كششهاي جنسي در رابطه با امنيت اخلاقي و امنیت ملی

هميشه يكي از چالشهاي كارشناسان فرهنگي موضوع حجاب است. آنها مي­دانند كه رضاخان اول كاري كه براي دين زدايي در كشور انجام داد، كشف حجاب بود. اندلس، با حربه حضور دختركان بي­ حجاب و جام بدست اروپايي كه توسط كليسا سازماندهي شده بودند، سقوط كرد. شبكه­ هاي ماهواره­اي فارسي زبان جديد، با جذابيت عفاف زدايي پنهان به برخي خانه­ هاي ايراني رسوخ كرده است. اين موارد باعث شده است، بسياري به اين فكر باشند كه چطور مي­توان حجاب را تقويت كرد و جلوي لااباليگري را گرفت.

بايد التفات داشت كه حجاب و در تعبير بهتر، عفاف، از درونيات است. عفاف و حيا را همه دوست دارند و كسي نيست كه اباحه گري را مطلوب بشمارد. اما از سوي ديگر ميل جنسي نيز از درون انسان نشأت دارد. غريزه­ جنسی پرقدرت و سركوب ناشدني است. غريزه­ اي است كه حيات نسلهاي بشر را تضمين كرده و خواهد كرد. حتي امنيت ملي كشورها بدان گره خورده است. بازدارندگي جمعيتي، توليد نيروي كار فعال و نظاير آن كه نقش مؤثري در امنيت ملي دارد، و به اين غريزه وابستگي دارد. حال با اين توصيف، چگونه مي توان امنيت اخلاقي را در جامعه بالا برد:

1-      در هيچ جامعه­ اي نمي­توان ميل جنسي اناث و ذكور را محدود نمود. محدوديت آفريني جنسي، بي­ شك فساد اخلاقي را به نحو فزاينده­اي در جوامع بالا مي­برد. كما اينكه مثلا در كشور چين، محدوديت ارتباط جنسي كه به بهانه ارتقاي توان نيروي كار مقرر مي­شود، فساد اخلاقي وحشتناكي در آن كشور بوجود آورده است. لذا بايد اين ميل جنسي را در جهات مثبت جامعه كنترل كرد و جريان داد. صحنه­ هاي زيادي از حضور مرد و زن در جريان انقلاب اسلامي را به خاطر داريم. همپایي در تظاهرات ضد شاهنشاهي، حماسه دفاع مقدس، رشد و توسعه علمي و تحقيقاتي كشور، و نظاير آن.

2-      هر جامعه اي با پديده­ هاي اجتماعي ناخواسته يا ناهنجاريهای جنسي مواجه است. خطرناكترين اين ناهنجاريها يا عوامل ناخواسته، در جامعه ايران، دختران فراري و زنان بي سرپرست يا بدسرپرست است. در مورد دختران فراري دو كار مي­توان انجام داد. يكي، رهاسازي آنهاست كه مطمئنا، ابتدا  آلوده شدن همان دختران، و سپس آلوده سازي  جامعه را، كه حالتي  سرطاني و غيرقابل ترميم خواهد بود، در پي خواهد داشت. ديگري نگهداري و سرپرستي آنها در مراكز خاص است. برخي مواقع آنقدر موضوع دختر فراري بد و پلید تعبير شده است كه كسي جرات نزديك شدن به آن و حل آن را پيدا نمي كند. مطمئنا نجات دادن دختراني كه به هر دليلي از خانه فرار مي­كنند، علاوه بر آنكه آن دختران را نجات مي­دهد، خطر آلوده شدن جامعه را نيز كاهش مي­ دهد. ايجاد و گسترش مراکزی جهت اسکان و نگهداری موقت، به اضافه آموزشهاي مشاوره­ اي و مددكاري اجتماعي، براي اين موضوع ضروري بنظر مي­ رسد. در مورد زنان بي سرپرست هم وضعيت مشابه است. اگر اشتغال و خدمات اجتماعي صحيحي مانند مسكن حداقلي، و سرپرستی عمومی دولت، براي اين قشر آسيب پذير مهيا شود، مطمئنا احتمال انحراف اين قشر،  كاهش خواهد يافت.

3-      در جامعه ما، برخي حلالهاي خدا، از حرامهاي خدا، حرام­تر توصيف مي­شود. يكي از آنها، «متعه» است. بسياري از مردم ممكن است رابطه نامشروع يك دختر و پسر را، با توجيه اینکه تجربه است، میزان علاقه های واقعی پسر و دختر به هم مشخص می شود، و ...، بپذيرند، اما ازدواج موقت را، شهوت­راني، خيانت به كيان خانواده، و متلاشي كننده زندگي زناشويي، تعبير مي­ كنند. آيا فكر نمي­ كنيم اگر متعه بد بود يا حتي مكروه بود، چرا پيامبر اسلام (ص)، اين مسئله را به عنوان حکم دینی بیان کردند و توصيه­ هايي براي آن فرمودند؟

