سیاست خارجی در منظر اسلام بخش اول
سرویس علوم و معارف اسلامی مفید نیوز :: سياست خارجي يکي از بخشهاي اساسي سياست در معناي کلان آن است، بنابراين اگر دين در مسائل سياسي انديشه نموده طبيعتا در مسائل سياست خارجي نيز انديشيده است.
تاریخ: ۹ مهر ۱۳۸۹
به قلم حجة الاسلام و المسلمین سجادی ::
1.طرح اصول سياست خارجي اسلام از منظر قرآن مستلزم آن است که رابطه دين و سياست مفروض انگاشته شود . در چارچوب انديشه جدايي دين و سياست زمينه اي براي طرح اين بحث باقي نخواهد ماند.
2 . سياست خارجي يکي از بخشهاي اساسي سياست در معناي کلان آن است، بنابراين اگر دين در مسائل سياسي انديشه نموده طبيعتا در مسائل سياست خارجي نيز انديشيده است .
3 . سياست خارجي مجموعهاي از مسائل سياسي مرتبط به حوزه خارجي است و از دو بخش نسبتا ثابت و متغير برخوردار ميباشد . قسمت ثابت آن، بيانگر چارچوب کلي سياست گذاري خارجي است که خط مشيها و استراتژيهاي سياست خارجي در درون آن تنظيم ميگردد; اين بخش عمدتا مبتني بر آموزههاي نظري و نظام ارزشي و ايدئولوژي حاکم است . عناصر متغير سياست خارجي ناظر به خط مشي هايي است که متناسب با اوضاع و شرايط تنظيم و تدوين ميگردند .
4 . اسلام دو بخش ثابت و متغير دارد: ثابتات آن ناظر به اصول و مباني کلي رفتار دينداران است و در طول زمان بقا و ماندگاري دارد، اما جنبه متغير آن از عرف و ضرورتهاي زمانه تاثير ميگيرد . بخش متغير سياست خارجي به اين جنبه برميگردد، چرا که در شرايط و مقتضيات زمانه تغيير مشي ميدهد; بنابراين انديشه ديني در مورد مسائل سياسي و مديريت اجتماعي در حيطه طرح کليات و اصول محدود ميگردد .
5 . مسائل روابط بين الملل و سياست خارجي به شکل امروزي و در قالب يک سيستم اکادميک و منسجم محصول قرون اخير به خصوص دوره پس از جنگ جهاني دوم است; اما برخي مسائل آن، نظير مراودات خارجي و مسائل جنگ و صلح به قدمت تاريخ بشر سابقه دارد . چنين نگرشي طرح بحث سياست خارجي اسلامي را تبيين ميکند، زيرا به گفته «هالستي» اگر يکي از مهمترين مسائل روابط بين الملل را مطالعه دو پديده جنگ و صلح بدانيم، مطالعه مسائل بين الملل به دورههاي قبل از ميلاد باز ميگردد و اثر تاريخي «توسيديد» در مورد جنگهاي «پلوپونز» از قديميترين متون اين رشته محسوب ميگردد . (2)
6 . با توجه به نکات مذکور ميتوان از اصول سياست خارجي اسلام در قرآن ياد کرد . اين اصول ناظر به چارچوب کلي و کلان رفتار خارجي دولت اسلامي است و روابط خارجي مسلمانان با جوامع غيراسلامي را تنظيم ميکند . قرآن کريم مشتمل بر مسائل اعتقادي و اجتماعي و سياسي است و از برخي آيات آن ميتوان اصول سياست خارجي اسلام را استخراج کرد .
اصول سياست خارجي اسلام
همانگونه که اشارت رفت، مقصود از اصول سياست خارجي مجموعهاي از آموزههاي ديني است که چارچوب کلان سياست خارجي دولت اسلامي را شکل ميدهد . اين مجموعه از نوعي خصلت ثبات و ماندگاري برخوردار است و از نظر تفسيري بر ديگر مسائل سياست خارجي حکومت دارد . يکي از پژوهشگران مسلمان در تعريف اصول سياست خارجي ميگويد: مقصود از اصول سياست خارجي، مبادي و اساس روابط خارجي دولت اسلامي است که منابع ديني آنها را به عنوان چارچوب و اساس تنظيم روابط خارجي مطرح ميکند . (3)
با عنايت به تعريف مزبور ميتوان اين اصول را از مجموع آيات قرآني ناظر به روابط خارجي به دست آورده و در محورهاي زير مطرح کرد:
1 . اصل دعوت يا جهاد;
2 . اصل ظلم ستيزي و نفي سبيل;
3 . اصل عزت اسلامي و سيادت ديني;
4 . اصل التزام و پايبندي به پيمانهاي سياسي .
البته برخي پژوهشگران در کنار اصول مزبور عناوين ديگري نظير «تولي و تبري» ، «تاليف قلوب» و «امر به معروف» را نيز مطرح کردهاند، اما به نظرمي رسد اصول چهارگانه فوق اين عناوين را نيز دربرميگيرد و به ذکر مستقل و مجزاي آنها نيازي نيست . درباره تاليف قلوب گفتني است هر چند از آن در ذيل اصول سياست خارجي اسلام بحث کردهاند، اما از فلسفه تشريع اين حکم و موارد اعمال آن ميتوان استظهار نمود که تاليف قلوب بيشتر با ابزارهاي سياست خارجي همخواني دارد تا اصول، چون تاليف قلوب با آنچه امروزه ذيل ابزارهاي اقتصادي سياستخارجي و کمکهاي بشر دوستانه مطرح ميگردد شباهتبيشتري دارد . در واقع دولت اسلامي براي جلب جوامع غيرمسلمان يا کاهش خصومتها از سهم «مؤلفة القلوب» استفاده ميکند، براي مثال پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله در جنگ طايف به اشراف و بزرگاني که تازه اسلام آورده بودند يا مشرکاني که به حضرت ياري رسانيده بودند، از سهم مؤلفة القلوب بخشيد تا نظر آنان و قبايلشان را به اسلام جلب کند . (4)
پينوشتها:
1) دانش آموخته حوزه علميه قم و دانشجوي دکتري روابط بينالملل دانشگاه شهيد بهشتي و هم اکنون نماینده پارلمان افغانستان است.
2) ر . ک: کي . جي . هالستي، مباني تحليل سياستبين الملل، ترجمه بهرام مستقيمي (تهران: دفتر مطالعات سياسي و بين المللي، 1376 .)
3) ناديه محمود مصطفي، المدخل المنهاجيه في العلاقات الدولية في الاسلام (المعهد العالمي للفکر الاسلامي، 1996م .)
4) ابن هشام، السيرة النبويه، تحقيق محي الدين عبدالمجيد (مطبعة السعاده) ج2، ص314 .
|