبری و سپاه حفاظت ولى امر "
خلاصه الآن در جایی ایستاده ایم که باید کلاهمان را بگیریم که باد نبرد! مایی که هوای فتح جهان را در سر داشتیم ،امروز می بینیم دین و فرهنگ خودمان دارد به دست شیطان فتح میشود.
امر به معروف و نهی از منکر نکردیم که حجاب عملا دارد در برخی نقاط تهران و برخی شهرستان ها کشف می شود،
امر به معروف و نهی از منکر نکردیم که بی عفتی در کلام مردم دارد عادی می شود،
امر به معروف و نهی از منکر نکردیم که آمار اعتیاد زیاد می شود،
امر به معروف و نهی از منکر نکردیم که مردم منكر را معروف می بينند و معروف را منكر.
و آن قدر امر به معروف و نهی از منکر نکردیم تا کار از کار گذشت ...
حالا دیگر فعالیت ایثارگرانه می طلبد، مثل زمان امام حسین(علیه السلام).
اگر مردم پشت امام علی (علیه السلام) را خالی نمی کردند و بعد از آن با امام حسن (علیه السلام) بیعت می کردند ، کار از کار نمی گذشت که امام حسین (علیه السلام) مجبور شود جان و مال و اولاد و آبرویش را کف دست بگیرد و قربانی کند...
حالا یک نفر مرد پیدا شود، یا دونفر ، یا چند نفر که برای خدا قیام کند. مگر نه این است که "آینده از آن امت اسلامی است" خداوند هم فرموده:قل انما اعظکم بواحده آن تقوموا لله مثنی و فردی ...
پس بسم الله...
و من الله التوفیق- محمدامین فخیمی – تابستان 92
مراجع:
1) نهج البلاغه، حكمت 374
2) تهذيب الأحكام، ج 6، ص 181
3)سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، صص۴۲۷و۴۲۸٫
4)کافى، ج ۵ ، ص ۵۶، ح ۱٫
5(جهادالنفس،ح۱۹۵
6) بحار الانوار، ج 78 ص333
7) امالى صدوق، ص254
