کسانی که از جنگ با ایران حرف می‌زنند عده‌ای لاف‌زن و گنده‌گو هستند

باراک اوباما رییس جمهور امریکا در اظهاراتی تقریبا بی سابقه کسانی که در داخل امریکا از ضرورت جنگ با ایران صحبت می کنند را افرادی «لاف زن و گنده گو» خواند که نه مسئولیتی دارند و نه درباره تبعات جنگ با ایران با مردم امریکا صادق هستند.

به گزارش مفیدنیوز به نقل از ایران هسته ای، اوباما این اظهارات را در یک کنفرانس مطبوعاتی در کاخ سفید مطرح کرد که شامگاه سه شنبه 16 اسفند 1390 (6 مارس 2012) برگزار شده است.

در زیر تمام آنچه اوباما در این کنفرانس مطبوعاتی درباره ایران گفته عینا آورده شده است. این جملات دقیقا از روی متن انگلیسی ترجمه شده و بدون دخل و تصرف منتشر می شود.

***

* زمانی که من به قدرت رسیدم، ایران متحد و در حال حرکت بود و پیشرفت های چشمگیری در برنامه اتمی داشت و دنیا در خصوص نحوه برخورد با این کشور، متفرق بود. ما در 3 سال گذشته موفق شده ایم تحریم های بی سابقه فلج کننده ای را علیه ایران سازمان دهیم و این کشور طعم گزنده این تحریم ها را به شکلی اساسی احساس می کند. دنیا متحد و ایران از نظر سیاسی منزوی شده است. آنچه که من گفته ام این است که ما منتظر رسیدن ایران به سلاح اتمی نخواهیم ماند. سیاست ما مهار نیست بلکه جلوگیری از رسیدن این کشور به سلاح اتمی است زیرا رسیدن آنان به سلاح اتمی، شروع مسابقه تسلیحاتی را در منطقه به راه می اندازد و رژیم منع اشاعه را تضعیف می کند و احتمال دارد که این سلاح ها، به دست گروه های تروریستی برسد. ما در حال مشاوره نزدیک با همه متحدان خود از جمله اسرائیل هستیم تا این راهبرد را به پیش ببریم.

* در حال حاضر، باور من این است که ما دریچه ای از فرصت را در اختیار داریم که هنوز می شود این مسئله را به صورت دیپلماتیک حل وفصل کرد. این فقط دیدگاه من نیست و مقامات اطلاعاتی ارشد ما و اسرائیل نیز این دیدگاه را دارند. در نتیجه، ما همچنان به آوردن فشار ادامه می دهیم ولی بابی را برای بازگشت رژیم ایران به جامعه جهانی با دادن اطمینان هایی از سوی جامعه جهانی باز نگاه می داریم که شرط آن نیز ملتزم بودن این کشور به وظایف خود و دنبال نکردن تلاش برای به دست آوردن سلاح اتمی است. این مسیری است که من در پیش گرفته ام. آنچه که در مبارزات تبلیغاتی گفته می شود باید گفت این افراد، مسئولیت چندانی ندارند، فرمانده کل نیروهای مسلح آمریکا نیستند. آنچه که من می بینیم، بی قیدی هایی است که این افراد با سخن گفتن درباره جنگ دارند. وقتی صحبت از جنگ می شود، هزینه های آن و تصمیمی را که باید بگیرم به یاد می آورم که از جمله آن، اعزام نیروهای جوانمان به این جنگ و تاثیری است که این جنگ بر زندگی آنان و امنیت ملی، اقتصاد ما می گذارد. این بازی نیست که با بی قیدی درباره آن تصمیم گرفت. زمانی که می بنیم یکی از این افراد با گنده گویی و بلوف زنی صحبت می کند ولی وقتی سوال می شود که دقیقا چه می خواهد بکند، چیز هایی را می گویند که ما در سه سال گذشته انجام داده ایم. به نظر من این بسیار شبیه سیاسی بازی است تا اینکه بخواهند یک مسئله دشوار سیاسی را حل و فصل کنند. کاری که ما تا کنون انجام نداده ایم، به راه انداختن یک جنگ است ولی اگر یکی از این افراد فکر می کند که اکنون زمان به راه انداختن یک جنگ است، آن را بگویند. باید این را به مردم آمریکا توضیح دهد و بگوید که چرا این کار را انجام می دهد و این کار چه پیامدهایی خواهد داشت. همه مسائل دیگر فقط حرف است.

* کسانی که پیشنهاد جنگ را مطرح یا خود را برای این کار آماده می کنند یا بر طبل جنگ می کوبند باید به روشنی به مردم آمریکا توضیح دهند که از دیدگاه آنان، سود و زیان این کار چه می تواند باشد؟ من یکی از این افراد نیستم زیرا این را گفتم که باید روزنه ای برای حل و فصل این مسئله به صورت صلح آمیز باقی بگذاریم. باید چارچوبی بین المللی برای اجرای فشارهای بی سابقه باقی بگذاریم. ایرانیان گفته اند که مایل به بازگشت به گفت وگوها هستند و در کنار حفظ این فشارها، باید از این فرصت استفاده کنیم تا ببینیم چه می شود. البته من جزئیات گفت وگوهای خود را با نخست وزیر نتانیاهو بیان نمی کنم ولی آنچه که به صور علنی می گوید، تفاوت چندانی با آنچه که به صورت خصوصی می گویم ندارد.