4-      يكي ديگر از ايرادهاي جامعه ايراني، خالي بودن آموزش شفاهي مربوط به تبیین احكام بلوغ و احكام ازدواج است. اين مسئله هنگامي تشديد مي­ شود، كه برخي كارشناسان، معتقدند سن بلوغ جسمي دختران و پسران، بدليل توسعه وسايل ارتباط جمعي، كاهش يافته است. موسع ترين بخش رساله هاي عمليه، بخش طهارت و مسائل مربوط به نكاح و ارتباط جنسي و امثالهم است، درحاليكه طرح درس تعاليم ديني كشور، از اين مسائل كم بهره است. در ايران، در در دوره ابتدايي توحيد، تدريس مي­ شود، در دوره راهنمايي توحيد تدريس مي­ شود، در دبيرستان توحيد تدريس مي­ شود، در دانشگاه هم توحيد بحث مي­ شود، گويي مسئله اصلي جامعه شرك و بت پرستي است. ولي آنچه مورد نياز زندگي روزمره مردم است، مورد غفلت قرار گرفته است. تازه هنگاميكه كلاس مهارتهاي زندگي، مثلا در دانشگاهها، برگزار مي­ شود، به غير اسلامي ترين وجه ممكن و مغاير با مباني اخلاقي اسلام، بدان پرداخته مي­ شود.

5-      در ايران رسم است كه اول بر سر دختران، چادر و روسري مي­ پوشانند، بعد به آنها مي­ گويند اين حجاب از كجا آمده و براي چه آمده و چه تاثيري دارد. البته نمي­ خواهم بگويم برگرديم به عصر قبل از صدور حكم حجاب، بلكه معتقدم بيشتر از توجه به شكل و شمايل حكم حجاب، بايد به فلسفه و برنامه حجاب و عفاف پرداخت. همان كاري كه قرآن (كه نفرين ابدي بر هتاكان به آن باد) نيز انجام داده است. قرآن كريم، بارها و بارها مردم را بر مسئله عفاف توجه داده است. ماجراي موسي (ع) و دختران شعيب (ع)، توصیه به رعايت حيا و وقار در صحبت كردن زنان پيامبر (ص) با مردان و راه رفتن ایشان، روايت برخورد يوسف (ع) با زن عزيز مصر، قصه خواهر موسی (ع)، داستان زهد و بارداري مریم (س) و چگونگی وارد شدن وی به اجتماع مردم، و مانند آن، زمينه­ هايي است كه طرح قرآني عفاف و وقار را بر زنان توجيه مي­ كند. قرآن كريم، در هيچكدام از روايتهايي كه از گذشته نقل مي­ كند، تمركزي بر شكل و شمايل حجاب زنان ندارد، بلكه به فلسلفه و تاثيرات عفاف و حجاب مي­ پردازد. آنگاه كه اين توصيفات عديده را بيان داشت، در بخشي از يك آيه خود،‌ شكل حجاب شرعي را نيز ترسيم مي­ نمايد. سيره عملي ما نيز بايد منطبق بر همين سيره باشد، و اگر چنين نباشد، ممكن است حجاب را داشته باشيم، ولي عفاف و حيا نداشته­ باشيم. معضلي كه در آثار صدا و سيما و فيلمهاي سينمايي، به وفور مشاهده مي­كنيم.

6-      مسئله ديگر، ترويج ازدواج و آسان گيري در ازدواج است. متاسفانه ازدواج آسان، فقط در حد حرف باقي مانده است. توصيه­ ها زياد است، كه مهريه­ ها را پايين بگيريد، توقعات شروع زندگي را پايين بياوريد، در مساجد، همانطور كه سالن ترحيم داريد، سالن جشن و سرور هم داشته باشيد. خرج مراسم عروسي را در حد يك وليمه در نظر بگيريد و مانند آن، ولي در عمل كمتر چنين اتفاقاتي مي­افتد. ازدواجها و مراسمهاي آن، بجاي آنكه مراسم جشن و شادي باشد، مجلس تفاخر و جوان فروشي است. رسانه­ ها هم بر چنين فضايي دامن مي­ زنند. بجای تبلیغ مراسم عروسی امیر المومنین علی (ع) و صدیقه کبری (س) یا عروسی خاتم الانبیاء (ص) با ام المومنین خدیجه (س)، می گویند كه مراسم عروسي فلان بازيكن فوتبال اينگونه بود، پسر فلان آقا در مراسم عروسي، چنين هدايايي گرفت و ...

-----------------------------------------

توضیح:

- ممکن است گفته شود، علت عدم تمرکز قرآن کریم بر مسئله شکل حجاب، شرایط زمانی دوره نزول بوده است. اینکه در آن دوره زنان رعایت وقار و عفاف داشته اند و فرهنگ برهنگی موجودیت نداشته است. در این خصوص لازم است، تاریخ صدر اسلام و بویژه اوصاف  زنان قریش مورد تامل و مرور قرار گیرد. بعنوان مثال بد نیست به این شعر هندجگر خوار توجه کرد که در جنگ احد مدام می گفت:

« ما دختران طارقيم كه بر روي فرش هاي گرانبها راه مي رويم. به مانند در در صدف، يا مشك در مشكدان مي باشيم. اگر مردان روي آوردند در آغوششان مي گيريم و اگر پشت كنند بدون ناراحتي از آنها جدا مي شويم.»