تلاش برای تغییر وزیر کشور در آستانه اولین سالگرد روی کار آمدن دولت یازدهم

کم طاقتی و بی صبری طیف موسوم به دوم خرداد در برابر نگاه های مخالف و متفاوت از خود، این بار به رحمانی فضلی وزیر کشور رسیده است و برخی از اصحاب اصلاحات قصد دارند وی را از قطار دولت یازدهم پیاده کنند.

به گزارش سراج24 تاکید بر کند بودن دولت روحانی در مسیرهایی نظیر «توسعه سیاسی» و «آزادی های اجتماعی» و ارتباط دادن این موضوعات به عدم همکاری وزیر کشور و نگاه متفاوت وی با شعارهای روحانی در همین باب قابل ارزیابی است. این عده که وزارت کشور را مهمترین میدان برای تعیین سیاست داخلی می دانند، در تلاشند تا شخصی همفکر و همگروه با خود را جایگزین وزیر اصولگرای دولت کنند. این عده در این مسیر اهدافی را دنبال می کنند از جمله:

ـ تعیین و تغییر استانداران، فرمانداران، بخشداران و مدیران استانی در سطوح مختلف به دلخواه خود

ـ نظارت حزبی و جناحی بر امر انتخابات و حرکت به میل خود در این مسیر

ـ فراغت از مراقبت های وزارت کشور در امور حزبی و سازمان های مردم نهاد و هرگونه فعل و انفعال سیاسی

ـ توفیق بیشتر در کسب مجوزهای لازم از وزارت کشور و وجهه قانونی و رسمی دادن به گردهمایی و راه پیمایی و تجمعات حزبی خود

تندروهای دوم خرداد برای رسیدن به اهداف خود در بدنه وزارت کشور تاکنون اقداماتی را انجام داده اند که در ادامه تنها به دو محور از آنها اشاره می شود:

ـ تخریب های رسانه ای: در این زمینه به عنوان مثال می توان به گزارش پایگاه خبری خرداد وابسته به اصلاح طلبان اشاره کرد که در بخشی از گزارش خود درباره عملکرد وزیر کشور به اخبار غیرمستند تکیه کرده و نوشته است: «بنابر اخبار واصله به خبرنگار خرداد وزیر محترم کشور در طول چد ماه اخیر به عنوان مثال 2 روز از روزهای کاری استخر مجموعه کارکنان وزارت کشور را به شخص خود اختصاص داده و کسی اجازه ورود به این استخر را در این روزها ندارد. از طرف دیگر رحمانی فضلی با جدا سازی خود از بدنه وزارت کشور و کارمندان دستور اختصاصی کردن یکی از آسانسورهای مجموعه را برای شخص وزیر داده و اکنون آسانسور وی با سایر کارکنان مجموعه متفاوت است.»

ـ فشارهای سیاسی: آنچنانکه اخیرا محمدرضا خاتمی در مصاحبه ای گفته بود: «اصلاح‌طلبان از نفوذ اجتماعی خود و تاثیراتشان استفاده می‌کنند تا اعتماد مردم را نسبت به دولت جلب کنند. اما این رابطه باید خیلی عمیق‌تر از این باشد؛ یعنی، سازمان‌ها و جریان‌های اصلاح‌طلب که می‌خواهند در ارتباط با مردم باشند و نقش لولا را بازی کنند، باید بیشتر بدانند دولت می‌خواهد چه کار کند! اما در عرصه سیاسی معتقدیم دولت گام‌های اساسی برنداشته، یعنی بخش‌های سیاسی دولت جزو فاصله‌دارترین بخش‌ها با بدنه دولت است. ایرادی هم ندارد حق آقای روحانی است و اگر آنها هم برنامه روحانی را پیش ببرند ما هم استقبال می‌کنیم اما به هرحال جریان اصلاح‌طلبی یک جریان سیاسی است.»

با نگاهی به این تلاش ها و سابقه تحرکات افراد منتسب به دوم خرداد می توان دریافت که عمده تلاش این طیف در حال حاضر این است که بتواند سکان انتخابات را در دوره های بعدی ریاست جمهوری و خانه ملت از کانال وزارت کشور در اختیار خود گیرد. این جریان می کوشد تا با تغییر و تبدیل استانداران به روحیه اصلاح طلبی و انتخاب افراد مدنظر خود در این حوزه، ریل تبلیغات را در مسیر انتخابات محکم کند. آنها به خوبی می دانند که توفیق پیروزی شان در دوره های بعدی انتخابات بسیار پایین است و تنها شانسی که می توانند برای پیروزی داشته باشند این است که بتوانند وزارت کشور را به تسخیر خود درآورند تا هرگونه که اراده کردند، اهداف انتخاباتی خود را پیش برند؛ اهدافی که ممکن است جامعه را به تندروی های دوران دوم خرداد سوق دهد؛ هر چند که این روزها یکی از ادعاهایشان این است که وزیر کشور در محدوده وظایف خود با افراطیون برخورد لازم را ندارد!