بازنده بزرگ انتخابات

سكانس اول؛ 22 خرداد 92

سازمان منافقين خلق يا بهتر بنويسيم؛ تروريست‌هاي قسم خورده عليه ملت ايران، بعد از نا اميدي از عملياتي نشدن طرح ها و نقشه‌هاشان، دست به كار مي‌شوند تا ساعات باقي مانده را هم به نوعي مال خود كنند و هرچند كوتاه و بي‌كيفيت اما لااقل حركتي انجام دهند و بعدها براي دريافت بودجه عليه نظام، چيزي داشته باشند. اين جماعت قوطي (در ادامه اين صفت را توضيح خواهم داد) بعد از فراخوان گسترده براي حضور در استاديوم آزادي براي بازي ايران و لبنان و عدم موفقيت كامل و اصابت به ديوار. سازمان منافقين دسته دار (آنها به جاي عقل، دسته دارند) در اقدامي خنده‌دار تصميم به جذب خبرنگار در پوشش رسانه آزاد براي تهيه حواشي انتخاباتي در ايران گرفت و در اين وانفساي اقتصادي براي تطميع طعمه‌هاي خود وعده يك هفته، 800هزارتومان را در نظر گرفت بي خبر از آنکه 88 ديگر تکرار نمي‌شود و هرچه کنند دودش به چشم بي سوي خودشان مي‌رود... طبق اخبار منتشر شده، اين سازمان در آخرين صف‌آرايي خود براي ابراز وجود در پايتخت جمهوري اسلامي ايران، بعد از ماه‌ها گدايي کردن و يار طلبيدن، در اقدامي تاسف آور يک راننده اتوبوس را مجاب کرده که براي راه اندازي يک تجمع و اردوکشي خياباني، خود را به صداوسيما برساند! اگرچه خط دهندگان اصلي اين خودزني سياسي و سوء استفاده از مردم عادي کوچه و بازار شگرد کثيف منافقيني است که سالهاست خود را «مجاهد» مي‌نامند اما اينکه با همه ادعا و توان نرم‌افزاري و سخت افزاري و حمايت گسترده کارتل هاي خبري و اطلاعاتي و نهادهاي امنيتي کشورهاي بزرگ دنيا، در کنار همراهي عجيب شبکه‌هاي اجتماعي، تنها توانسته‌اند، يک نفر را آن هم از قشر زحمتکش رانندگان، براي اهداف خود به تونل آتش بفرستند جاي تامل دارد.

سكانس دوم؛ 24 خرداد 92

ايرانيان عزيز خارج از كشورمان نيز در روز انتخاب پا به پا و همدوش مردم داخل كشور در سفارت خانه‌ها و پاي صندوق هاي راي حاضر شدند و با حضورشان حال جماعت دسته‌دار را توي قوطي كردند، مخصوصا منافقين تروريست که از چند روز قبل تحرکاتي عليه برگزاري سالم و دشمن شکن انتخابات آغاز کرده بودند. اين جماعت شکست‌خورده در ساعات راي‌گيري در مقابل سفارت هاي ايران در اروپا جمع شده بودند و هم وطنان ما را به راي ندادن تشويق مي كردند. حتي با آنها که بر سر راي خود مقاومت مي‌کردند، نزاع مي‌کردند و ...

منافقين تروريست که سالهاست عنوان مجاهد را دزديده‌اند. آن قدر از اين شور مردم در پاي صندوق هاي راي به خشم آمدند كه در بعضي شهر ها از جمله لندن كار را به خشونت و دعواي تن به تن كشاندند اما مردم با شرف ما در مقابلشان ايستادند و بار ديگر حماقت مجاهدين را به خودشان ثابت كردند و راي خود را به صندوق انداختند.
ماجرا اما همين جا ختم نشد و منافقين که از 48 ساعت قبل از راي گيري و نااميدي محض از حضور ميليوني مردم در انتخابات، راه اندازي سايت‌هاي متعدد نظرسنجي و تحريم انتخابات را کليد زده‌بودند و بي نتيجه بازهم به بن بست خورده بودند، بعد از آغاز راي گيري پروژه جديدي را کليد زدند. فرصت طلباني که خيال خام تکرار 88 را داشتند اين بار و وقتي از عدم حمايت مردم نا اميد شدند با حربه ديگر، سايت صيانت از آراي يکي از نامزدهاي انتخاباتي را راه انداختند كه اندكي بعد با هوشياري ستاد اين نامزد و اعلام برائت از اين سايت و گردانندگان آن و افشا شدن ماهيت کثيف خائنان به ملت ايران، اين نقشه‌شان نيز نقش بر آب شد.

سكانس سوم؛ تمام خردادهاي تقويم

حضور بيش از 70 درصدي مردم در انتخابات 24 خرداد 92 نه تنها پايان مفتضحانه گروهک تروريستي منافقين را به جهانيان نشان داد بلکه خود اين جماعت نادان و شکست‌خورده را نيز به خودشان آورد تا بلکه باور كنند كه حنايشان براي ايراني جماعت رنگي ندارد و نمي توانند خودرا به هيچ ترفندي در دامن ايران بيندازند.

سازمان منافقين مانند همان خود را به خواب زده‌اي است كه بيدار كردنش خيلي سخت است. 88 ديگر 92 نيست و تنور انتخابات 92 جز نان داغ و سالم هيچ چيز ديگري نداشت و آنان که آتش مي‌خواهند بدانند که: «آتش امان نمي‌دهد آتش پرست را»

مست‌هاي خواب‌زده‌اي كه امروز و در پي حماسه ميليوني ملت در داخل و خارج كشور و همچنين سلامت انتخابات خود را به خواب زده‌ايد و در خواب صداي قوطي در مي‌آوريد؛ مرگ نزديک است و اين صداي خس خس نفس‌هايي است که ثانيه‌هاي آخر را شماره مي‌کند. سازمان منافقين خلق امروز ديگر حتي در ميان خودي‌هايشان نيز طرفداري ندارد و آن قدر ذليل شده كه قصد آشوبش را با يک راننده فريب خورده مي‌خواهد عملي كند!همت و غيرت ايراني باز در گوش سنگين دنيا طنين انقلاب را فرياد زد كه شايد از خواب بلند شوند و بفهمند كه اين راهي كه در برابر ايران در پيش گرفتند انتهايش تركستان و هيچستان است.اگرچه صداي قوطي اجازه نمي‌دهد بشنوند و باور كنند كه ديگر تواني در چنته ندارند و آن قدر ضعيف و حقيرند كه نمي‌توانند حتي از پايگاه غصبي‌شان در ليبرتي حمايت كنند، آن قدر ضعيف‌اند كه وقتي سيلي مي‌خورند نمي‌دانند از كه و از كجا خوردند .

حكايت منافقين حكايت آن پشه‌اي‌ است كه بر پيكر چون شير انقلاب اسلامي نشسته است و چه خوش گفته حضرت مولانا كه:

پشه اي گردان چو گردي در فضا
پشت يال شيري افتاد از قضا
بس که آن ناچيز خودبينيش بود
پيش خود بر شير سنگينيش بود
لحظه اي نگذشته با شير کلان
گفت آن مسکين لاغر کاي فلان:
گر تو را بر يال سنگينيم ما
بازگو تا بيش ننشينيم ما
شير گفت از اين زمان تا هر زمان
هر کجايي، هرچه مي‌خواهي، بمان
گر نه خود گفتي به يالم جسته‌اي
من ندانستم کجا بنشسته‌اي

منبع: کیهان - فرهاد كاوه