* اسرائیل کشوری مستقل است که حق دارد برای خود درباره بهترین راه های حفظ امنتیش تصمیم بگیرد و همان طور که در روزها گذشته گفته ام، درباره رویدادهای تاریخی در دوران هر یک از نخست وزیران اسرائیل در زمان رویارویی با یک تهدید اندیشناک هستم ولی با توجه به اینکه تحریم ها در حال تاثیر گذاری چشم گیری در داخل ایران هستند، این نیز ارزیابی من نیست بلکه ازریابی کلی است، با توجه به اینکه تحریم ها در ماه های آینده شدیدتر نیز می شوند، با توجه به اینکه این تحریم ها بر صنایع نفت و بانک مرکزی ایران تاثیر می گذارد، اکنون می بینیم که صداهایی درباره بازگشت آنان به میز گفت وگو می شنویم و این عمیقا، به سود منافع همه، از جمله آمریکا، اسرائیل دنیاست که این مسئله، به شکلی صلح آمیز حل و فصل شود.

* این مسئله که ما در یک یا دو هفته یا یک یا دو ماه آینده حق گزینش داریم، مسئله ای نیست که ریشه در حقیقت داشته باشد و بحثی که ما با اسرائیلی ها در میان گذاشتیم این است که ما تعهدات بی سابقه ای در خصوص امنیت آنان داریم و رشته هایی ناگسستنی میان دو طرف وجود دارد ولی یکی از شروط دوستی، دادن مشاوره های بی پرده و روشن در خصوص انتخاب بهترین رویکرد برای رسیدن به هدفی مشترک است بخصوص در مسائلی که هر دو ما در آن نقش و نفع داریم. این مسئله فقط به منافع اسرائیل باز نمی گردد بلکه مسئله منافع آمریکا نیز مطرح است و البته در صورت اقدامی عجولانه، مسئله پیامدها برای اسرئیل مطرح نیست، پیامدهای آن دامن آمریکا را نیز می گیرد و از این رو باور دارم که هر زمان که ما اقدام نظامی را در نظر بگیریم، مردم آمریکا درخواهند یافت که باید بهایی داد. گاه این کار ضروری است ولی ما این کار را با بی قیدی انجام نمی دهیم. وقتی من از والتررید دیدار می کنم و نامه هایی را برای خانواده هایی امضا می کنم که عزیزانشان به خانه بازنگشته اند (دیدار از بیمارستان نظامیان مجروح و نامه های همدردی با نظامیان کشته شده آمریکایی)، در می یابم که این کار هزینه هایی دارد. گاه از پس از این هزینه بر می آییم و گمان داریم که این کار درست است و روی آن سیاسی کاری نمی کنیم ولی زمانی که این کار به سیاسی کاری کشیده شد، اشتباه است و این سیاستمداران نیستند که بهای آن را می پردازند بلکه نظامیان ما و خانواده هایشان هستند که بهای این کار را می پردازند.

*  شکی نیست که در 3 سال گذشته که ایران وارد گفت وگوها شده است، فراز و فرودهایی در خصوص جامعه جهانی داشتیم که فکر می کردند ما جدی نیستیم. انتظار من با توجه به پیامدهای اقدام برای آنان که تحریم های شدید به اجرا گذاشته نشده بود تا هزینه های سنگینی بر اقتصاد آنان وارد آید، درجه انزوایی که آنان در حال حاضر تجربه می کنند که بی سابقه است، درک کرده اند که جامعه جهانی به دنبال معامله برای حل و فصل این مسئله با آمدن ایران به پای میز گفت وگوها و بحث این موضوع به صورت مستقیم و درست است تا به جامعه جهانی نشان دهد که نیات در برنامه اتمی شان صلح آمیز است. آنان می دانند که این کار را چگونه باید انجام دهند و این مسئله چندان پیچیده ای نیست. از این رو باید در مسئله ای اینچنینی اطمینان یافت که با توجه به پیچیدگی هایی که دارد، نمی توان در دیدار اول به نتیجه رسید ولی به نظر من باید خیلی زود دریافت که آنان تا چه اندازه در حل و فصل این مسئله جدی هستند.

* از نقطه نظر سیاسی، آیا به نظر شما در صورتی که قیمت سوخت در آمریکا افزایش یابد، رئیس جمهور این کشور دوباره انتخاب می شود؟ آیا کسی در این اتاق هست که فکر کند این سخن منطقی است؟ مسئله درباره قیمت سوخت این است که من خواهان کاهش آن هستم زیرا گرانی آن به خانواده ها آسیب می زند زیرا من همواره با افرادی سر و کار دارم که مسیری طولانی را برای رسیدن به کار خود طی می کنند و گران شدن قیمت سوخت بیش از پیش به آنان فشار وارد می کند. این مسئله برای اقتصاد نیز چندان خوب نیست زیرا وقتی قیمت سوخت افزایش می یابد، میزان هزینه ای که مصرف کنندگان انجام می دهند، کاهش می یابد و اکنون در حالی که ما در تلاش برای تقویت اقتصاد خود هستیم، نمی خواهیم این مسئله صورت گیرد.