خاتمی چرا سر صندوق رای حاضر شد؟
خاتمی چاره ای جز حضور بر سر صندوق نداشت. او باید رای می داد تا بگوید انتخابات را تحریم نکرده بوده است؛ اما عکسی از او نباید منتشر می شد تا بلکه خبر حضورش همچنان در ابهام باقی بماند و رئیس دولت اصلاحات بتواند راه گریزی برای خویش داشته باشد.
خبر درباره شرکت سید محمد خاتمی رئیس دولت اصلاحات در انتخابات مجلس نهم تائید شد. اما مهم ترین پرسشی که اکنون می توان درباره این خبر پرسید اینکه هدف رهبر جریان اصلاحات از این اقدام چه بوده است؟ او و جریانش که پیش از این از تحریم سخن می راندند، چرا اکنون به عهد خویش وفادار نمانده و به دور از چشم دوربین ها، انگشت خود را به جوهر آبی انتخابات نهم آغشته کرده اشت؟
اصلاح طلبان ظاهرا همچنان در این توهم تئوریک به سر می برند که توده ها حافظه تاریخی ندارند و زود، دیروز را به فراموشی می سپارند. اما خاصیت یک شخصیت سیاسی آنست که گفته ها و نوشته ها و مواضع ثبت و ضبط اند و از آنها برایش گریزی نیست.
خاتمی نمی تواند انکار کند که جریان اصلاحات انتخابات مجلس نهم را تحریم کرده بود. او در جایی در توجیه علت عدم مشارکت اصلاح طلبان در انتخابات مجلس می گوید: «شرایطی که کف خواسته اصلاح طلبان و بخش مهمی از ملت و شرط تأمین مصالح و امنیت ملی و پیشرفت کشور است برآورده شود تا همه بتوانند در عرصه سرنوشت خود حضور فعال داشته باشند». بنا بر اخبار موثق، حتی در جلسه هفته گذشته مجمع روحانیون مبارز با حضور خاتمی نیز قرار می شود روز نهم اسفند بیانیه ای صادر شده و در آن ضمن تکرار برخی حرف های تکراری اصلاح طلبان مبنی بر عدم وجود فضای رقابت بر حضور مردم در انتخابات تاکید شود.
اما ورق این تصمیم چرا برگشت؟ چرا خاتمی که می گفت شرایط برای حضور فراهم نیست و رسما داد تحریم سر می داد،بر سر صندوق حاضر شد و رای داد؟ چرا بیانیه مجمع روحانیون درباره تحریم صادر نشد؟ پاسخ البته روشن است؛
هدف از تحریم انتخابات این بود که به اپوزیسیون بیرونی و دولت های غربی و عربی حامی فتنه سبز پیغام داده شود که ما بدنه اجتماعی قدرتمندی داریم و می توانیم با تحریم، کاهش مشارکت عمومی و زیر سوال بردن مشروعیت جمهوری اسلامی را رقم بزنیم. دقت در رسانه های غربی به خوبی این موضوع را نشان می دهد و بلا استثنا همه این رسانه ها در خبرهای مربوط به انتخابات مجلس نهم از این عبارت صریح استفاده می کنند که اصلاح طلبان انتخابات را تحریم کرده اند. نمونه این اسناد را می توانید در اینجا و اینجا و اینجا و... ببینید. جریان فتنه با این ترفند اولا می توانست در نظر اربابان بیرونی چند صباحی بیشتر عمر کند؛ و ثانیا با وعده کاهش حمایت مردمی از نظام، قول زمینه سازی برای حمله نظامی به ایران را به غربی ها بدهد. البته ناگفته نماند ظاهرا سران اصلاحات امید به کاهش مشارکت نیز داشته اند و تلاش مجمع روحانیون برای صدور بیانیه 9 اسفند بارقه های این امید را نشان می دهد.
حضور گسترده مردم اما همه این برنامه ریزی ها را به هم ریخت. هم اکنون می توان با جرئت مدعی شد که خبر مشارکت حدود ۶۰ درصدی عمر جریان فتنه را در اذهان حامیان غربی آن به پایان می رساند. فایننشال تایمز نوشته است علی رغم تحریم انتخابات توسط اصلاح طلبان،مشارکت میلیونی و گسترده بود. مهاجرانی هم باید یقین داشته باشد که لااقل تا مدت زیادی خبری از پول نیست!
اما در این میان، جریان برانداز داخلی نیز باید با توجه به شرایط تصمیم می گرفت. برآوردهای دقیقی در هفته منتهی به انتخابات از مشارکت بالای ۶۰ درصدی مردم خبر می دادند و این،به معنای فروریختن همه ستون هایی بود که در خلا توسط این جریان ساخته شده بود. این است که خاتمی چاره ای جز حضور بر سر صندوق نداشت. او باید رای می داد تا مواضع پیشینش را پس بگیرد و بگوید انتخابات را تحریم نکرده بوده است؛ اما عکسی از او نباید منتشر می شد تا بلکه خبر حضورش همچنان در ابهام باقی بماند و رئیس دولت اصلاحات بتواند راه گریزی برای خویش داشته باشد. بیانیه مجمع نیز به همین دلیل روی خروجی سایت این تشکل نرفت.
ظاهرا اما این حرکت خاتمی دولت انگلیس و دیگر حامیان کودتای ۸۸ را به شدت عصبانی کرده است و لندن به نحوی خود را بازی خورده می بیند. در همین راستا بود که بی بی سی خط خبری صریحی را برای تحقیر و تخریب خاتمی آغاز کرد.
نتیجه ای که می توان از آنچه گذشت گرفت اینکه نباید به امثال خاتمی اجازه سوء استفاده از بازی دوگانه شان با نظام را داد. خاتمی و دیگر سران جریان موسوم به اصلاحات در وزن کشی ۱۲ اسفند ۹۰ سیلی سختی خوردند و باید مراسم ختم سیاسی خود را برگزار کنند. مشارکت گسترده ۱۲ اسفند معانی زیادی دارد. تفسیر نخست آن اینکه ۱۳ میلیون نفری که به میرحسین موسوی رای دادند، نه به فتنه،که به مدعی رهرو راه امام(ره)رای داده بودند و چون او را فتنه گر یافتند، آشکارا از وی فاصله گرفتند و این حضور کم نظیر در اولین انتخابات پس از فتنه، شاهدی محکم برای اثبات این مدعاست. برداشت منطقی دوم اینکه امیدهای تحریم کنندگان و کوبندگان به جنگ با ایران همه بر باد رفته است. در واشنگتن تحلیل رسمی این بود که نمی توان به ایران حمله نظامی آشکار کرد و تنها زمانی حمله میسر است که یقین داشته باشیم، مردم در حمله احتمالی، علیه نظام اقدام خواهند کرد؛ تحریم ها نیز به اذعان خود غربی ها همه با این هدف انجام شده است. مشارکت مردم با توجه به اینکه رسانه های غربی انتخابات را آزمون مشروعیت نظام نامیده بودند، بر این توهم خط بطلان کشید.
و نکته آخر اینکه، تیرهای پایانی دشمن همه شلیک شدند و حقیقتا استقامت مردم، همه معاندان جمهوری اسلامی را ناکام گذاشت. از صبح شنبه پس از انتخابات،ایران وارد عرصه جدیدی شده که مثالش در ۳۳ سال گذشته تجربه نشده است. ایران هم اکنون یک قدرت بی بدیل منطقه ای است و بر نمایندگان منتخب است که همه هم خود را مصروف تلاشی مضاعف برای ارتقای جایگاه ایران در عرصه جهانی نمایند.
سید یاسر جبراییلی
|
