درسي ديگر در مكتب ولايت فقيه

گذشته رفتارها و گفتارهايي از فقيه حاكم در جامعه اسلامي به ثبت رسيده كه وجوه تمايز و برتري نظام اسلامي را بر ديگر نظام هاي غيراسلامي آشكار ساخته است كه آخرين نمونه آن را مي توان در اظهارات رهبر معظم انقلاب اسلامي در سفر به استان خراسان شمالي مشاهده كرد.

معظم له در اجتماع مردم بجنورد ضمن اشاره به جايگاه مهم جوانان در پيشرفت و اقتدار ملي به تبعات ناصواب سياست «تحديد نسل» اشاره كرده و ضمن غلط خواندن تداوم آن فرمودند: «يكي از خطاهايي كه خود ما كرديم - بنده خودم هم در اين خطا سهيمم - اين مسئله تحديد نسل از اواسط دهه 70 به اين طرف بود كه بايد متوقف مي شد. البته اولي كه سياست تحديد نسل اتخاذ شد، خوب بود، لازم بود، ليكن از اواسط دهه 70 بايد متوقف مي شد. اين را متوقف نكرديم؛ اين اشتباه بود. عرض كردم؛ مسئولان كشور در اين اشتباه سهيمند، خود بنده حقير هم در اين اشتباه سهيمم. اين را خداي متعال و تاريخ بايد بر ما ببخشد.»

فارغ از ابعاد مسئله تحديد نسلي، آنچه در كلام معظم له قابل توجه و بررسي است، پذيرش خطا و سهيم دانستن خود در آن و طلب بخشش كردن، آن هم در انظار عمومي و در مقابل توده هاي ملت است. اينكه چگونه عالي ترين مقام يك كشور، مي تواند به سادگي و به دور از هرگونه كبر و نخوت و غرور - كه مختص اغلب حاكمان در نظام هاي سياسي امروز و ديروز دنياست - چنين سخناني را بر زبان آورد، موضوعي است كه فهم آن براي معتقدان به مكاتب غيرالهي به سادگي ممكن نخواهد بود. در يك نگاه اجمالي دقت نظر در اين اقدام حكيمانه مي تواند ما را به ملاحظاتي راهنمايي كند:

1- شايد اولين نكته قابل تأمل اثبات عيني اين نظريه باشد كه رعايت موازين اخلاقي در انتخاب حاكم و مسئولان جامعه يكي از مهم ترين تضمين ها براي تحقق عدالت در جامعه است. بدون شك شجاعت ابراز چنين عباراتي ناشي از اوج بزرگي و مناعت طبع معظم له است كه با سلاح تقوا و ورع توانسته كبر و خودخواهي را در وجود خود مهار كند و اينچنين ساده و بي آلايش با ملت سخن بگويد. داشتن چنين الگوي شخصيتي براي قرار گرفتن در مصدر زعامت و حكومت، بيش از گذشته به نياز جوامع بشري تبديل شده است كه بايد براي معرفي آن به جهانيان تلاش كرد.

2- اين اقدام رهبري بيش از همه بايد براي ديگر مسئولان نظام اسلامي از صدر تا ذيل درس آموز باشد و آنان را به تغيير رفتار، تواضع و پاسخگويي در برابر ملت، دقت در تصميم گيري ها، پذيرش خطاهاي احتمالي و پرهيز از فرافكني و متهم كردن ديگران سوق دهد. اين در حالي است كه متأسفانه در روزهاي گذشته شاهد آن هستيم كه برخي مسئولان نه تنها از پذيرش خطاهاي صورت گرفته خود پرهيز دارند، بلكه با فرافكني و فرصت طلبي ديگران را متهم ساخته و فضاي عمومي كشور را دچار التهاب و كشمكش مي كنند!

3- اشاره به اينكه در نظام تصميم گيري كشور احتمال وجود خطاهايي حتي در سطح سياست هاي راهبردي نيز وجود دارد، مسئوليت را بر دوش نخبگان، كارشناسان و آگاهان جامعه اسلامي دوچندان مي كند كه بايد با تمام توان و با چشماني تيزبين به رصد اقدامات و تصميمات نظام سياسي نشسته و با دلسوزي و دقت نظر، مبتني بر فريضه راهبردي امر به معروف و نهي از منكر به ارائه نظرات خود در جهت اصلاح اقدام كنند.

4- بر مسئولان و صاحب منصبان مختلف كشور نيز فرض خواهد بود كه بر اصل حياتي شور و مشورت توجه ويژه نموده و خود را بي نياز از چشمان تيزبين كارشناسان و ناظران امين ندانند و با استقبال از ايشان، فضا را براي ايراد نظرات مخالف و نقدهاي دلسوزانه فراهم آورند.

5- ملاحظه آخر ارائه چهره اي صحيح و حكيمانه از جايگاه رهبري الهي است كه متأسفانه گاه تصوير آن تحت تأثير حب و بغض ها و تفاسير و تعابير ناصواب، مغشوش شده است. گاه شوق و ارادت و علاقه به ولي فقيه تا بدانجا پيش رفته كه دچار تملق و انحراف شده و مورد اعتراض رهبري قرار گرفته و معظم له افراد را از به كارگيري تعابير غلوآميز به شدت نهي مي كنند! و گاه دشمني و كينه موجب مي شود تا با تحريف نظريه اسلامي، از ولي فقيه چهره اي متصلب و خودكامه ارائه شود كه جز به استبداد و ديكتاتوري نخواهد انجاميد.

اين اقدام بزرگ معظم له حكايت از آن دارد كه رهبر جامعه اسلامي حكيمي است كه به آموزه هاي اسلامي در عالي ترين سطح (كه درجه فقاهت باشد) آشناست و به فرايند تصميم گيري معتقد بوده و در همه امور و تصميمات با كارشناسان امر مشورت كرده و به آنها اعتماد دارد و از ديگر سوي در مكتب اهل بيت(عليهم السلام) آنچنان تربيت يافته كه در صورت بروز خطا و اشتباهي، حاضر است بدان اعتراف كرده و براي اصلاح آن اقدام كند و اين عالي ترين شيوه حكمراني است كه براي بشر عصر غيبت قابل تصور بوده و دنياي امروز بدان سخت محتاج است.

منبع: بصیرت - مهدى سعيدى