به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم؛ روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی با اشاره به برخی تحولات روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب و اقدامات ضد ایرانی دولت آمریکا بر ادامه بی اعتمادی تاریخی بین دو کشور تاکید کرده است.
نویسنده این گزارش ایلین شولینو که در زمان تسخیر سفارت آمریکا به عنوان خبرنگار نشریه نیوزویک سفری به ایران داشته است؛ می نویسد ابتدا فکر می‌کردم ماجرای گروگان گیری اعتراضی کوتاهی است که به سرعت حل و فصل می شود؛ اما در اشتباه بودم و بحران گروگان گیری 444 روز به طول انجامید و آنگونه که با مواضع سرسخت هفته گذشته واشنگتن نسبت به گزینه ایران برای نمایندگی در سازمان ملل مشاهده شد؛ این بحران هنوز تمام نشده است.
به نوشته این روزنامه نگار طی دوران گروگانگیری جیمی کارتر؛ رئیس جمهور آمریکا دارایی های ایران را مسدود کرد؛ روابط دیپلماتیک را قطع کرد؛ راهبرد انتخاباتی خود را تغییر داد و دستور عملیات نظامی شکست خورده ای برای آزادی گروگان ها را داد که به مرگ 8 نیروی آمریکا منجر شد. بحران گروگان ها فرصتی برای ریگان شد تا پیروز انتخابات ریاست جمهوری شود. از سوی دیگر ایران نیز از این فرصت برای تحکیم انقلاب خود استفاده کرد. بحران اشغال سفارت نقطه عطف تاریخی محسوب می‌شود که آمریکا برای اولین بار در برابر یک جریان انقلابی در جهان اسلام ناتوان دیده شد.
نویسنده می افزاید: امروز و پس از 35 سال؛ بسیاری از آمریکایی ها این موضوع را به یاد ندارند و یا هرگز درباره این بخش تاریک تاریخ دیپلماسی کشورشان چیزی نشنیده اند؛ و در سال 2012 فیلم « آرگو» که تنها به یک روایت از بحران پرداخت، موضوع را به خودآگاه آمریکایی ها برگرداند. با این حال از لحاظ سیاسی، بحران گروگان ها فراموش نشده است و همچنان نیروی تحریک واشنگتن را داراست.
این نویسنده ادامه می‌دهد: طوفان دیپلماتیک فعلی حاصل انتخاب حمید ابوطالبی؛ مشاور ارشد سیاسی حسن روحانی؛ رئیس جمهور ایران برای تصدی نمایندگی ایران در سازمان ملل است. بر روی کاغذ؛ ابوطالبی دیپلماتی تمام عیار است: وی به زبان های فرانسه و انگلیسی مسلط است؛ دکترای جامعه شناسی از دانشگاهی معتبر در بلژیک اخذ کرده و در کشورهای ایتالیا، استرالیا، بلژیک سفیر بوده است. ابوطالبی اعلام کرده است که نقش کوچکی به عنوان مترجم برای نماینده ویژه واتیکان هنگامی که از سفارت بازدید کرد داشته است، اما دخالتی در تسخیر سفارت نداشته است.
ایلین شولینو با اشاره به تغییر موضع رئیس جمهور اسبق آمریکا تصریح می کند: جیمی کارتر که در زمان بحران، گروگان ها را قربانیان تروریسم و آنارشی خوانده بود اخیر از انتخاب ابوطالبی حمایت کرد و گفته است: آنها دانشجو بودند و من معتقدم که آنها دیگر بالغ و پخته شده و تغییر کرده اند. وی افزوده است :"ایجاد مانع بر سر راه سفر نماینده ایران از سوی دولت امریکا اقدامی "نامناسب" خواهد بود."
نویسنده در ادامه می نویسد رهبران انقلاب ایران نیز در ابتدا فکر می کردند موضوع اشغال سفارت اعتراضی است که طی چند روز فیصله می یابد، اما زمانی که تظاهرکنندگان پر شور را در مقابل سفارت دیددد از این اقدام حمایت به عمل آوردند. در ادامه ایران از آمریکا مطالبات خود از جمله استرداد شاه و آزادی داریی های بلوکه شده را خواستار شد. مواضع ایران زمانی که برخی اسناد مبنی بر حضور نیروهای جاسوسی سیا تحت پوشش دیپلمات در ایران به دست آمد شدیدتر شد. این شاهدی بود بر «لانه جاسوسی» بودن سفارت آمریکا و تسخیر آن و حتی در ادامه محاکمه گروگان ها به عنوان جاسوس را توجیه می کرد.
روزنامه نگار نیویورک تایمز می افزاید: از سوی دیگر ایرانی ها استدلال می کنند که علی رغم بسیاری از اقدامات خشونت آمیز علیه آمریکایی ها، از جمله حملات 11 سپتامبر؛ بمب گذاری ها علیه آمریکایی ها در کنیا، عراق و افغانستان؛ همه گروگان ها در ایران سالم ماندند. اما تصمیم واشنگتن برای ندادن ویزا به ابوطالبی بی اعتمادی که هنوز بر روابط ایران و آمریکا سایه افکنده است را برجسته می کند.
به نوشته این روزنامه نگار با سابقه تهران از اینکه آمریکا هرگز برای نقش کودتای سیا در سرنگونی دولت مصدق در سال 1953 میلادی عذرخواهی نکرده است گلایه دارد. مادلین آلبرایت وزیر خارجه اسبق آمریکا در یک سخنرانی در سال 2000 به خسارتی که کودتا به ایران وارد کرد اعتراف کرد اما معذرت خواهی نکرد. دولت ایران نیز هرگز درباره اشغال سفارت معذرت خواهی نکرده است. تنها محمد خاتمی در سال 1997 و کمی پس از به ریاست جمهوری رسیدن در گفتگو با شبکه سی ان ان ابراز تاسف کرد که احساسات مردم آمریکا در بحران گروگانگیری جریحه دار شده است؛ البته وی بیشتر از این پیش نرفت.
نویسنده در پایان با توجه به مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای 1+5 می نویسد: ایران و آمریکا هم اکنون وارد گفتگوهای چند جانبه ای درباره موضوع هسته‌ای شده اند اما تندروها در هر دو کشور نسبت به دستیابی به توافقی نهایی تردید دارند و تحریم های شدید اقتصادی مانع از شکل گیری حسن نیت نزد مردم ایران می شود. برای ایران؛ اهمیت موضع زیاد است. نمایندگی در نیویورک مهم ترین پست دیپلماتیک محسوب می‌شود. در نبود روابط دیپلماتیک بین دو کشور، نماینده سازمان ملل چهره عمومی از ایران نزد مردم آمریکاست. ایران در این موضوع عقب نشینی نکرده و اعلام کرده تغییر نماینده خود را در دستور کار ندارد. بعلاوه تصمیم آمریکا را تاسف بار خوانده است.
آمریکا به ندرت با نماینده پیشنهادی یک کشور برای سازمان ملل مخالفت کرده است، مگر اینکه نامزد این پست تهدیدی برای امنیت ملی و یا تروریست باشد. برای مثال در سال 1984 آمریکا گزینه نیکاراگوئه برای این پست را به دلیل نقش وی در قتل ژنرال ارشد دولت سابق که با سیا همکاری می‌کرد رد کرد اما سازمان ملل تغییر کرده بود و آمریکا دو سال بعد و در سال 1986 هیچ گونه ایرادی برای نمایندگی همین فرد از سوی دولت ساندینیست ها وارد نکرد.
